سال ۲۰۱۴ اساساً آغاز برنامه‌های نسل‌کشی دولت اشغالگر ترکیه علیه جنبش آزادی کورد و خلق کورد به نام طرح فروپاشی بود. حکومت فاشیست و نسل‌کش حزب عدالت و توسعه که هرگز از خونریزی کوردها عقب‌نشینی نکرد، در سال ۲۰۱۴ عمدتاً از طریق داعش می‌خواست این سیاست و مفهوم نسل‌کشی، انکار، ظلم و فروپاشی را اجرا کند. بسیاری از نیروها بدون نشان دادن مقاومت در برابر تبهکاران داعش عقب‌نشینی کردند. این یک فرصت طلایی برای تبهکاران داعش و حامیان آنها بود. اما جنبش آزادی کورد بر اساس پیش‌بینی‌های رهبر آپو و بر اساس همین دستورالعمل‌ها و دیدگاه‌ها، مبارزه‌ای تاریخی را به نام تمام بشریت علیه تبهکاران داعش انجام داد. با شکست داعش در شنگال، مخمور، کرکوک و کوبانی، سیاست نسل‌کشی برای اولین بار ضربه بزرگی خورد. با اولین مداخله گروهی از نیروهای گریلا به ویژه در مخمور و شنگال از یک فاجعه بزرگ انسانی و کشتار بزرگ مردم کورد جلوگیری شد. علاوه بر این کل خلق کورد با پرداخت بهای گزافی، مقاومت بی‌سابقه‌ای را علیه تبهکاران داعش و همه گروه‌های سلفی آغاز کردند. تمام دنیا به مردم کورد مدیون هستند که با تقدیم هزاران شهید با پیشاهنگی گریلاهای آزادی‌بخش کوردستان از تبدیل شدن داعش به یک امپراتوری در خاورمیانه جلوگیری کردند. در چنین شرایط خطیری، نیروهای مدافع خلق و یژا استار با ممارست فداکارانه، پیشرو روحیه و شجاعت همگان در مبارزه با تبهکاران داعش و امثال آن شدند و تا امروز قدمی به عقب برنداشته‌اند. این مبارزه و هزینه‌های این مبارزه یک واقعیت تاریخی است. نادیده گرفتن این یک اشتباه بزرگ خواهد بود.
فرماندهی قرارگاه مرکزی مدافع خلق در بیانیه‌ای اعلام کرد که نیروهای گریلا در سال ۲۰۱۴ در مقابل تبهکاران داعش اقدام به حفاظت از اردوگاه آوارگان مخمور کردند. آن‌ها وظیفه خود را به خوبی انجام دادند و بر این اساس به مناطق خود عقب‌نشینی کردند. باید بدانیم در آن دوره چه اتفاقی افتاد و روندی که بعداً شکل گرفت چه بود.
همانطور که مشخص است اردوگاه شهید رستم جودی معروف به اردوگاه مخمور بزرگترین نمونه شکست سیاست‌های آوارگی و تخریب دولت اشغالگر ترکیه است که ۴۰ سال است بر سر کل مردم کورد اجرا می‌شود. در نتیجه آتش زدن روستاهای خود توسط دولت ترکیه، هزاران میهن‌دوست راه‌های طولانی را پشت سر گذاشتند و به باشور کوردستان رفتند. در آن‌ جا ۱۵ هزار کورد میهن‌دوست که در برابر فشارهای حزب دموکرات کوردستان (که به دشواری فشارهای دولت ترکیه بود) مقاومت کردند. آن‌ها مقاومت زیادی نشان دادند و در سال ۱۹۹۸ پس از تغییر بسیاری از مناطق در مخمور ساکن شدند. با وجود همه فشارها و هجمه‌های ۳۰ ساله نظام، مواضع میهن‌دوستانه خود را حفظ کردند. مزدوران داعش در سال ۲۰۱۴ همه جا را به دریای خون تبدیل کردند و تمامی نیروهای نظامی منطقه را وادار به عقب‌نشینی کردند. در واقع نیروهای پیشمرگه و ارتش عراق در بسیاری از نقاط از جنگ فرار کردند. در چنین شرایطی تبهکاران داعش به حزب دموکرات کوردستان که سال‌ها شریک دولت اشغالگر ترکیه بود و زمینه‌ساز بسیاری از حملات آن شد، حمله کردند. چون در ۷ آگوست اقدامات لازم را انجام ندادند و بنابراین تبهکاران داعش به اردوگاه شهید رستم جودی حمله کردند. البته این حمله طبق برنامه صورت نگرفت. زیرا با وجود اینکه تبهکاران داعش در قالب یک توافق به این اردوگاه حمله کردند، اما توجه آنها به مناطق دیگر باشور کوردستان، یعنی مناطق تحت کنترل حزب دموکرات کوردستان بود. وقتی اوضاع به این شکل بود، آن‌ها با آن موافق نبودند و طوری رفتار میکردند که انگار روی آتش هستند. پس از اینکه گویر در ۷۰ کیلومتری هولیر به دست داعش افتاد، برخی از نیروهای پیشمرگه منطقه برای مدت کوتاهی با آنها مقابله کردند اما سپس عقب‌نشینی کردند. مردم نیر از ترس شروع به فرار کردند.
وقتی داعش آزادانه در منطقه بدون هیچ مقابله‌ای پیشروی کرد، مردم هولیر وحشت کردند و نمی‌دانستند چه کنند. افرادی وسایل نقلیه خود را پر کردند شروع به فرار به مکان‌هایی مانند شقلاوا، بارزان و صلاح‌الدین کردند که امن‌تر بودند. شرکت‌های GSM به دلیل هزینه زیاد نتوانستند سرویس ارائه دهند و گوشی‌ها قطع شد. زمانی که ناراحتی به اوج خود رسید، اظهارات مسئولان باشور کوردستان یکی پس از دیگری مطرح شد. البته آنها قبل از همه شروع به فرار کردند. در واقع در آن زمان مسعود بارزانی نامه‌ای به جنبش آزادی کورد فرستاد و از نیروهای گریلا کمک خواست.
اما نچیروان بارزانی که در آن زمان نخست وزیر باشور کوردستان بود، به جای عذرخواهی از عدم جنگیدن و سپردن مردم به دست داعش، مردم را به آرامش دعوت کرد.

بارزانی از مردم خواست که نترسند و گفت: «ای مردم شریف و مقاومتگر کوردستان! به شما اطمینان می‌دهم که نیروهای پیشمرگه ما در شنگال در حال پیشروی هستند. آنها داعش را در جبهه‌های جلا و مخمور شکست داده‌اند. مردم نباید کوردستان را رها کنند. باور کنید که دشمن پیروز نخواهد شد.» معلوم نیست خودش این حرف‌ها را باور کرده یا نه، اما مسلم بود که این دروغ، فراخوانی برای ترک منطقه بود. گویی آنها نبودند که مردم شنگال، کرکوک و اطراف مخمور را در دست سرنوشت خود یعنی مرگ رها کردند. اگر تصاویر نبود شاید عده‌ای باور می‌کردند. بارزانی گفت: «درخواست ما از مردم کوردستان این است که به هیچ وجه نترسند، با آرامش در جای خود بمانند و به زندگی عادی خود ادامه دهند و سر کار خود بروند.» وقتی مردم می‌ترسیدند و نمی‌دانستند چه کنند، باز هم سعی می‌کردند از مردم استفاده کنند.
همانطور که گریلاهای آزادی‌بخش کوردستان که در چهار بخش کوردستان از مردم کوردستان محافظت می‌کنند، در هر شرایطی با قاطعیت فراوان به قیمت جانفشانی برای آزادی می‌جنگند، نیروهای گریلا اولین کسانی بودند که مردم مخمور را نجات دادند.
یک گروه گریلای ۷ نفره به فرماندهی شهید تکوشر شمزینان به کمک مردم کورد در اردوگاه مخمور رفتند. کاری که نیروی ۷۰ هزار نفری ارتش نتوانست انجام دهد توسط ۷ گریلا انجام گرفت و جوانان اردوگاه را سازماندهی کردند، شبکه دفاعی ساختند و گام مقاومت را آغاز کردند. نیروهای گریلا با حفظ امنیت عمومی با تبهکاران داعش جنگیدند و به مقابله با این تبهکاران رفتند. داستان‌های چهل و هفت که موضوع افسانه‌های تاریخ شده است در آنجا اتفاق افتاد. مبارزه واقعی ۱۲ سوار به فرماندهی شهید دلشر هرکول که به کمک مردم ایزدی در شنگال رفتند و مبارزه شهید تکوشر شمزینان و ۷ سوار به فرماندهی او که با هزینه‌های گزاف از مخمور محافظت کردند.
در مقاومت تاریخی ۳ روزه، مخمور، هولیر و نقاط پشت آن که گفته می‌شد نیمه خالی بود از دست داعش نجات یافت. کاری که ارتش و نیروهای پیشمرگه متشکل از دهها هزار نفر نتوانستند انجام دهند، فقط چند گریلا توانستند انجام دهند و اعتماد زیادی در مردم ایجاد کردند. پس از ۳ روز، عملیات پاکسازی در برابر تبهکاران داعش که از مخمور عقب‌نشینی کرده بودند آغاز شد. پس از پنجمین روز، مخمور و اطراف آن از وجود تبهکاران داعش پاکسازی شد.
حزب دموکرات کوردستان که در هر فرصتی از دشمنی با جنبش آزادی کورد ابایی ندارد، آن روز را به گریلا تبریک گفت. چون آگاه بودند که اگر نیروهای گریلا نبود امنیت جانی نداشتند. به لطف مبارزه گریلا، نیروهای حزب دموکرات کوردستان در مبارزه با داعش شجاعت نشان دادند. ۱۷ هزار پیشمرگه در شنگال بودند اما بدون شلیک گلوله عقب نشینی کردند. دومین نیروی بزرگ ارتش عراق در موصل بود اما پس از چند ساعت موصل به طور کامل به دست تبهکاران داعش افتاد. حزب دموکرات کوردستان و خانواده بارزانی که نیروهای خود را به کوبانی فرستاده بودند از باکور کوردستان عبور کرده و با تایید دولت ترکیه رسما وارد روژاوا شدند. کسانی که گریلا‌هایی را که در مقابل داعش جان خود را از دست داده بودند در آغوش گرفتند، کسانی که پس از شکست داعش و نابودی آن، بیشترین دشمنی را از خود نشان دادند. در جنگ با داعش، خلق کورد و نیروهای گریلا ده‌ها هزار شهید از دست داده‌اند. اما در مقابل این، آن‌ها از دولت اشغالگر ترکیه در کشتار کوردها حمایت کردند. در واقع مبارزه آزادی کوردها نقاب تمام قدرت‌های بین‌المللی را از بین برد. به همین دلیل است که رژیم فاشیستی حزب عدالت و توسعه-حزب حرکت ملی که از سال ۲۰۱۵ عملیات نسل‌کشی گسترده‌ای را علیه مردم کورد در قالب طرح فروپاشی انجام داده است، با حملات شکست خورده است. آن‌ها نتوانستند و هنوز هم نمی‌توانند در برابر مبارزه گریلا پیروز شوند.
در نتیجه وقتی موضوع مبارزه مردم برای آزادی و هستی باشد نه تعداد، بلکه اراده نشان داده شده آنها را به موفقیت می‌رساند. گریلاهای نیروهای مدافع خلق و یژا استار این را به تمام دنیا ثابت کردند. از سال ۲۰۱۴ نیروهای گریلا بر اساس مسئولیت خود تا به امروز به وظیفه خود برای حفاظت از مردم مخمور ادامه می‌دهند. در چنین شرایطی نیروهای گریلا در مخمور، کوبانی و شنگال به وظیفه خود عمل کردند و در انجام وظیفه موفق شدند. بر این اساس گریلا نیروهای خود را از این منطقه خارج کردند، این مسئله بسیار مهم است و باید درست درک شود. و باید به خوبی دانست که اساسی‌ترین اولویت نیروهای گریلا آزادی و مبارزه برای موجودیت خلق کورد است. همانطور که جنبش آزادی کورد اعلام کرده است، مبارزان آزادی در هر شرایطی و در هر جایی که به مردم کورد حمله شود، حضور خواهند داشت. زیرا گریلاهای آزادی‌بخش کوردستان ضامن موجودیت خلق کورد هستند.