به عنوان بخشی از کارزار «آزادی برای عبدالله اوجالان، راه حلی برای مسئله کورد» که از ۱۰ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شده است، زندانیان پرونده پ‌ک‌ک و پاژک از ۲۷ نوامبر ۲۰۲۳ در زندان‌های دولتی ترکیه در باکور کوردستان و ترکیه در ۱۰۶ زندان در اعتصاب غذا هستند. بستگان زندانیان نیز به همین منظور در تحصن عدالت می‌باشند.

یکی از زندانیان اعتصاب غذا، زندانی بیمار امینه کایا است که به مدت چهار سال است در زندان زنان باکرکوی استانبول به سر می‌برد.

مریم سویلو مادر کایا با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد و گفت: «من نتوانستم به دیدن دخترم بروم زیرا او از من دور است. تلفنی با او صحبت کردم. او به من گفت که روحیه‌اش خیلی خوب است. هر چقدر هم که شرایط زندان بد باشد، آنها در مقابل دشمن می‌ایستند و روحیه‌ی آنها عالیست. من بیش از ۹ سال در زندان بودم، شرایط زندان‌ها را خوب می‌دانم. برای آنکه روحیه مردم و خانوادههایمان خوب باشد، ایستاده‌ایم. آنچه انسان را در چهاردیواری سر پا نگه می‌دارد روحیه، اراده و مبارزات است. دشمن هر چقدر هم فشار بیاورد نمی‌تواند اراده زندانیان را در هم بشکند.»

جنگ روانی علیه زندانیان سیاسی وجود دارد

مریم سویلو با اشاره به اینکه شرایط زندان برای زندانیان سیاسی سخت‌تر می‌شود، گفت: «فرزندان ما در سلول‌های انفرادی نگهداری می‌شوند، دشمن اکنون شرایط دهه ۹۰ را به زندانیان تحمیل می‌کند، جنگ در جریان است. زندانیان، شکنجه‌های روانی می‌شوند. این جنگ روانی بزرگتر از شکنجه‌های جسمی است. آنها به انواع شکنجه‌های روانی متوسل می‌شوند. ما این را قبول نداریم و با آن مبارزه می‌کنیم.»

مبارزه باید انجام شود، انزوا باید پایان یابد

مریم سویلو با بیان اینکه تا زمانی که انزوای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان شکسته نشود، مبارزه در زندان‌ها ادامه خواهد داشت، گفت: «تنها خواسته فرزندان ما پایان انزوای رهبر آپو است و تا زمانی که خواسته آنها برآورده نشود، آنها ادامه می‌دهند. مسئله مهم دیگر وضعیت زندانیان بیمار است که در شرایط سخت زندان نگهداری می‌شوند. زندانیان بیمار به بیمارستان منتقل نمی‌شوند و درمان نمی‌شوند. رفقای ما که به مدت ۳۰ در زندان محبوس هستند، به انواع بیماری‌ها مبتلا می‌شوند. برخی از زندانیان از سرطان گرفته تا پوکی استخوان،به انواع بیماری‌ها مبتلا شده‌اند. در داخل یک چهاردیواری انسان به دلیل آنکه آفتاب نمی‌بیند، درمان نمی‌شود و خواسته‌هایش برآورده نمی‌شود با مشکلات زیادی مواجه می‌شود. با این وجود رفقای ما از مبارزه برای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و زندانیان بیمار دست برنخواهند داشت. برای رفقایی که در اعتصاب غذا هستند، از همه خانواده‌ها و مردم خود می‌خواهیم که از این مبارزه صیانت کنند. باید از تحصن عدالت مادران حمایت کنند. باید هزاران نفر به این تحصن بپیوندند.»

کلید راه حل، رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان است

مریم سویلو با اشاره به اینکه مادران خواهان صلح، عدالت و برادری هستند، گفت: «دیگر نمی‌خواهیم فرزندانمان در زندان بمیرند. مادران نمی‌خواهند کسی بمیرد. اشک‌های همه‌ی مادران یکسان و مانند هم است؛ مادیگر نمی‌خواهم گریه کنیم. در همین چارچوب از مادران ترک درخواست می‌کنیم که بیایند و از ما حمایت کنند. بگذارید فرزندانتان نمیرند، به ما بپیوندید. ما فقط خواستار برابری بر اساس عدالت و انسانیت هستیم. همانطور که حقوق بشر وجود دارد، مردم کورد هم حقوقی دارند. چرا این همه ظلم و ستم در حق مردم کورد انجام می‌شود؟ ما در این مملکت به دنیا آمدیم و بزرگ شدیم. این سرزمین ماست. حالا مردم کورد هم باید بدانند که کلید و آدرس راه حل رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان است.اگر رهبر ما آزاد شود، عدالت و آزادی در خاورمیانه محقق خواهد شد. ما انزوای رهبرمان را نپذیرفتیم و نخواهیم پذیرفت.»