سلام عبدالله رئیس ‌مشترک جنبش آزادی جامعه کوردستان (تَوگر آزادی) به مناسبت نهمین سالیاد تاسیس جنبش آزادی در باشور کوردستان با خبرگزاری فرات صحبت کرد.

سخنان وی بدین شکل بود:

دوره‌ای که جنبش آزادی جامعه کوردستان در آن تاسیس شد، خطراتی جدی متوجه باشور کوردستان و عراق بود. نیروی مرتجعی مانند داعش در اوج قدرتش بود و فضایی آکنده از ترس و دلهره در منطقه ایجاد کرده بود، آنچنان که گویی هرگز از بین نمی‌رود. بدون شک این نیروی ارتجاعی توسط دختران و پسران کورد نابود گردید. ما فکر می‌کردیم که احزاب سیاسی در عراق و باشور کوردستان نمی‌توانند آن وضعیت به‌ وجود آمده در منطقه را جوابگو باشند. همچنین خلق منطقه، از جمله خلق عراق و در عراق نیز به ‌ویژه خلق کورد بسیار از احزاب سیاسی حاکم در باشور کوردستان و عراق ناراضی بودند.

این شرایط نیازمند یک بدیل بود، زیرا مسئله به آگاهی و موضع سیستم اقتدارگرا مرتبط بود که رویکرد اداره جامعه توسط آنان، یک دیدگاه اشتباه است. همزمان معضلاتی که در جریان بود را با دیدی درست ارزیابی نمی‌کردند و برخورد درستی با آنها نمی‌کردند.

برای روشن‌شدن موضوع به یک نکته دیگر برمی‌گردم. تمام کشمکش و منازعاتی که در عراق هست، اختلافاتی که در زمینه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی وجود دارد، اگر به ‌طور کلی آن را نگاه کرده و به یک موضوع کلیدی مرتبط کنیم، می‌توانیم بگوییم که «مردم عراق از همزیستی بهره‌مند نشده‌اند.» یعنی سیستم دولت با هر دو بخش و پایگاهش هم به عنوان حاکمیت و هم اپوزیسیون، دارای ظرفیتی نیستند که بتوانند مشکلات را رفع نمایند. زیرا فرم دولت فرمی است که بر جامعه حاکم شده است. یعنی خارج از بطن جامعه ایجاد شده است.

اگر دولت را مانند یک موجود زنده در نظر بگیریم یعنی یک تعریف بیولوژیکی از آن، مانند انگلی است که با زحمت و خون جامعه زندگی می‌کند. سیستم دولت در جوهر خود یک سیستم طبقاتی است. آن که در راس امورش است یا همان طبقه‌ی حاکمه، در واقع اقتدارطلب و ضد دینامیسم اجتماع است. در کل فرم دولت به دلیل اینکه یک فرم سیاسی و اجتماعی قدرت است، قطعا اگر قدرتی باشد، باید حاکمی نیز باشد و لذا یک دیالکتیک منفی است. یا مثلا اگر یک فرد ثروتمند موجود باشد، باید یک فقیر نیز باشد؛ زیرا ثروتمندی آن فرد بر اساس فقیر شدن چندین نفر دیگر حاصل شده است.

در واقع آن چه جای بحث جدی دارد، دیدگاه اپوزیسیون است. دیدگاه اپوزیسیون از دیدگاه حکومت فاجعه‌آمیزتر است. در ساختار سیستم دولت دو بخش وجود دارد: حاکمیت و اپوزیسیون و موقعیت اپوزیسیون خیلی مشکل‌آفرین است. زیرا اپوزیسیون به افزایش عمر حکومت کمک می‌کند. از دید آنان هنوز بدیل اقتدار، اقتدار است. هدف اپوزیسیون کسب قدرت است. یعنی همه جریاناتی که در دوره اقتدار بخشی از قدرت را به ‌دست گرفته‌اند، خود را آلوده ساخته‌اند و از کانون توجه جامعه دور افتاده‌اند. لذا دوباره خود را اپوزیسیون نشان می‌دهند و جامعه را سر کار می‌گذارند و این مشکلات بزرگی برای جوامع درست نموده است.

لذا فراخوان ما خروج از این دایره است. زیرا به باور ما دیدگاه‌هایی که هدفشان ایجاد دولت است را باید نقد کنیم.

جنبش آزادی جامعه کوردستان خط سوم است، نه اپوزیسیون و نه حکومت است. یک سیستم اجتماعی و سیاسی بدیل است. فاز سوم است جهت حل تمام منازعات و کشمکش‌هایی که در زمینه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و غیره در منطقه وجود دارد. ما برای حل همه مشکلات موجود یک پروژه نوین و یک درک نوین و یک رؤیای جدید داریم. یعنی جنبش آزادی جامعه کوردستان در این راستا ایجاد شده است.

خوب گفتیم که مردمان عراق نیز از همزیستی بی‌بهره مانده‌اند. وطن محل زندگی بدون کشمکش همه جوامع و خلق‌های مختلف است. در سیستم مورد دفاع جنبش آزادی جامعه کوردستان هر اقلیت ملی و مذهبی دارای حق خودمدیریتی است. زیرا در سیستم دولت-ملت و در پروسه تاسیس دولت-ملت‌ها که ناسیونالیسم نقش کلیدی را دارد، به عبارت بهتر ایجاد دولت توسط ناسیونالیسم، در واقع این مدل همه تنوعات و تفاوت‌های اجتماعی را نادیده گرفته و به یک شکل در می‌آورد و این مشکل‌ساز می‌شود. در نتیجه این یک فرآیند معضل‌ساز است و موجب به ‌میدان آمدن دیدگاه‌های خشک و مشکل‌ساز شده است. جنبش آزادی کوردستان یک بستر برای همزیستی جوهری و معنادار جهت ایجاد یک زندگی جمعی است. زیرا جریانی که جنبش آزادی جامعه کوردستان در باشور کوردستان آن را نمایندگی می‌کند، هر دو جنبه اجتماعی و سیاسی را در بر می‌گیرد. این خط که نماینده خلق دموکراتیک/ کنفدرالیسم دموکراتیک است، حامل این پیام و اندیشه است. به باور ما پروژه ما بهترین راه حل برای معضلات منطقه و به ‌ویژه مسائل موجود در عراق است.

می‌بینیم که کشمکش ملی و مذهبی در جریان است. این در حالی است که تنوعات درون جامعه یک موزاییک درست کرده‌اند. ما در تلاشیم تا به اتحاد مابین تنوعات ملی و مذهبی در جامعه کمک کرده و آن را تحکیم بخشیم. هدف احیای دوباره امید در میان خلق‌های عراق است که از اختلافات و رقابت‌ها خسته شده‌اند. جنبش آزادی جامعه کوردستان خود را بدیل و یک ضرورت برای این وضعیت می‌داند که آن هم بدیل سیستم اقتدار و اپوزیسیون آن است که موجب گرفتاری‌های عدیده برای جامعه شده‌اند.