پیران هَرکی از زندانیان بهدینان: صدای آزادی سرکوب‌نشدنی است
پیران هرکی به بازداشت فعالان و خبرنگاران توسط پ‌دک واکنش نشان داد و گفت: «صدای آزادی را نمی‌توان با زندان‌ها سرکوب کرد.»
پیران هرکی که فعال، روزنامه‌نگار و هم پیشمرگه دِرین (قدیمی) است در عین حال یکی از بازداشت‌شدگان بهدینانی بود. پیران هرکی در گفتگو با خبرگزاری فرات (ANF) در مورد بازداشت‌شدگان بهدینان گفت: «من به ناحق به مدت یک سال و ۲ ماه در زندان عمومی شهر هولیر زندانی شدم؛ حزب دمکرات کوردستان (پ‌دک) از سال ۲۰۲۰ دستگیری فعالان، روزنامه‌نگاران و شخصیت‌های سیاسی را تسریع کرده است. بیش از ۲۳ فعال و روزنامه‌نگار را در مدت ۳ ماه دستگیر کرد.»
ترس پ‌دک مانعی بر سر راه آزادی است
پیران با اشاره به دستگیری و شکنجه‌ای که پ‌دک علیه روزنامه‌نگاران و فعالان اعمال می‌کند، ادامه داد: «پ‌دک از این طریق تلاش می‌کند صدای آزادی را به بند بکشد. زیرا پ‌دک می‌ترسد که صدای حقیقت به گوش مردم برسد. رسیدن به حقیقت برای مردم به معنای آشکار شدن بی‌برنامگی، بی‌سیستمی و فساد پ‌دک است. پ‌دک به خاطر ترس از محیط اطراف خود اجازه زندگی آزاد را در داخل مرزهای خود نمی‌دهد، اما باید بداند که صدای آزادی را نمی‌توان با زندان‌ها سرکوب کرد. پ‌دک هرگز صدای آزادی را تحمل نکرده است. برای پ‌دک، فریادهای برای آزادی همیشه به عنوان افشای بی‌برنامگی و فساد آن تلقی شده است.»
۱۵۰ زندانی در یک اتاق
پیران با جلب توجه به رفتارهایی که در زندان‌های پ‌دک علیه زندانیان اعمال می‌شود، گفت: «اگر به من می‌گفتند که چنین زندانی در سرزمین کوردستان وجود دارد، هرگز باور نمی‌کردم. این زندان‌ها که ۱۲ متر طول و ۵ و نیم متر عرض دارند ۱۵۰ زندانی از جمله معلمان دانشگاه، روزنامه‌نگاران، مهندسان، دزدان و فروشندگان مواد مخدر را در آن جای می‌دهند. این سیستمی است که با هدف تخریب روانشناسی و از دست دادن امید طراحی شده است. اندازه اتاقی که من و ۲ زندانی در آن قرار داشتیم ۶۵ سانتی‌متر بود و نیازهای خوردن، آشامیدن و ماندن را در این اتاق برآورده می‌کردیم. این رفتار را نمی‌توان حتی برای یک حیوان اعمال کرد. یکی دیگر از مشکلات زندان این بود که غذا خوب نبود. هیچ کتاب یا منبع خبری در زندان عمومی در هولیر وجود نداشت. تلویزیون‌های موجود نیز از کانال‌های سرگرمی فراتر نمی‌رفت.»
"آنها نمی‌توانند ما را ساکت کنند"
پیران با اشاره به برخورد دادگاه، سخنان خود را اینگونه به پایان رساند: «۷ بار ما را به دادگاه بردند، اما پرونده ما بی‌نتیجه ماند. اگرچه بسیاری از قضات خواستار مجازات شدند، اما نتوانستند درباره ما تصمیم بگیرند یا ما را ساکت کنند.»
