دولت اشغالگر ترکیه که در ۸ سال گذشته با تمام قدرت و توان خود به گریلاهای آزادی کوردستان حمله کرده است، نتوانسته است در برابر گریلاهای مدرنیته دمکراتیک به پیروزی دست یابد. او امسال تلاش می‌کند تا حملات نسل کشی و اشغالگری را از طریق نیروهای خائن و نوکر مانند پ‌د‌ک و همچنین کشورهای منطقه و حمایت کامل ناتو اجرا کند و به نتیجه برساند.

در ایجاد آخرین وضعیت خطرناک در باشور کوردستان که بر اساس مرحله جدیدی از نقشه کشتار کوردها - کوردهای آزادیخواه- اجرا می‌شود، البته بیشترین نقش را خائنان و خودفروشان بازی می‌کنند. معلوم است که دولت اشغالگر ترکیه که بر اساس «نابودی و امحای کوردها» تأسیس شده است، همواره در چارچوب برنامه‌های قدرت‌های سلطه‌گر بین‌المللی (کشورهای ناتو) هدایت شده و بدین ترتیب سعی شده است که خلق کورد را از داشتن اراده آزاد محروم کنند و داشتن موقعیت سیاسی برای کوردها جلوگیری کنند.

امروز حملات اشغالگرانه و الحاقی که به اجرا درآمده است، خطر بزرگی را برای آینده خلق کورد به ویژه در باشور کوردستان ایجاد کرده است. نکته اصلی دخالت فعال پ‌دک و تبهکاران وابسته به آن در این حمله است. دولت اشغالگر ترکیه که کنترل کامل حزب دمکرات کوردستان را به دست گرفته است، امروز هویت شهروندان باشور کوردستان را بررسی می‌کند و به عبارت دیگر طوری برخورد می‌کند که گویی سرزمین و مردم تحت حاکمیت خودش است. بدون شک آنچه راه بر این حملات گشوده است، نه پ‌ک‌ک بوده که بعنوان یک بهانه پمپاژ می‌شود، بلکه خیانت و حماقت حزب دمکرات کوردستان-خانواده بارزانی است که برای منافع ناچیز خانوادگی خود با سرنوشت خلق بازی می‌کند.

نکته دیگر این است که حزب دمکرات کوردستان با هماهنگی دولت ترکیه و قدرت‌های سلطه‌گر جهان، با اعمال زور و با پول و حقوق ماهانه، اراده خلق را سرکوب می‌کند و از این طریق هر چه می‌خواهد انجام می‌دهد. مراد کاراییلان، عضو کمیته اجرایی پ‌ک‌ک در مصاحبه‌ای گفته بود: «پ‌دک هنوز واقعیت تاریخی دولت ترکیه را نمی‌داند.» با چند مثال نشان داد که اگر نقشه‌های دولت اشغالگر ترکیه به نتیجه برسد، نوبت به خود پ‌دک خواهد رسید. خودفروشی و خیانت خانواده بارزانی که مانند یک ویروس مدام جامعه کورد را بیمار کرده است، همیشه عامل شکست امیدها و مبارزات برای آزادی خلق کورد بوده است. اسناد زیادی وجود دارد (که معلوم هستند، بنابراین نیازی به ذکر آنها در اینجا نیست) که نشان می‌دهد حزب دمکرات کوردستان-خانواده بارزانی خود به عنوان یک پروژه در کوردستان توسعه داده شده است. به همین دلیل، این تعریف که پ‌د‌ک یک نیروی کوردی است، بجا نخواهد بود.

امروز بر اساس دستور دولت ترکیه-میت، پ‌د‌ک به عنوان نوکر و غلام در مقابل آنها قرار دارد. عزیمت بارزانی به بغداد، تهران و چند کشور دیگر در چند وقت اخیر قطعاً به درخواست ترکیه بوده است.

دولت اشغالگر ترکیه که به تنهایی جرات مبارزه با گریلاهای آزادی کوردستان را ندارد، تلاش می‌کند تا نیروهای تبهکار و خائن مانند پ‌دک را وارد بازی کند و اینگونه به نتیجه برسد. وضعیت کنونی منطقه در همه ابعاد مؤید این واقعیت است. به تعویق انداختن انتخابات، پرداخت نکردن حقوق مردم، ضرب و شتم، دستگیری، قتل و آدم‌ربایی شهروندان کورد که هر روز توسط نیروهای حزب دمکرات کوردستان انجام می‌شود، همه در همین راستا است.

آنچه در اینجا نگران‌کننده است این است که موضع گسترده و مؤثری در برابر حملات اشغالگرانه و خیانت حزب دمکرات کوردستان توسط مردم شکل نمی‌گیرد؛ در عین حال اقشار پیشاهنگ آن یعنی روشنفکران، نویسندگان، جوانان، زنان و میهن‌دوستان و پیشمرگان قدیمی و غیره نقش اصلی خود را ایفا نمی‌کنند و مردم را بسیج نمی‌کنند. اگر موضع محکمی در برابر این حملات و خیانت‌ها وجود نداشته باشد، دستاوردهای کوردها در باشور کوردستان، پس از این همه مبارزه، درد و رنج، بمباران شیمیایی، انفال و... که رژیم بعث بر کوردها روا داشت، همه از بین خواهد رفت. اکنون وضعیت بسیار خطرناکی وجود دارد.

در ایجاد آخرین وضعیت خطرناک در باشور کوردستان که بر اساس مرحله جدیدی از نقشه کشتار کوردها - کوردهای آزادیخواه- اجرا می‌شود، البته بیشترین نقش را خائنان و خودفروشان بازی می‌کنند. معلوم است که دولت اشغالگر ترکیه که بر اساس «نابودی و امحای کوردها» تأسیس شده است، همواره در چارچوب برنامه‌های قدرت‌های سلطه‌گر بین‌المللی (کشورهای ناتو) هدایت شده و بدین ترتیب سعی شده است که خلق کورد را از داشتن اراده آزاد محروم کنند و داشتن موقعیت سیاسی برای کوردها جلوگیری کنند.

امروز حملات اشغالگرانه و الحاقی که به اجرا درآمده است، خطر بزرگی را برای آینده خلق کورد به ویژه در باشور کوردستان ایجاد کرده است. نکته اصلی دخالت فعال پ‌دک و تبهکاران وابسته به آن در این حمله است. دولت اشغالگر ترکیه که کنترل کامل حزب دمکرات کوردستان را به دست گرفته است، امروز هویت شهروندان باشور کوردستان را بررسی می‌کند و به عبارت دیگر طوری برخورد می‌کند که گویی سرزمین و مردم تحت حاکمیت خودش است. بدون شک آنچه راه بر این حملات گشوده است، نه پ‌ک‌ک بوده که بعنوان یک بهانه پمپاژ می‌شود، بلکه خیانت و حماقت حزب دمکرات کوردستان-خانواده بارزانی است که برای منافع ناچیز خانوادگی خود با سرنوشت خلق بازی می‌کند.

نکته دیگر این است که حزب دمکرات کوردستان با هماهنگی دولت ترکیه و قدرت‌های سلطه‌گر جهان، با اعمال زور و با پول و حقوق ماهانه، اراده خلق را سرکوب می‌کند و از این طریق هر چه می‌خواهد انجام می‌دهد. مراد کاراییلان، عضو کمیته اجرایی پ‌ک‌ک در مصاحبه‌ای گفته بود: «پ‌دک هنوز واقعیت تاریخی دولت ترکیه را نمی‌داند.» با چند مثال نشان داد که اگر نقشه‌های دولت اشغالگر ترکیه به نتیجه برسد، نوبت به خود پ‌دک خواهد رسید. خودفروشی و خیانت خانواده بارزانی که مانند یک ویروس مدام جامعه کورد را بیمار کرده است، همیشه عامل شکست امیدها و مبارزات برای آزادی خلق کورد بوده است. اسناد زیادی وجود دارد (که معلوم هستند، بنابراین نیازی به ذکر آنها در اینجا نیست) که نشان می‌دهد حزب دمکرات کوردستان-خانواده بارزانی خود به عنوان یک پروژه در کوردستان توسعه داده شده است. به همین دلیل، این تعریف که پ‌د‌ک یک نیروی کوردی است، بجا نخواهد بود.

امروز بر اساس دستور دولت ترکیه-میت، پ‌د‌ک به عنوان نوکر و غلام در مقابل آنها قرار دارد. عزیمت بارزانی به بغداد، تهران و چند کشور دیگر در چند وقت اخیر قطعاً به درخواست ترکیه بوده است.

دولت اشغالگر ترکیه که به تنهایی جرات مبارزه با گریلاهای آزادی کوردستان را ندارد، تلاش می‌کند تا نیروهای تبهکار و خائن مانند پ‌دک را وارد بازی کند و اینگونه به نتیجه برسد. وضعیت کنونی منطقه در همه ابعاد مؤید این واقعیت است. به تعویق انداختن انتخابات، پرداخت نکردن حقوق مردم، ضرب و شتم، دستگیری، قتل و آدم‌ربایی شهروندان کورد که هر روز توسط نیروهای حزب دمکرات کوردستان انجام می‌شود، همه در همین راستا است.

آنچه در اینجا نگران‌کننده است این است که موضع گسترده و مؤثری در برابر حملات اشغالگرانه و خیانت حزب دمکرات کوردستان توسط مردم شکل نمی‌گیرد؛ در عین حال اقشار پیشاهنگ آن یعنی روشنفکران، نویسندگان، جوانان، زنان و میهن‌دوستان و پیشمرگان قدیمی و غیره نقش اصلی خود را ایفا نمی‌کنند و مردم را بسیج نمی‌کنند. اگر موضع محکمی در برابر این حملات و خیانت‌ها وجود نداشته باشد، دستاوردهای کوردها در باشور کوردستان، پس از این همه مبارزه، درد و رنج، بمباران شیمیایی، انفال و... که رژیم بعث بر کوردها روا داشت، همه از بین خواهد رفت. اکنون وضعیت بسیار خطرناکی وجود دارد.