دشمنی ترکیه با ملت کورد ریشه تاریخی دارد و می‌توان گفت که این حکومت از پروژه‌های مبتنی بر همبستگی و وحدت مولفه‌های منطقه می‌ترسد و به عنوان یک کشور نژادپرست این پروژه‌ها را تهدیدی برای خود می‌بیند.

دولت فاشیست ترکیه، غیرنظامیان شمال و شرق سوریه را هدف قرار می‌دهد. در مقابل این جنایت‌ها، مردم منطقه با تمام توان مبارزه می‌کنند تا همه نقشه‌های دشمن را شکست داده و پیروزی پروژه دمکراتیک را تضمین کنند. واکنش ضعیف در محکومیت جنایت‌های ترکیه ممکن است عاملی برای تکرار این حملات باشد.

سانسور بمباران روژاوا در رسانه‌های بین‌المللی نه‌تنها یک اقدام غیر‌اخلاقی است بلکه نشان‌دهنده یک ناعدالتی رسانه‌ای بزرگ است که منافع سیاسی و اقتصادی را بر حقوق بشر و حقیقت ترجیح می‌دهد. این سانسور به طور مستقیم بر روند آگاهی‌بخشی به جامعه جهانی در مورد وضعیت کوردها تأثیر می‌گذارد و از به‌چالش کشیدن سیاست‌های ترکیه جلوگیری می‌کند.

یکی از مهم‌ترین ابعاد این سانسور، پنهان کردن حقیقت و سرکوب صدای مردم کورد است. مردم روژاوا در نتیجه حملات هوایی ترکیه، که به طور مستمر مناطق مسکونی، زیرساخت‌ها و مناطق غیرنظامی را هدف قرار می‌دهند، جان خود را از دست می‌دهند. این در حالی است که رسانه‌های بین‌المللی به دلیل روابط استراتژیک با ترکیه، کمترین توجه را به قربانیان این حملات دارند. این سانسور باعث می‌شود که رنج‌های کوردها در سایه منافع و سیاست‌های کشورهای بزرگ قرار گیرد و صدای مظلومیت آنها شنیده نشود.

رسانه‌های جهانی معمولاً به روایات رسمی ترکیه در مورد این حملات گوش می‌دهند که آن را «مبارزه با تروریسم» می‌نامند. این در حالی است که اکثر قربانیان این حملات غیرنظامیان بی‌گناه هستند. این یکجانبه‌نگری رسانه‌ها نه‌تنها حقیقت وضعیت را تحریف می‌کند، بلکه فرصتی برای ترکیه فراهم می‌آورد تا بدون هیچ فشار بین‌المللی، سیاست‌های نظامی خود را پیش ببرد. در این شرایط، مردم روژاوا ی کوردستان که تحت تهدید و حملات مستمر قرار دارند، از کمک‌های بین‌المللی محروم می‌شوند و چهره واقعی بحران‌های انسانی نادیده گرفته می‌شود.

سانسور رسانه‌ای و عدم واکنش جدی از سوی نهادهای بین‌المللی به حملات ترکیه نشان‌دهنده نقض آشکار حقوق بشر است. زمانی که ترکیه به طور پیوسته مناطقی از روژاوای کوردستان را بمباران می‌کند و هزاران غیرنظامی جان خود را از دست می‌دهند، هیچ واکنش جدی از سوی سازمان‌های بین‌المللی نظیر سازمان ملل یا اتحادیه اروپا دیده نمی‌شود. این سکوت نه‌تنها ظلم به کوردها است، بلکه نشان‌دهنده نابرابری در برخورد با مسائل انسانی است.

سکوت رسانه‌ها و عدم پوشش گسترده این حملات، نتیجه روابط پیچیده و قدرت چانه‌زنی ترکیه در سطح جهانی است. ترکیه به‌عنوان یک عضو ناتو و هم‌پیمان استراتژیک بسیاری از کشورهای غربی، توانسته است از این قدرت برای کاهش فشارهای بین‌المللی و نادیده گرفتن حقوق بشر استفاده کند. این فشارهای اقتصادی و سیاسی باعث می‌شود که کشورهای غربی ترجیح دهند از انتقاد مستقیم از ترکیه خودداری کنند.

سانسور بمباران روژاوای کوردستان توسط ترکیه در رسانه‌های بین‌المللی، در حقیقت یک تجاوز به حقوق بشر است. این سانسور نه‌تنها جنایت علیه کوردها را پنهان می‌کند، بلکه موجب تحریف حقیقت و تقویت سیاست‌های سلطه‌گرانه رژیم فاشیست ترکیه در منطقه می‌شود.

سازمان‌های حقوق بشری و برخی رسانه‌های مستقل در تلاش‌اند تا وضعیت کوردها را در سوریه به تصویر بکشند، اما این تلاش‌ها به دلیل نبود حمایت‌های گسترده بین‌المللی و تمرکز بر مسائل دیگر، اغلب تحت‌الشعاع قرار می‌گیرد. همچنین عدم واکنش کافی از سوی نهادهای بین‌المللی به حملات ترکیه به این مناطق، باعث شده تا این موضوع در مقایسه با دیگر بحران‌های جهانی کمتر توجه رسانه‌ها را جلب کند.

محدودیت‌های شدید امنیتی و عدم دسترسی خبرنگاران مستقل و سازمان‌های حقوق بشری به مناطق جنگی کوردستان نیز یکی از عوامل مهم سانسور و عدم پوشش رسانه‌ای دقیق است. ترکیه و گروه‌های هم‌پیمانش در سوریه به‌طور مستمر مانع از دسترسی خبرنگاران بین‌المللی به مناطق تحت بمباران می‌شوند، که این امر باعث می‌شود که اطلاعات درباره وضعیت واقعی در این مناطق محدود و کنترل‌شده باشد.