تاسیس پ‌ک‌ک به معنای تجسم فکری یک ملت بود؛ تحقق حقیقت کوردها بود. دوره از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۵ دوره‌ای بود که کوردها از بردگی به سطح آزادی و احیای مجدد رسیدند. مشکلاتی که پس از سال ۲۰۰۵ رخ داد، مشکلات احیا نبود، بلکه مشکلات زندگی آزاد و هویت ذاتی بود.

هنگامی که جنبش آزادی کورد تغییر می‌کرد، دشمن نیز دشمن سابق نبود. با سیاست‌های ظریف‌تر و کثیف‌تر، وجود کوردها و کوردستان را پذیرفته بود. در چنین دوره‌ای، رهبر آپو اعلام کرد که باید تعریف جدیدی از کوردها و پ‌ک‌ک و تعاریف سیستم جدید ارائه شود. برای حل مشکلات و نیازها، یک سیستم پایدارتر لازم بود. به این معنا بود که مبارزه از نو ادامه یابد، دستاوردها و ارزش‌های مادی و معنوی با نام کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک) ملموس و معنادار شوند. ملت دموکراتیک نیز یک سیستم جایگزین بود که در برابر سازماندهی دولت-ملت مدرنیته سرمایه‌داری، جامعه را از اجبار دولت رها می‌کرد. این امر نیز با تعیین «مدل راه حل» تاریخ پ‌ک‌ک، برای کل خاورمیانه الگو می‌شد. رهبر آپو سال ۲۰۰۳ را به عنوان آغاز آن دوره بیان کرد و اعلام کرد که پ‌ک‌ک و ک‌ج‌ک خود را در چارچوب تعریف مدرنیته دموکراتیک به طور رسمی اعلام کردند. رهبر آپو اعلام کرد که این دوره را می‌توان «سومین موجودیت‌یابی بزرگ» نامید.

اجرای ملت دموکراتیک

رهبر آپو در مورد نقش و معنای ک‌ج‌ک ارزیابی کرد و گفت: «پس از درک واقعیت اجتماعی و تاریخی و درک اینکه دولت-ملت‌گرایی تله‌ای از سرمایه‌داری است، پ‌ک‌ک، ک‌ج‌ک را به عنوان سیستم مدیریت دموکراتیک مردم اعلام کرد. اتوریته‌ی سیاسی که مردم کورد بپذیرند، چه در زیر چتر یک دولت-ملت (اگر وفاداری خود را به دموکراسی بپذیرد) و چه به تنهایی، اداره خودمدیریتی دموکراتیک است. ک‌ج‌ک سهم مردم کورد از این مدل است. به معنای دموکراتیزه شدن جامعه است. به عنوان یک سیستم، بدون اینکه در وضعیت شوونیسم ملی ملت‌ها، جنگ مرزها، بوروکراسی، ملی‌گرایی و دولت-ملت‌گرایی قرار گیرد، به معنای مشترک شدن و ایجاد اتوریته‌های سیاسی داوطلبانه است. ک‌ج‌ک نشان‌دهنده ارائه و اجرای مدل راه حل ملت دموکراتیک است که نه تنها برای کوردها، بلکه برای همه جوامع و ملت‌ها نیز اعمال می‌شود. ک‌ج‌ک با کنار گذاشتن سه عنصر مدرنیته سرمایه‌داری (دولت-ملت، حداکثر سود و صنعت‌گرایی) و ارائه عناصر مدرنیته دموکراتیک (ملت دموکراتیک، اقتصاد بازار اجتماعی سود و صنعت اکولوژیک) به عنوان جایگزین، راه حل و صلح را نشان می‌دهد.»

همیشه طرفدار راه حل و صلح است

رهبر آپو اعلام کرد که ک‌ج‌ک دولت-ملت را هدف خود قرار نمی‌دهد، بلکه ملت دموکراتیک را در اولویت قرار می‌دهد، بنابراین همیشه طرفدار راه حل و صلح است، برای مذاکره و گفتگو با نیروهای دولت-ملت باز است و اگر در این امر موفق نشود، با نیروی خود ملت دموکراتیک را ایجاد، اداره و محافظت خواهد کرد.

حقوق اساسی و آزادی‌ها در ک‌ج‌ک

کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک):

- یک سیستم دموکراتیک و کنفدرال اجتماعی-محور است.

- دموکراسی، آزادی زنان و زندگی اکولوژیک را به عنوان اساس خود قرار می‌دهد.

- یک سازمان اجتماعی، دموکراتیک و سیاسی است که نه به شکل دولت، بلکه با روش گسترده و هرمی سازماندهی شده است.

- جوامع مردم از نظر اجتماعی، اتنیکی و باورداشتی، خود را بر اساس کنگره-مجلس-کمون، آکادمی‌ها و تعاونی‌ها سازماندهی می‌کنند.

- بر اساس جنبه‌های ملیت دموکراتیک (اجتماعی، سیاسی، همزیستی آزاد، اقتصادی، اکولوژیک، حقوقی، فرهنگی، دفاع ذاتی و دیپلماتیک) سازماندهی می‌شود.

- جایگزین دموکراتیک محلی و مشارکت در هر سطح را به عنوان اساس خود قرار می‌دهد. زندگی مشترک بر اساس آزادی و برابری را می‌پذیرد.

- رویکرد دولت-ملت به حل مسئله ملی کورد را رد می‌کند، مدل ملیت دموکراتیک را با خودمدیریتی دموکراتیک اجرا می‌کند و کنفدراسیون دموکراتیک مردم و ملت‌ها را در داخل و خارج به عنوان اساس خود قرار می‌دهد.

حق ملیت دموکراتیک

رهبر آپو گفت: «پ‌ک‌ک از نظر عینی و روزمره با دو مشکل بزرگ روبرو است» و به راه حل دموکراتیک و صلح آمیز اشاره کرد. رهبر آپو این ارزیابی را ارائه کرد: «ما در مورد مشکلات جنگ و صلح صحبت می‌کنیم که در یک رابطه دیالکتیکی قوی با یکدیگر قرار دارند. پذیرش حق ملت دموکراتیک نزدیکترین فرمول راه حل برای حل مسالمت‌آمیز مسئله کورد است. نیروهایی که بر وضعیت نسل‌کشی علیه کوردها و کوردستان اصرار دارند، در چارچوب یکپارچگی دولت-ملت نمی‌خواهند رویکردی با فرمول راه حل دموکراتیک مسالمت‌آمیز از خود نشان دهند.»

رهبر آپو اعلام کرد که پ‌ک‌ک که تغییر کرده است، مدل راه‌حل جدید را به عنوان ملت دموکراتیک ارائه می‌دهد.

تعریف ملت دموکراتیک

ملت دموکراتیک:

- هویتی دور از تعاریف سختگیرانه، مشارکت برابر همه هویت‌های فردی، گروهی، جنسیتی، طبقاتی، دینی، اتنیکی و همه بخش‌های جامعه را به عنوان اساس خود قرار می‌دهد.

- همزیستی جوامع دینی و اتنیکی را به عنوان منبع غنی می‌بیند.

- سطح آزادی زنان و مشارکت آنها در جامعه را به عنوان سطح دموکراتیک و آزادی جامعه می‌بیند.

- باور دارد که ملت دموکراتیک زمانی محقق می‌شود که رنگ زنان در آن برجسته باشد.

- ابراز آزادانه همه تنوع‌های موجود در جامعه را به عنوان اساس خود قرار می‌دهد.

- وابستگی فرد-جامعه به دولت را رد می‌کند.

- مشکلات اجتماعی را نه با سازماندهی دولت، بلکه با سازماندهی خود جامعه حل می‌کند و این را به عنوان اساس خود قرار می‌دهد.

- نه تنها به قانون، بلکه به معیار اخلاق و وجدان جامعه نیز تکیه می‌کند.

- با اجرای دموکراسی مستقیم جامعه، اراده خود را بر کمون‌ها، مجالس، تعاونی‌ها و آکادمی‌ها استوار می‌کند.

ادامه دارد...