درشرایطی که منطقه آبستن حوادث مختلفی بوده و هست پژاک هفتمین کنگره‌اش را برمبنای تحلیل اوضاع سیاسی، تحولات جهانی ومنطقه ای، نقد وبررسی عملکردها، وظایف ومسئولیت‌ها و با نیاز به تحول و نوسازی انجام داد.

برگزاری موفقیت آمیز این کنگره را به رهبر آپو، شهدای گرانقدر انقلاب به ویژه شهدای توطئه‌ی بین‌المللی، خانواده‌ و مادران گرانقدر شهدا، تمامی خلق کورد به ویژه مردم میهن‌دوست ومقاوم لرستان، ایلام و کرماشان تبریک می‌گویم.

هرچند جنگ جهانی سوم با جنگ روسیه و اوکراین با گسترش دامنه به سمت اروپا وارد مرحله دیگری شده بود اما با شروع جنگ غزه وشدت یافتن جنگ درکردستان، همچنان خاورمیانه نقش محوریت و مرکزیت تحولات منطقه‌ای و جهانی را ایفا می‌کند. عمده شواهد وقرائن بیانگر شدت یافتن و گسترش جنگ و درگیری هاست. درسطح منطقه‌ای و جهانی نیز متأسفانه اراده‌ای راسخ وعزمی جزم برای حل دموکراتیک مسئله و کاهش و پایان دادن جنگ وخونریزی‌ها وجود ندارد. سیستم سرمایه‌داری جهانی برای ایجاد نظم نوین جهانیِ دلخواه خویش، سردمدار بحران آفرینی درمنطقه و دارای شیوەی مدیریتی بحران‌زا است و در راه رسیدن به اهدافش هیچ حدومرزی نمی‌شناسد. قدرت‌ها ودولت‌های منطقه‌ای نیز که بخشی از این سیستم سرمایه‌داری هستند، بر مبنای گسترش قلمرو و دامنه نفوذ خویش و یا حداقل، محافظت ازدستاوردها و داشته‌های موجودشان درحال آماده‌کاری، اقدامات هجومی و یا بازدارنده هستند. تاحدودی می‌توان تحولات و رویدادهای این مرحله را به تحولات و رویدادهای جنگ جهانی اول تشبیه نمود که زمینه شکل گیری سیستم جهانی صدساله اخیر را فراهم نمودند. می‌توان این مقطع تاریخی را مرحله فینال نیز نامگذاری کرد که هر کس خودش را براساس آن آماده می‌کند. فلذا مرحله از حساسیت ویژه‌ای برخوردار است. دراین مرحله نقش نیروهای دموکراتیک و میزان سازماندهی و آمادگی آنها در سیر تحولات منطقه‌ای و جهانی و کسب نتایج مطلوب، اهمیت حیاتی دارد. امروزه کردها بطورعام و کردهای آپویی بطور خاص در منطقه دارای نقشی تأثیر گذار و حتا درمواردی تعیین کننده بوده و در مجموع نسبت به جنگ‌های جهانی اول و دوم دارای آمادگی بیشتر و شرایط مساعدتری هستند. کردهای آپوئی با برخورداری از رهبریت رهبرآپو، سازماندهی کارآمد و منسجم، نیروهای رزمنده و خبره درجنگ‌های نوین، درهم تنیدگی سازمان و خلق، برنامه و فرمول مشخص چاره یابی وسیر جهانی شدن فکر وفلسفه آپویی، موقعیتی تاریخی کسب نموده، تحولاتی ریشه‌ای و کیفیتی انجام داده و نقش پیشاهنگی نیروهای دموکراتیک را برعهده گرفته‌اند. این تحولات ایجابی، سیستم سرمایه‌داری جهانی، دولت‌های غاصب منطقه‌ای و نیروهای مزدور و سرسپرده را نگران کرده بگونه‌ای که همپیمانی و مشارکت شوم آنها را برعلیه کردها افزایش داده است. از اینرو روزبه‌روز فشارهای‌شان را بر رهبرآپو، گریلاهای آزادی، خلق کرد و دوستان‌شان گسترش داده و خواهند داد. بدون تردید برگزاری کنگره درچنین اوضاع، شرایط و احوالی و با موفقیت به پایان رساندن آن دستاوردی است ارزشمند و گامی مهم درمسیرمبارزه انقلابی و رسیدن به مقصود.

کنگره به نقد و بررسی فعالیت‌های انجام شده چهار سال گذشته، میزان موفقیت درعملکرد، تحلیل و ریشه‌یابی نواقص، موانع و دلایل عدم موفقیت، فرصت‌ها و چگونگی استفاده ازآنها، وظایف ومسئولیت‌ها، با مدنظر قراردادن شرایط و امکانات، پرداخت. مسائل مختلف اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، دفاعی، سازمانی وغیره را مورد بحث و بررسی قرار داده و با مشارکتی مسئولانه نقد، انتقاد و خودانتقادی صورت گرفته است. مختصراً به دو مورد اشاره می‌کنم.

مسئله آزادی جسمانی رهبرآپو و چاره یابی دموکراتیک پرسمان کُرد:

مسئله یا پرسمان کُرد در کنار مسئله فلسطین و اسرائیل یکی از اساسی ترین مسائل منطقه و به تعبیری دیگر گره کور مسائل لاینحل خلق‌های منطقه است. سرمنشاء و بانی این مسئله و مسائل و مانع چاره‌یابی دموکراتیک آنها، سیستم مدرنیته سرمایه‌داری جهانی ست. این سیستم، با ایجاد بحران، شیوەی مدیریتی بحران‌زا، تضعیف نیروهای منطقه‌ای و وابستگی همیشگی منطقه به سیستم سرمایه‌داری جهانی که حضور مستمر گردانندگان سیستم سرمایه‌داری جهانی را درمنطقه ضمانت می‌کند، این گره کور را ایجاد نموده و از چاره‌یابی دموکراتیک آن ممانعت بعمل می‌آورد. از اینرو چاره‌یابی دموکراتیک مسئله کرد نقش بسزایی در چاره‌یابی مسائل خلق‌های دیگر منطقه خواهد داشت. که این هم با آزادی جسمانی رهبر آپو میسر خواهد شد. رهبرآپو که مدعی چاره‌یابی دموکراتیک این مسئله است و فرمول چاره یابی، نحوه چاره‌یابی و فرم اجرائیش را ارائه نموده است، گروگان و زندانی این سیستم جهانی ست. ازاینرو آزادی جسمانی رهبرآپو با حل دموکراتیک مسئله کرد، مسئله خلق‌های ایران و دیگر خلق‌های منطقه ارتباطی ماهوی دارد.

درشرایط بحرانی موجود بهترین راه حل مسئله خلق‌های ایران و در رأس آنها خلق کرد، دموکراتیزه کردن ایران و ایجاد سیستمی دموکراتیک براساس فکر و فلسفه رهبرآپوست. موقعیت سرزمینی، سیرتاریخی ودرهم تنیدگی تنوعات فرهنگی، اجتماعی وعقیدتی منطقه برای شکل گیری و نهادینه شدن این سیستم دموکراتیک بستریست مناسب که این موارد اهمیت، ضرورت و فوریت مسئله را چند برابر می‌کنند.

امروزه فکروفلسفه رهبرآپو گسترش جهانی یافته و دوستداران آزادی، دموکراسی و جویندگان حقیقت از گوشه و کنار جهان به تکاپوی شناخت و درک صحیح رهبرآپو افتاده و خواهان آزادی فیزیکی ایشان هستند. این موضوع حقیقتی ست انکارناشدنی که دلایل وجودی متعددی دارد و همینطور مژده‌ایست جهت شکل‌گیری و تکوین سیستمی آلترناتیو یا همان سیستم مدرنیته دموکراتیک.

متأسفانه علیرغم گسترش جهانی فکروفلسفه رهبرآپو و فراهم شدن فرصت‌های تاریخی مساعد برای فعالیت دراین راستا، ما بعنوان جنبش آپویی روژهلات کوردستان نتوانسته‌ایم درحد و اندازه قابل انتظار این اندیشه را در ایران و منطقه گسترش دهیم. بی گمان دلیل اصلی این کم کاری عدم درک صحیح ما از فلسفه رهبرآپو وبالطبع عمل کردن به آن است. آزادی فیزیکی رهبرآپو با سازماندهی، اجتماعی شدن، اشاعه و نهادینگی فکروفلسفه آپویی، ایجاد زندگی نوین و زیستن برمبنا‌ی ملت دموکراتیک، جامعه و جوامع دموکراتیک و ایجاد سیستم کنفدرالیزم دموکراتیک میسرخواهد شد. این نیز با مسئولیت پذیری و پیشاهنگی انسان‌های باورمند و دانا که حقیقت رهبری را به درستی درک کرده وبه تمامی درخویش نهادینه نموده‌اند امکان پذیرخواهد شد. که ما دراین مورد به موقع، به جا و بطور شایسته عمل نکرده و وظایف تاریخی مان را به درستی انجام نداده‌ایم. ازاین بابت در مقابل رهبری، شهدا و خلق، خودانتقادی داده بگونه‌ای که درآینده با عملکردمان آنرا جبران نمائیم.

انقلاب زن زندگی آزادی:

در تحولات اخیر ایران انقلاب زن زندگی آزادی یکی از تحولات اساسی و به تعبیری درست تر نقطه عطفی ست که نیازمند تحلیل و بررسی و ارزیابی دقیق وغیراحساسی ست. که متأسفانه تا کنون چنین کاری صورت نگرفته است. در اینکه سرمنشأ این رمزواژه، فکروفلسفه رهبرآپو، تحول آفرینی‌های جنبش آپویی، ایستار، پیشاهنگی وقهرمانی‌های بی نظیر زنان آپوئی است، شکی نیست. اما درچگونگی شکل گیری، گسترش و رشد و نموی آن موارد و مسائل دیگری نیز دخیل و مؤثرند که لازم است به درستی مورد بررسی قرار گیرند. این انقلاب علیرغم کم وکاستی‌های مختلف باعث تغییراتی ریشه‌ای و کیفیتی در سیر تحولات اجتماعی سراسر ایران شده است. بگونه‌ای که قبل و بعد از آن همسان نخواهند بود. هم ازنظر تحولِ کیفیتیِ مثبت و پیشرونده مردم و نیروهای انقلابیِ دموکراتیک وهم از نظرتحولِ کیفیتیِ منفی وعقب رونده دولت و نیروهای سرکوبگر. این انقلاب، میزان مشارکت، گستره مشارکت، نحوه مشارکت، تنوع مشارکت کنندگان، میزان ریسک پذیری و قبول خطر، ارزش آفرینی و پاسداشت ارزش‌ها و خیلی مؤلفه‌های دیگررا بنحو قابل تأملی افزایش داده است. سیاست ریشه‌دار و تاریخی جنگ ویژه رژیم جهت تفرقه‌آفرینی و ایجاد تضاد و تقابل بین خلق‌های ایران و خصوصاً خلق کرد وخلق‌های دیگر را بی اثر ساخته، همگرائی، وحدت و اتحاد مردمی را سرلوحه قرار داده است. مهمترین ویژگی این انقلاب نقش و جایگاه زن است که پاشنه آشیل نظام ولایت فقیه است. با این انقلاب، زن نقش وجایگاه تاریخی و راستین‌اش را که پیشاهنگی جامعه و تحولات اجتماعی است، بدست آورده و تا حدودی برمبنای آن عمل کرده است. به گونه‌ای که می‌تواند سمت وسوی تحولات و نتیجه آنها را تعیین کند.

دست‌های آلوده بسیاری ازجمله سردمداران حکومت مرکزی، سلطنت‌طلب‌ها، ملی‌گرایان ابتدایی کرد و غیرکرد و دیگر فرصت‌طلبان به انحاء مختلف سعی کردند مسیر انقلاب را به انحراف کشانده و ثمره آن را تصاحب نمایند. خوشبختانه با هوشیاری مردم که صاحبان اصلی انقلابند موفق نشدند.

انقلاب زن زندگی آزادی ازجنبه‌های مختلف نیازمند نقد، بررسی وآسیب‌شناسی است. ازجمله زمینه‌های شکل‌گیری وفاکتورهای بنیادین درشکل‌گیری آن، گستردگی جغرافیائی، مشارکت گسترده و متنوع، سیر پیشرفت، میزان انسجام و چگونگی استمرار، فرصت‌های حاصله، موانع داخلی، خارجی وغیره. ما در رابطه با این انقلاب بجا، بموقع و شایسته برخورد نکرده و در مجموع عملکردمان نیازمند نقد، انتقاد و خودانتقادی مسئولانه است.

نتیجه:

موقعیت حساس تاریخی به تعلل، دودلی، کم کاری وخطا مجال نمی‌دهد. کوچکترین خطا می‌تواند طبعات جبران ناپذیری بدنبال داشته باشد. دراین مرحله پیروزی از آن آنانی است که به تمامی خودشان را برای شرایط سخت آماده و سازماندهی کرده باشند و به نیروی ذاتی شان باور کنند. مرحله نیازمند شیوەی عمل و سرعت عمل ویژەای است که با تحول و نوسازی فراهم می‌گردد. ازاین منظر کنگره هفتم برای ما آغاز عصری نوین است.