در هر دوره‌ای رویدادهایی هستند که مهر خود را بر تاریخ می‌زنند. در انقلاب روژاوا، مقاومت‌ها و قهرمانی‌های بزرگ بسیاری رخ داد و به تعریف آن مقاومت تبدیل شدند.

از مقاومت حلب در سال ۲۰۱۲ که مادر گوله سَلمو بدن خود را برای فرزندان انقلابی‌اش سپر کرد، تا کوبانی که دیگر تنها شهری متشکل از چند طایفه نبود و با مقاومت مبارزانش و ایجاد ترسی بزرگ در دل داعشی‌هایی که از کشته شدن توسط مبارزان زن می‌ترسیدند، نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت.

عفرین به قبله مقاومت تبدیل شد و مردم از هر چهار گوشه میهن و جهان به آنجا روی آوردند.

امروز نیز مقاومت مردم انقلابی در سد تشرین مهر خود را بر تاریخ می‌زند و به اوج خود رسیده است. مقاومتی که مردم شمال و شرق سوریه با مبارزان خود نشان داده‌اند، در هیچ تاریخی دیده نشده است.

امروز مردم روژاوا خود را برای مبارزانش سپر زنده کرده‌اند. شهروندان، کانتون به کانتون، به سوی سد می‌روند و در آنجا حفاظت از خاک و آب را بر عهده می‌گیرند و با شور و شوق فراوان به مبارزان ق‌س‌د درود می‌فرستند.

از ماه دسامبر ۲۰۲۴، جنگی سخت در سد جریان دارد، اما مردم شمال و شرق سوریه مبارزان خود را تنها نگذاشته‌اند. هر بار صدها نفر از جوانان گرفته تا پیران به سوی سد می‌روند.

در ۲۸ ژانویه، ما نیز با روحیه‌ای عالی، با هلهله مادران و رقص و پایکوبی از شهر حسکه به سوی سد تشرین حرکت کردیم. در راه با مکان‌ها و خودروهای زیادی روبرو شدیم که توسط دولت اشغالگر ترکیه بمباران شده بودند. وقتی به سد رسیدیم، دولت ترکیه بار دیگر حمله کرد.

هر دو سه روز یکبار شهروندان به صورت نوبتی برای تحصن به سد می‌آیند و می‌گویند: «روز بخیر ق‌س‌د و ی‌پ‌ژ!» مردم شمال و شرق سوریه با شعار «مقاومت زندگی است، زنده باد مقاومت ق‌س‌د» واکنش خود را نسبت به بمباران‌ها نشان می‌دهند. با وجود شهدا و مجروحان، مردم عقب‌نشینی نکردند و نمی‌کنند.

چیزی که در سد توجه ما را جلب کرد، این بود که جانبازان جنگ نیز در تحصن مقاومت شرکت می‌کنند و با روحیه‌ای عالی جایگاه خود را در میان مردم حفظ می‌کنند. جانبازان جنگ در تشرین فریاد می‌زنند و می‌گویند که آماده شرکت در جنگ هستند و برای دفاع از میهن خود هر کاری از دستشان بربیاید انجام خواهند داد.

چه مقاومت بزرگی است که مرد و همسر جوان، کودک چند ماهه خود را رها می‌کنند و به سوی سد می‌روند و در نتیجه بمباران شهید می‌شوند؟!

چه مقاومتی است که وقتی بمباران رخ می‌دهد، به سوی آن می‌شتابند و با مرگ می‌رقصند؟!

چه مقاومت و اراده باشکوهی است که هر روز، هر لحظه، با مرگ روبرو می‌شوند، اما همچنان می‌گویند: «ما از مرگ بزرگتریم؟ این سد مقاومت است!»