٤٤ سال پیش در چنین روزی اتفاق سرنوشت‌سازی در جلسه‌ای مخفیانه در یک روستای کردستان رخ داد که سمت و سوی تحولات در منطقه را تغییر داد. گروهی از جوانان که خود را آپوچی معرفی می‌کردند ٢٧ نوامبر ١٩٧٨ پکک را تأسیس کردند. پکک گروهی چند نفره و ناشناخته بود...
٤٤ سال پیش در چنین روزی اتفاق سرنوشت‌سازی در جلسه‌ای مخفیانه در یک روستای کردستان رخ داد که سمت و سوی تحولات در منطقه را تغییر داد. گروهی از جوانان که خود را آپوچی معرفی می‌کردند ٢٧ نوامبر ١٩٧٨ پکک را تأسیس کردند. پکک گروهی چند نفره و ناشناخته بود ولی اکنون جنبشی میلیونی و نام‌آشنا در جهان.
٤٤ سال پیش در ٢٧ نوامبر رهبر عبداله اوجالان و جمعی از یارانش در روستای فیس از توابع آمد در شمال کردستان اقدام به تأسیس رسمی پکک کردند. طولی نکشید که ستمدیدگان، پکک را دوست و ستمگران آن را دشمن دانستند. نام پکک از آنزمان تاکنون در محافل دوستان و دشمنان مطرح بوده است. دولت‌های متوالی در ترکیه آمده و رفته‌اند، پکک ولی همچنان باقی مانده و بزرگ و بزرگتر شده. از گروهی چند نفر تا یک بازیگر مطرح منطقه‌ای که نه تنها آنکارا و تهران و دمشق و بغداد، بلکه مسکو و واشنگتن و بروکسل هم وزن آن در خاورمیانه را نمی‌توانند که نادیده بگیرند.
تشکیل حزب، واکنشی به واقعه شهادت "حقی قرار" از اعضای گروه آپوچی‌ها در سال ١٩٧٧ بود. اعضای گروه تصمیم گرفتند حزب کارگران کردستان را تأسیس کنند و این کار را ٢٧ نوامبر ١٩٧٨ انجام دادند. پکک که هسته آن در جلسه مخفی یک روستای کوچک شکل گرفت به جنبشی گسترده در چهار بخش کردستان و خارج از آن بدل شد و اکنون به عنوان یک جنبشی انقلابی و مترقی بین‌المللی، میلیون‌ها هوادار در دنیا دارد.
حزب کارگران کوردستان فقط سازمانی نظامی نیست که موفقیت‌های چشمگیری در مبارزات مسلحانه به دست آورده باشد بلکه مهمترین ثمرەی پکک رقم زدن انقلابی اجتماعی و فکری در کردستان بوده است.
پکک برای جلوگیری از نسل‌کشی ملت کورد شکل گرفت اما اکنون برای صلح و همزیستی و کل انسانیت می‌جنگد و مدافع برابری و ارزش‌های جهانشمول بشر است.حزب کارگران کردستان از طرفی برای تحول اجتماعی و زنده کردن فرهنگ مقاومت در میان مردم جنگید و از طرفی با ارتش‌های حکومتی و همکاران جهانی آنها که مانند کشورهای ناتو آنرا برای خوشنودی آنکارا در فهرست تروریستی قرار دادند.
این اتهام گرچه به جنبش کردها آسیب زد اما اعتبار طراحان آن را زیر سئوال برد و جهانیان بویژه در سالهای اخیر رشادت زنان و مردان گریلای آزادیخواه کردستان که ناجی ایزدی‌های شنگال شدند و در کوبانی حماسه‌آفرینی کردند را دیدند و با عشق و احترام، دلاوری و آزادگی آنان در زاپ و متینا و آواشین مقابل سلاح‌های شیمیایی را مورد تحسین قرار می‌دهند.
