بیانیه پایانی کارگاه اکولوژی که با پیشاهنگی کمیته اکولوژی ک‌ج‌دک-اروپا در فرایبورگ آلمان بین ۲۱ تا ۲۲ دسامبر با شعار «از مقاومت اکولوژیکی تا برساخت» برگزار شد، اعلام شد. این کارگاه به ناظم داشتان و جیهان بیلگین، شهدای مقاومت روژاوا در برابر حملات نسل‌کشی و شهدای مطبوعات آزاد که توسط دولت ترکیه به قتل رسیدند، تقدیم شد.

در بیانیه پایانی این کارگاه که جنبش اکولوژی کوردستان در اروپا (Tevgera Ekolojî ya Kurdîstan a Ewrûpa) با نام اختصاری TEV-EKO اعلام شد، تاکید شد که قرن بیست و یکم باید با هدف یک قرن مبارزه زیست‌محیطی همراه با آزادی زنان پیش برود.

واکنش به انزوای امرالی

بیانیه نهایی به شرح زیر است:

کارگاه ما ۲۶ سال اسارت رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و نظام امرالی را که در آن انزوای مطلق تحمیل می‌شود محکوم می‌کند و آزادی جسمانی رهبر آپو را که پارادایم زیست‌محیطی را بزرگترین دستاورد مبارزه آزادی می‌داند، اساس تمام کارهای خود می‌داند و خواستار افزایش همبستگی بین‌المللی است.

• بحران‌ها و حملات اکولوژیکی سیستماتیکی هستند. نیروهای مدرنیته سرمایه‌داری و نظام‌های دولت‌گرا که طبیعت و جامعه را با استعمار، نسل‌کشی و شیوه‌های اکوسایدی به‌طور سیستماتیک تهدید می‌کنند، جهان را در بحران‌های متعدد فرو برده و آن را به آستانه نابودی رسانده‌اند. روبرو شدن با بحران آب و هوا، نابودی گونه‌ها و اکوسیستم‌ها، جنگ‌های انرژی، مداخلات امپراتوری در کوردستان، خاورمیانه و سایر کشورها، فقر و گرسنگی جهانی، مهاجرت‌های گسترده و افزایش رژیم‌های توتالیتر راست‌گرا/نژادپرست، جدیت این خطر را آشکار می‌سازد. کارگاه ما مبتنی بر ساخت یک جامعه دموکراتیک، زیست‌محیطی و آزادی زنان در برابر این سیستم ضد طبیعت و ضد جامعه است که منجر به انقراض می‌شود.

«باید همراه با مبارزه زنان انجام شود»

* جنگ‌ها علیه انسان‌ها، جامعه و طبیعت است و بیشترین تخریب‌های زیست‌محیطی در جنگ‌ها اتفاق می‌افتد. جنگ‌هایی که در آن توسعه تکنولوژیکی صنعت‌گرایی توسط قدرت‌های مسلط برای کسب سود هدایت و آغاز می‌شود، در خدمت درک مصرف‌گرایی سرمایه‌داری همراه با ویرانی اجتماعی و زیست‌محیطی هستند که ایجاد می‌کنند. مبارزه اکولوژیکی در درجه اول باید علیه جنگ باشد و باید ضد جنگ باشد، زیرا بودجه جنگ و تسلیحات را افزایش می‌دهد، بحران زیست‌محیطی را عمیق‌تر می‌کند و مردم را به مهاجرت، فقر و گرسنگی می‌کشاند.

* برای حل بحران اکولوژیکی که امروز به حد فاجعه‌باری رسیده است، مبارزه اکولوژیک باید همراه با مبارزه آزادی زنان انجام شود. بر این اساس قرن بیست و یکم باید با هدف تبدیل شدن به قرن مبارزه اکولوژیک و همچنین قرن زنان پیشرفت کند.

* اصول زندگی اکولوژیکی و مبارزه را نمی‌توان با مرزهای دولت-ملت، ساختار اتنیکی، مذهبی، اعتقادی و ساختارهای هویتی محدود کرد. مبارزه اکولوژیک یک میدان عمل جهانی و بین‌المللی است که همه اقشار جامعه و مردم را در بر می‌گیرد. مبارزه اکولوژیک باید از رویکرد نخبگانی، محیط‌زیستی رها شود و به عنوان یک میدان مبارزه اساسی که شامل کودکان، جوانان، زنان و همه اقشار اجتماعی است نگریسته شود.

• سیاست‌های اکوسایدی در کوردستان که با سیاست‌های سودجویانه مدرنیته سرمایه‌داری و خشونت نظام استعماری عمیق‌تر شده است، اساساً با استراتژی جنگی در چارچوب کانسپت نابودی کامل نظام استعماری اجرا می‌شود. تخریب محیط‌زیست به عنوان سلاحی برای سرکوب مقاومت در کوردستان استفاده می‌شود. بهره‌برداری عمیق‌تر از طریق نزدیک به صد سد، SPPها و HEPPهای (نیروگاه‌های تولید برق) ایجاد شده با غصب آب و خاک کوردستان با هدف از بین بردن جمعیت روستایی در کوردستان و جامعه روستایی-کشاورزی آن از طریق گرسنه‌کردن و آواره‌سازی صورت می‌گیرد. در نتیجه، اکوساید با محروم کردن مردم کوردستان از آب کوردستان با سدهای امنیتی خط جولمرگ-شرنخ و پروژه سد GAP (پروژه آناتولی جنوبی) عمیق‌تر می‌شود. مردم روژاوا بی‌آب ماندند، دریاچه ارومیه خشک شد. طبیعت و درختان زیتون عفرین در حال نابودی است، جنگل‌های کوردستان به ویژه جودی و بوتان در حال نابودی است، جنگل‌های باشور کوردستان، مناطق حفاظتی مدیا، روژهلات و زاگرس با بمباران قطع و قتل‌عام می‌شوند. این حملات که به طور سیستماتیک با ذهنیت استعماری انجام می‌شود، هدف از بین بردن ساختار اجتماعی-اقتصادی و فرهنگی جامعه کوردستان است. مبارزه با شیوه‌های نظامی، فاشیستی و اکوسایدی در کوردستان که به دلایل امنیتی مشروعیت‌یافته است، باید گسترش یابد و همه اقشار جامعه را در بر گیرد.

«استعمارگران در حال تخریب اکوسیستم هستند»

• فعالیت‌های اکتشاف نفت و معدن‌سازی‌های وحشتناک استعمارگرانه توسط دولت ترکیه تقریباً در هر منطقه، به ویژه باکور کوردستان، همراه با سرمایه و شرکت‌های بین‌المللی، خاک، آب، جنگل‌ها و اکوسیستم‌ها و تنوع زیستی مرتبط با آنها را برای همیشه از بین می‌برد. زنبورداری، دامداری و کشاورزی روستایی که اصلی‌ترین معیشت این مناطق است از بین رفته و مردم مجبور به مهاجرت می‌شوند. در حالی که ارزش‌های زیرزمینی با افتتاح صدها معدن غارت می‌شود، هدف این است که از نیروی کار کوردها که محکوم به فقر و بیکاری هستند به عنوان نیروی کار ارزان بهره‌برداری شود. تخریب در زمینه‌های اکولوژی و اقتصاد، که به طور موازی انجام می‌شود، به عنوان دستگاه‌های اساسی نسل‌کشی فرهنگی عمل می‌کند. با توجه به این واقعیت، مبارزه اکولوژیک در کوردستان ضد استعمار و ضد سرمایه‌داری است و یکی از اساسی‌ترین اصول اخلاقی و وظایف میهن‌دوستی است.

• سیاست‌های مستمر اشغالگری و جنگی دولت ترکیه در روژاوا، باشور، روژهلات و باکور کوردستان منجر به تخریب چند برابر و دائمی جامعه و طبیعت می‌شود. همزمان با حملات و بمباران مستمر تسلیحات شیمیایی ارتش ترکیه علیه مناطق حفاظتی مدیا، حملات دولت ترکیه و تبهکارانش با هدف نابودی و بی‌ثبات کردن انقلاب روژاوا همچنان تشدید می‌شود. این حملات که توسط نیروهای حاکم مدرنیته سرمایه‌داری با حمایت ناتو انجام می‌شود، تخریب اجتماعی و فرهنگی و همچنین تخریب اکولوژیک در کوردستان را عمیق‌تر می‌کند.

• تسلط بر طبیعت ناشی از سلطه و استثمار مردانه بر زنان است. بنابراین، دفاع از طبیعت مستلزم ساخت جامعه‌ای دموکراتیک و زیست‌محیطی مبتنی بر آزادی زنان است. ما با هر نوع سلطه‌ای که اساس تخریب محیط‌زیست را تشکیل می‌دهد مخالفیم و می‌گوییم که حق حیات همه موجودات باید رعایت شود. در این راستا، کارگاه ما با هدف حذف ساختارهای سلطه و استثمار بر اساس زمینه‌های جنسیت‌گرایی، طبقاتی، اتنیکی و دین‌گرا می‌باشد. هدف آن تضمین دسترسی همگان به ارزش‌های اساسی زندگی با مخالفت با سیاست‌های غارت، غصب و انحصار در زمینه‌های زمین، آب و انرژی است.

• درک اکولوژیکی ما ایدئولوژی‌های استعمارگر، نژادپرست، ملی‌گرا، جنسیت‌گرا، دین‌گرا، دولت‌گرا، توسعه صنعتی/صنعت‌گرایانه را به عنوان اصل اساسی جامعه سیاسی اخلاقی رد می‌کند. طرح‌های مونیستی و مهندسی جامعه و طبیعت را نمی‌پذیرد. از تنوع اجتماعی، کثرت‌گرایی و تنوع زیست‌محیطی حمایت و تایید می‌کند. سیاست‌های کشاورزی انحصاری سودمحور و محصولات کشاورزی ترکیبی سمی که تنوع زیست‌محیطی را از بین می‌برند را رد می‌کند.

بازگشت به اکولوژی اجتماعی یک جایگزین است

* درک مدرنیستی که مدرنیته سرمایه‌داری را مطلق و پیشرفته می‌بیند، یکی از بزرگترین عواملی است که مانع از زیر سؤال بردن تأثیرات تخریب اکولوژیک در همه عرصه‌های زندگی و مبارزه همه‌جانبه اکولوژیکی می‌شود. کارگاه ما رویکرد انکارگرایانه نسبت به ارزش‌های جامعه طبیعی را رد می‌کند و ارزش‌های جامعه طبیعی را بنیادی‌ترین ارزش‌های بشریت می‌داند و آنها را بر زنده نگه داشتن آن‌ها از منظر اکولوژی اجتماعی استوار می‌کند. بازگشت به اکولوژی اجتماعی را که جامعه با رویکرد دموکراسی مستقیم بر اساس اصول دموکراتیک و آزادی زنان اداره می‌شود، راه‌حلی جایگزین برای مشکلات و بحران‌های اکولوژیکی امروزی می‌داند.

• کشاورزی عنصر اساسی اجتماعی-اقتصادی مردم کورد است. بنابراین، سیاست‌های آب و خاک که در چارچوب اکولوژی اجتماعی تدوین شده‌اند، عناصر راهبردی فرآیند استعمارزدایی یا رهایی هستند. بر این اساس، کارگاه ما با هدف توسعه یک اقتصاد اشتراکی مبتنی بر کشاورزی اکولوژیک بر اساس ساخت یک جامعه جدید مبتنی بر پارادایم اکولوژیکی است. هدف آن برقراری رابطه‌ای هماهنگ با طبیعت در برابر بیگانگی ناشی از مدرنیته سرمایه‌داری بین انسان-انسان و انسان-طبیعت است.

• در مواجهه با مهاجرت و تخریب اقتصادی، مطالعات امکان‌سنجی برای توسعه کشاورزی اکولوژیکی و طبیعی در روستاها و مناطق روستایی انجام شود. کشاورزی، دامپروری و مدل‌های تولید اشتراکی سازگار با طبیعت باید حفاظت و حمایت شود. گونه‌های گیاهی و جانوری محلی/طبیعی که در برابر تغییرات محیطی مقاوم هستند باید ترجیح داده شوند. حفاظت از تنوع زیستی و مراکز بذر محلی باید به عنوان عرصه‌ای با اهمیت راهبردی در هر منطقه ایجاد و در برابر سیاست‌های انحصاری و ضد طبیعت صنعت‌گرایی در حوزه کشاورزی سازماندهی شود.

• خصلت ضداستعماری مبارزه اکولوژیک آن را به عنوان یک وظیفه اخلاقی و سیاسی تعیین می‌کند که دفاع از مردم، سرزمین و طبیعت خود را اساسی‌ترین رویه و اصل راهپیمایی آزادی قرار دهد. کارگاه ما به نهادینه‌سازی فکری، آکادمیکی و دیپلماتیک در این زمینه به عنوان یک حوزه سازمانی استراتژیک می‌پردازد. باید یک نهادینه‌سازی و سازماندهی موثر در برابر سیاست‌های اکوسایدی و بحران آب و هوا در کوردستان تضمین شود و 'پلتفرم اکولوژی کوردستان و شبکه همبستگی بین‌المللی' باید ایجاد شود تا این امر به کنفدرالیسم جامعه اکولوژیکی دموکراتیک تبدیل شود.

*ساخت جامعه دموکراتیک و آزاد تنها با آگاهی زیست‌محیطی امکان‌پذیر است. با این اصل از پارادایم اکولوژیکی ما، جامعه اکولوژیکی و زندگی اکولوژیکی باید با ارزش‌های جمعی دموکراتیک ساخته شود.

* در محور پارادایم ما، مطالعات آکادمیک و علمی همراه با آموزش، گام‌های اساسی در کسب آگاهی اکولوژی اجتماعی و ساختن حیات اکولوژیکی است. به منظور ایفای نقش خود در این زمینه، کارگاه ما در نظر دارد در دوره آتی مطالعات خود را در اروپا در داخل موسسه انجام دهد.

* هدف آن انجام مطالعات آرشیوی در زمینه اکولوژی در زمینه‌های نوشتاری و تصویری به منظور مستندسازی تخریب‌های اکولوژیکی در کوردستان و جهان و ایجاد حافظه است.

* برای افشا و مستندسازی جنایات اکوساید علیه طبیعت در کوردستان و جهان و رسیدگی به آنها در محدوده جنایات قانون اساسی تلاش می‌کند.

*با سایر جنبش‌های اکولوژیکی در جهان ارتباط برقرار می‌کند و از مبارزات اکولوژیکی جهانی حمایت می‌کند تا مبارزه علیه تخریب‌های زیست‌محیطی جاری در سطح جهانی را افزایش داده و این تخریب را متوقف کند.»