اینکه فقر در ایران چه تعداد خانواده را متلاشی کرده، جان چه تعداد بیمار محتاج به درمان را گرفته، چه تعداد انسان را به سوی خودکشی یا اعتیاد سوق داده، چه تعداد زن را به تن‌فروشی واداشته و چه تعداد کودک را از پشت میز مدرسه به کار در خیابان کشانده، سئوالی است که مقامات دولتی ایران باید به آن پاسخ دهند.

نباید یک شب، یک لحظه از محرومین غافل شد که آنها چه می‌خورند؟ سر سفرەیشان چه هست؟ کجا استراحت می‌کنند و مسکنشان چه وضعیتی دارد؟

کسی که از ابتدای انقلاب بر سر سفره رنگین نظام در سمت‌های گوناگون نشسته و از مقامات اجرایی کشور بوده طبیعتا باید پاسخ به این سئوال‌ها را بداند. محرومین مطلق، نانی ندارند که بخورند، سفره‌ای ندارند که پهن کنند و خانه‌های ندارند که در آن استراحت کنند.

تصاویر اتوبوس‌خوابی، گورخوابی، لوله‌خوابی، کارتن خوابی و پیدا کردن غذا از سطل‌های زباله را طبیعتا همه مقامات میلیاردر از کاخ‌های مجلل خود دیده‌اند چون بهرحال این وضع نتیجه خدمتگذاری و تلاش بی‌وقفه و شبانه‌روزی آنها طی چند دهه بوده.

بهتر است مسئولان نگاهی به آمارهای نهادهای دولتی بی‌اعتبار خود بیاندازند که تجربه نشان می‌دهد آمار و ارقام را هم مهندسی شده بیان می‌کنند.

خبرگزاری رسمی ایران می‌گوید اقتصاد کشور در این سال‌ها به جای حرکت رو به جلو، عقب گرد داشت به طوری که قدرت خرید مردم نسبت به سال ۹۰، یک سوم کاهش یافت و نابرابری‌ها در حال افزایش بود.

طبق این گزارش، در اسفند ماه ۱۳۹۹، ۱۵ قلم مواد خوراکی افزایش قیمت بالای ۱۰۰ درصد نسبت به اسفند ۱۳۹۸ داشتند.

به گفتەی ایرنا، در اسفند ۱۴۰۰ فقط ۳ کالا گرانی بالای ۱۰۰ درصد نسبت به اسفند ۱۳۹۹ را تجربه کردند.

همچنین طبق اعلام بانک مرکزی، در اسفندماه سال گذشته متوسط قیمت یک متر مربع مسکن در شهر تهران، ۳۵ میلیون و ۱۲۰ هزار تومان بوده که نسبت به مدت مشابه سال قبل ۱۶ درصد افزایش یافته است. ٣۵ میلیون به ازای هر متر خانه در تهران یک رقم متوسط بوده و طبق این گزارش در برخی مناطق تهران قیمت هر متر خانه، قریب ٧٨ میلیون است. یعنی یک آپارتمان ١٠٠ متری می‌شود ٧ میلیارد تومان. این ارقام نشان می‌دهد که یک کارگر یا یک کارمند اگر حتی همه حقوق خود را در همه عمرش جمع کند، نمی‌تواند که صاحب یک خانه کوچک شود.