تعداد نامعلومی از شهروندان ایران که جمعیتی چندین میلیونی را تشکیل می‌دهند فاصله زیادی تا رسیدن به خط فقر دارند، زیرا آنها در خط فلاکت زندگی را سپری می‌کنند. آنها برای تأمین مایحتاج اولیه زندگی با مشکل مواجهند.

احمد امیرآبادی فراهانی، یک نماینده مجلس می‌گوید قیمت مرغ گران خواهد شد. بر اساس پیشبینی او با حذف ارز ترجیحی، قیمت یک کیلو مرغ به هشتاد هزار تومان افزایش پیدا می‌کند.

مجری شبکه حکومتی ایران می‌پرسد شما فکر کنید اگر یک خانواده چهار نفره، نفری ١٢٠ هزار تومان هم بگیرند، می‌شود ۴٨٠ هزار تومان و این برای خریدن مرغ نیز کفاف نمی‌کند.

میلیون‌ها انسان از جمله سرپرستان خانواده‌ها در اثر بحران اقتصادی ایران، بیکار و بدون درآمد، به سختی روزگار می‌گذرانند. آنها اما چگونه اجاره خانه خود را می‌دهند، هزینه‌های نگهداری کودکانشان را از کجا می‌آورند و چگونه سایر مخارج زندگی را پرداخت می‌كنند!

برای یافتن این پاسخ باید به جایی رفت که کودکان کار و خیابان آنجا می‌خوابند. به سازه‌های غیر استاندارد حاشیه شهرها و حلبی‌آبادهایی که در سال‌های اخیر جای خود را به پدیدەهای وحشتناک‌تری همچون کارتن‌خوابی، گور‌خوابی، لوله‌خوابی، پشت‌بام خوابی، کوه‌خوابی و و اخیرا اتوبوس خوابی داده‌اند.

باید پرونده عناوین خبری زنجیرەای روزنامه‌های ایران تحت نام موج افسردگی، خودکشی، خودسوزی، قتل زنان، افزایش جرائم خشن و گسترش ناامنی را گشود و ورق زد.

حکومتی که پس از انقلاب  ١٣۵٧ قرار بود آب و برق را مجانی کند و پول نفت را به سفره‌های مردم بیاورد، هیچ جوابی به این سئوال مجهول ندارد که آرمان انقلاب خلق‌های ایران چه شد؟

نگاهی به فهرست قیمت مواد غذایی، اجاره بهای مسکن و هزینه‌های آموزشی و درمانی نشان می‌دهد که مبلغ مورد نیاز برای پرداخت این مخارج دستکم دو تا سه برابر حداقل حقوق کارگران در ایران است. استبداد سیاسی و فساد اقتصادی در طول چهار دهه، بخش عظیمی از جامعه ایران را از لحاظ مالی به شدت فقیر و مستمند کرده است.

جالب اینکه در همان شهرهایی که تعداد نامعلومی از مردمش شب را گرسنه می‌خوابند و در غم  فردای خود هستند، آقازاده‌های حکومتی در سایه پدران کاخ نشین خود با ماشین‌های میلیاردی مشغول خرید در پاساژهای شیک و یک زندگی به تمام معنا مجلل و اعیانی هستند.