پلاتفرم دمکراتیک جنبش‌ها و خلق‌های ایران در فراخوانی از تمام اقشار و طیف‌های گوناگون در داخل و خارج از ایران دعوت به عمل آورد تا ضمن همبستگی با زندانیان سیاسی و اجتماعی به مبارزات آزادیخواهانه سرعت بخشند
پلاتفرم دمکراتیک جنبش‌ها و خلق‌های ایران در فراخوانی از تمام اقشار و طیف‌های گوناگون در داخل و خارج از ایران دعوت به عمل آورد تا ضمن همبستگی با زندانیان سیاسی و اجتماعی به مبارزات آزادیخواهانه سرعت بخشند
متن بیانیه پلاتفرم دمکراتیک جنبش‌ها و خلق‌های ایران به این شرح است:
"برای آزادی سهیل عربی، زینب جلالیان، آتنا دائمی، آرش صادقی، نسرین ستوده و همه زندانیان سیاسی و اجتماعی بکوشیم!
حکومت اسلامی ایران، نه تنها تلاش می‌کند زندانیان سیاسی و اجتماعی را در زیر انواع شکنجه‌های روانی و جسمی بشکند در عین حال خانواده آن‌ها را نیز به‌طور سیستماتیک آزار می‌دهد.
حکومت اسلامی، حتی زندانیانی که بیماری‌های حاد و مزمن دارند اجازه مرخصی درمانی نمی‌دهد و در زندان نگه می‌دارد تا جان خود را از دست بدهند.
سهیل عربی زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ، از بابت پرونده جدیدی که در زندان علیه وی مفتوح شده، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، با اتهامات «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «تشویش اذهان عمومی» به سه سال حبس، سه سال تبعید به برازجان و مبلغ ۴ میلیون تومان جزای نقدی محکوم شد.
سهیل عربی، در تاریخ ۳۱ شهریورماه ۱۳۹۷ توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی احمدزاده محاکمه شد. رای صادره دیروز یک‌شنبه ۸ مهرماه ۱۳۹۷ به وکیل وی ابلاغ شده است.
دلایل اتهامات عنوان شده علیه سهیل، ارسال فایل‌های صوتی از داخل زندان و به‌خصوص تشبیه زندان تهران بزرگ به «شکنجه‌گاه» بوده است.
فرنگیس مظلوم، مادر سهیل عربی نیز در گفتگوی کوتاهی با گزارشگر هرانا از ممنوع‌الملاقات بودن فرزندش خبر داده و گفت: «صبح امروز جهت ملاقات با سهیل به زندان تهران بزرگ رفتم و در قسمت پذیرش گفتند که پسرم را مجددا به دادگاه برده‌اند و وقتی هم برگردد باز اجازه ملاقات ندارید و اجازه ورود و پیگیری پرونده‌اش را نیز ندادند.»
هم‌چنین نسترن نعیمی، همسر سابق سهیل نیز طی حکمی توسط قاضی مقیسه، به اتهام «توهین به مقدسات» و «معاونت در جرم» به تحمل یک سال و نیم حبس محکوم شد. سهیل عربی، عکاسی که اکنون ۳۳ ساله است، در شانزدهم آبان ماه ۱۳۹۲ توسط ماموران قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران بازداشت شد. او در شعبه ۷۶ دادگاه کیفری استان تهران به ریاست قاضی سیامک مدیرخراسانی به‌دلیل نوشته‌هایش در فیس‌بوک به اتهام سب‌النبی(توهین به پیامبر) به اعدام محکوم شد. پس از آن وکلای وی به شعبه ۳۶ دیوان عالی کشور درخواست تجدید نظر فرستادند.
بر اساس ماده ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی اگر شخصی به پیامبر اسلام توهین کند مجازاتش اعدام خواهد بود اما ماده ۲۶۳ این «قانون جنگل» تاکید کرده که «اگر متهم در دادگاه ادعا کند که حرف‌های توهین‌آمیز را بر اساس عصبانیت، نقل قول یا سهو قلم و سهو زده است، حکم اعدام او به مجازات ۷۴ ضربه شلاق تبدیل می‌شود.»
پس از اعتراض وکیل سهیل عربی به حکم اعدام صادر شده توسط شعبه ۷۶ دادگاه گیفری تهران و ارجاع آن به شعبه ۳۶ دیوان عالی کشور، در نهایت درخواست اعاده دادرسی از سوی دیوان عالی کشور پذیرفته شد و این‌بار شعبه ۳۴ دیوان عالی کشور حکم اعدام را لغو و پرونده را برای رسیدگی مجدد به یکی از دادگاه‌های بدوی فرستاد. دادگاه در رسیدگی مجدد اتهام «سب النبی» را حذف کرد و سهیل عربی را به هفت سال و نیم زندان و دو سال تحقیقات مذهبی(برای اثبات پشیمانی) و دو سال ممنوع‌الخروجی پس از آزادی محکوم کرد.
سهیل عربی علاوه بر حکمی که شعبه ۷۶ دادگاه کیفری تهران برای او به اتهام سب‌النبی صادر کرده است، در اردیبهشت ماه ۱۳۹۳ به اتهام توهین به رییس وقت دانشگاه علامه طباطبایی، آیت‌الله احمد جنتی و غلامعلی حدادعادل از طریق نوشته‌هایش در فیس‌بوک در شعبه ۱۰ دادگاه ویژه کارکنان دولت به ۵۰۰ هزار تومان جریمه نقدی و ۳۰ ضربه شلاق محکوم شد. وی هم‌چنین در شهریورماه ۱۳۹۳، به اتهام «توهین به علی خامنه‌ای، رهبر حکومت اسلامی» و «تبلیغ علیه نظام» در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی به ۳ سال حبس محکوم شد که این حکم نیز به فاصله کوتاهی در شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر تایید شد.
سهیل عربی از ۱۶ آبان ماه ۱۳۹۲ در بازداشت و زندان به‌سر میبرد و تمام این مدت از مرخصی محروم بوده است. در واقع وضعیت سهیل عربی، جدا از هزاران زندانی سیاسی و اجتماعی در زندان‌های سراسر ایران نیست.
آرش صادقی ۳۲ ساله از خرداد ۱۳۹۶، مشغول گذراندن حکم ۱۵ سال زندان خود به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز در زمینه حقوق بشر است. او با اتهاماتی «اجتماع و تبانی بر ضد امنیت ملی،» «تبلیغ برضد نظام،» «نشر دروغ در فضای مجازی» و «توهین به بنیان‌گذار حکومت اسلامی» به چنین حکم سنگینی محکوم شده است.
پدر آرش صادقی در تاریخ ۶ مهر ۱۳۹۷، گفته که فرزند او به کندروسارکوم، توموری بدخیم که می‌تواند منجر به سرطان شود مبتلاست. پزشک خارج از بیمارستان زندان در تیر ۱۳۹۷، وجود تومور را کشف کرد اما مقامات زندان مانع از دریافت مراقبت پزشکی و تخصصی در خارج از زندان شده‌اند. بعد از آن‌که آرش صادقی تحت نمونه‌گیری قرار گرفت به زندان رجایی شهر بازگشت و عفونت دستش شدید‌تر شد.
گلرخ ابراهیمی‌ایرایی، همسر آرش صادقی نیز در حال گذراندن پنج سال حکم زندان خود در زندان اوین است که از سال ۱۳۹۶ به‌دلیل نوشتن داستانی منتشر نشده در مورد سنگسار و برخی از پست‌های فیس‌بوکی‌اش زندانی است.
نسرین ستوده وکیل دادگستری هم از دیگر بازداشت‌شدگان ماه‌های اخیر است که از سوم شهریورماه در اعتراض به آزار و اذیت خانواده و نزدیکانش دست به اعتصاب غذا زد. وی در نامه‌ای به پسرش نوشته است: نیمای من! چگونه می‌توانستم شاهد اعدام نوجوانان وطن‌ام باشم و سکوت کنم؟ چگونه می‌توانستم چشم بر کودک‌آزاری‌ها ببندم تا شب‌ها را با خیالی آسوده در کنارت بگذرانم؟ تا روز اول مهر کیف مدرسه‌ات را بر پشت‌ات بگذارم و به اتفاق بابا، تو را تا مدرسه بدرقه کنم؟
زندانیان سیاسی دیگری مانند زینب جلالیان با حکم حبس ابد، آتنا دائمی با محکومیت هفت ساله و از جمله دیگر زندانیانی هستند که مقاومت آن‌ها پشت میلەهای زندان، روشنگر راه بسیاری در بیرون از زندان بوده و برای فعالین سیاسی و اجتماعی و آزادی‌خواهان الهام‌بخش بوده‌اند.
زندان‌های حکومت اسلامی مملو از فعالین جنبش‌های اجتماعی هم‌چون کارگری، زنان، دانشجویان، محیط زیست، فرهنگی و مدنی است. فعالینی که جز تلاش برای احقاق حقوق خود و شهروندان تحت ظلم و ستم کار دیگری جرم دیگری ندارند. به‌عبارتی در حکومت اسلامی ایران، هرگونه تلاش برای دست‌یابی به آزادی، برابری، حق‌خواهی و دادخواهی جرم نابخشودنی محسوب می‌شود.
هدف حکومت اسلامی و ماشین سرکوب آن از راه‌انداختن این همه رعب و وحشت، سانسور و سرکوب، زندان و شکنجه، شلاق و اعدام، زهرچشم گرفتن از جنبش‌ها و خلق‌های تحت ستم ایران است.
دولت‌های غربی و نهادهای بین‌المللی وابسته به آن‌ها، از پارلمان حقوق بشر اروپا گرفته تا سازمان ملل و ...، در مقابل انبوهی از جنایات حکومت اسلامی مهر سکوت بر لب زده‌اند و تنها به فکر معاملات اقتصادی و سیاسی خود و مماشات با این حکومت جانی هستند.
اما با وجود این همه وحشی‌گری‌های حکومت اسلامی، مبارزات عظیم مردم جان به‌لب رسده با اعتصاب و اعتراض در جریان است و کسی مرعوب سیاست‌های سرکوب حکومت اسلامی نشده است.
اکنون مبارزات وسیع مردم ایران در مقابل بربریت و وحشی‌گری حکومت اسلامی ایران و حامیانش، وارد مرحله سرنوشت سازی شده است. این مبارزات جسورانه و پیگیر مردم رنج‌دیده و ستم‌دیده و اعتصابات در کارخانه‌ها تا صدها تظاهرات و فتح خیابان‌ها توسط رانندگان کامیون‌ها و صدها تظاهرات و اعتراض می‌رود که پرونده سیاه و خونین حکومت اسلامی را ببندد و سرنوشت خود و جامعه را به‌دست خویش گیرند!
پلاتفرم دمکراتیک جنبش‌ها و خلق‌های ایران، دوش‌به‌دوش مادران و پدران و فرزندان داغ‌دیده، میلیون‌ها مردم حق‌طلب و آزادی‌خواه جامعه ایران در داخل و خارج کشور، مشغول مبارزه پیگیر و بی‌وقفه‌ای در جهت سرنگونی کلیت حکومت اسلامی است. پس دور نیست آن روزی که مردم پیکارگر و انقلابی، با قدرت و همبستگی مبارزاتی خود، در زندان‌ها را باز کنند و هم‌زمان با آزادی زندانیان سیاسی، جانیان حکومت اسلامی را نیز به‌دست دادگاه‌های عادلانه مردمی بسپارند!
پلاتفرم دمکراتیک جنبش‌ها و خلق‌های ایران/ چهارم اکتبر ۲۰۱۸"
