بنابر اعلام این مرکز در سال ۹۷ تعداد بیشتری از مردم ایران در زیر خط فقر مطلق قرار گرفته‌اند و خط فقر مطلق در تابستان ۹۷ نسبت به بهار همین سال جهش قابل توجهی داشته است.

در محاسبه‌ی خط فقر مطلق، این مرکز کشور ایران را به چهار خوشه‌ی شهری و ۵ خوشه‌ی روستایی تقسیم کرده است و برای هر خوشه خط فقر را محاسبه کرده است.

براساس این گزارش در خوشه نخست، شامل استان‌های مرکزی، اورمیه[آ.غربی]، سنه، بوشهر، هرمزگان، گیلان، اصفهان، همدان، زنجان، قزوین، مازندران، گلستان، لرستان، سمنان، خراسان شمالی، سیستان و‌ بلوچستان و شهرستان تبریز، شهرستان اصفهان و شهرستان اهواز خط فقر سرانه (برای هر نفر) و خانواده چهار نفره در تابستان ۹۷ به ترتیب معادل ۵۵۱ هزار تومان و یک میلیون و ۴۸۹ هزار تومان بوده است.

در خوشه دوم شامل استان‌های اردبیل، خوزستان، خراسان رضوی، فارس، خراسان جنوبی، چهارمحال و‌ بختیاری و کهگیلویه و‌ بویراحمد، خط فقر سرانه و خانواده چهار نفره به ترتیب معادل ۴۹۳ هزار تومان و یک میلیون و ۳۳۳ هزار تومان در تابستان ۹۷ بوده است.

در خوشه سوم شامل استان‌های کرماشان، البرز، قم، تهران، شهرستان مشهد، شهرستان کرماشان، شهرستان کرج و شهرستان شیراز، خط فقر سرانه و خانواده چهار نفره به ترتیب معادل ۶۷۰ هزار تومان و یک میلیون ۸۱۰ هزار تومان است.

در خوشه چهارم (شهر تهران) خط فقر سرانه و خط فقر خانواده چهار نفره در تابستان ۹۷ به ترتیب یک میلیون و ۱۰ هزار تومان و دو میلیون و ۷۲۸ هزار تومان بوده است. این در حالی است که در بهار ۹۷ خط فقر سرانه در تهران معادل ۹۰۷ هزار تومان و خط فقر خانواده چهار نفره نیز معادل دو میلیون و ۴۵۰ هزار تومان بود.

این مرکز در گزارش خود از برخورد دولت انتقاد کرده و حمایت دولت از اقشار کم درآمد و افزایش حداقل دستمزدها را نادرست و غیرهدفمند دانسته است.

در گزارش مرکز پژوهشهای مجلس آمده است چون خط فقر در نقاط مختلف پراکندگی متفاوتی دارد پس باید کمک به خوشه‌های مختلف و نقاط مختلف با هم متفاوت باشد.

همچنین افزایش حداقل دستمزد کارگران را نادرست دانسته و گفته است که افزایش حداقل دستمزد کارگران ممکن است سبب ایجاد مشکل برای واحدهای تولیدی شود و سبب شود واحدهای تولیدی بسیار تعطیل شوند و یا این واحدها مجبور به اخراج تعدادی از کارگران خود شوند.

افزایش شدید قیمت‌ها، افزایش نرخ تورم، کم بودن دستمزدها و پرداخت نشدن همین دستمزد کم هم سبب شده تا شکاف بزرگی در درآمد و هزینه‌های خانوارها ایجاد شود. خانوارها برای پر کردن این شکاف مجبور شده‌اند تا هزینه‌های مربوط به آموزش، تفریح، مسافرت و غیره را حذف کنند. همچنین بسیار مجبور به کم کردن سبد غذایی خود و یا استفاده از مواد غذایی کم‌ارزش و بی‌کیفیت شده‌اند.