۹۶ درصد کارگران در ایران به صورت قراردادی کار می‌کنند
به گفته‌ی رییس کانون انجمنهای صنفی کارگری آذربایجان شرقی کارگران ایران طی سال گذشته ٧۵ درصد قدرت خرید خود را از دست داده‌اند.
ناصر چمنی رئیس کانون انجمنهای صنفی کارگری آذربایجان شرقی در یک نشست خبری با اشاره به روز کارگر گفت،"مگر می‌شود با حقوق یک و نیم میلیونی که تصویب شده است، سفره‌ی کارگری را تا پایان ماه پر نگه داشت؟ کارگران طی سال گذشته ۷۵ درصد قدرت خرید خود را از دست دادند، همچنین در حال حاضر حدود ۹۶ درصد کارگران کشور به صورت قراردادی کار می‌کنند و این به معنی نداشتن امنیت شغلی می‌باشد".
وی افزود، هر سال با رسیدن روز کارگر دولت اقدام به برگزاری چندین مراسم و جشن می‌کند و فکر می‌کنند روز کارگر یعنی همین، اما روز کارگر یعنی بیان مشکلات و مطالبات کارگران و حل این مشکل‌ها.
چمنی در ادامه‌ی سخنانش گفت، متاسفانه در حال حاضر حدود ۹۶ درصد کارگران به صورت قرار دادی به کار مشغول‌اند و این یعنی آنکه آنها هیچ امنیت شغلی ندارند. کارگری که امروز کار می‌کند ممکن است فردا از کار اخراج شود. کارگری که ۲۰ سال است برای یک واحد کار می‌کند ممکن است به راحتی از کار خود اخراج شود و او نمی‌تواند هیچ کاری بکند، فقط ممکن است دو سالی از بیمه‌ی بیکاریش استفاده کند و بعد کامل بیکار خواهد شد.
وی خاطر نشان کرد، کارگران نمی‌دانند نگران وضعیت معیشت خود باشند یا نگران امنیت شغلیشان باشند. عدم تعادل بین عرضه و تقاضا سبب شده است تا کارفرمایان از قراردادهای موقت مانند اهرمی برای بهره کشی از کارگران استفاده کنند.
وی گفت، در شورای کار پس از ۱۴ ساعت جلسه توانستیم حقوق ۱.۵ میلیونی را تصویب کنیم با این حال دولت به گونه‌ای برخورد می‌کند انگار در حق کارگران شق القمر کرده است. سال ۹۷ کارگران ۷۵ درصد قدرت خرید خود را از دست دادند در حالی که حقوق آنها ۳۶.۵ درصد افزایش داشته است. اگر حتی حقوق آنها را ۷۵ درصد افزایش می‌دادیم فقط توانسته بودیم قدرت خرید سال گذشته‌ی آنها را ثابت نگه داریم.
نماینده کانون انجمنهای صنفی کارگری ایران بابیان اینکه تشکلات کارگری متأسفانه بنا به دلایلی ضعیف نگه داشته شده‌اند و این یک واقعیت است و نمی‌تواند مطالبات خود را مطرح کند، گفت: دولت به جای جشن گرفتن ماده ۷ آیین‌نامه را در هیئت دولت مصوب کند.
وی در مورد مطالبات کارگران گفت، اصلی‌ترین مطالبات جامعه‌ی کارگری، امنیت شغلی، تشکل کارگری و مطالبه‌گری است. اگر کارگری امنیت شغلی و تشکل کارگری نداشته باشد نمی‌تواند مطالبه‌گری کند. وقتی کارگری درخواست تشکیل یک تشکل کارگری بر طبق قانون را داشته باشد وی را از کار اخراج می‌کنند. این یک نقطه‌ی ضعف است و قدرت مطالبه‌گری را از سایر کارگران می‌گیرد.
