شخصیت‌های برجسته، پارلمانتارها، نویسندگان و روزنامه‌نگاران واکنش تند و مسئولانه‌ای در مقابل بیانیه دیروز مسعود بارزانی نشان داده‌اند. بارزانی در بیانیه‌ای وقیحانه پ.ک.ک را اشغالگر معرفی کرده و خواستار اخراج پ.ک.ک از خاک کوردستان شده بود.
بیانیه مسعود بارزانی بر خلاف وعده‌های پیشین وی مبنی بر ممانعت از ایجاد جنگ میان کوردها و برخلاف مسئولیتش در قبال شرایط کنونی و مسئله‌ی خلق کورد بود به همین دلیل صدها شهروند کورد در مقابل آن واکنش نشان دادند.
در همین چهارچوب نیاز عبدالله روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان مطلبی منتشر کرده که در آن آمده است، "پ.د.ک باید دست از جنگ‌افروزی به نام دستگاههای رسمی حکومت اقلیم و مردم بردارد چون این امر تکرار همان ابزار تبلیغ و مشروعیت بخشیدن به جنگ است."
متن نوشته‌ی نیاز عبدالله:
"گفتگو و مذاکره یا جنگی شکست خورده؟
توافق میان حکومتههای عراق و اقلیم کوردستان در رابطه با شنگال، شرایط تازه‌ی برای معامله با حزب کارگران کوردستان به میان آورده است که در اصل منافع ترکیه توسط پارت دمکرات کوردستان در نظر گرفته شده است.
آن درک برای مقابله و همچنین قربان دادن مشترکی که میان نیروهای پیشمرگه، گریلا و شروانان [مبارزان] برای نابودی دشمن مشترک یعنی داعش در اقلیم کوردستان و روژاوای کوردستان ایجاد شده بود، با مشروعیت بخشیدن به جنگ کورد با کورد به نقطه‌ی صفر و حتی بدتر از آن بازگردانده می‌شود.
به همین دلیل حائز اهمیت است که،
۱-پارت دمکرات و حزب کارگران جنگ رسانه‌ای و رسواسای یکدیگر و تهدید یکدیگر را کنار بگذارند.
۲-حزب کارگران و پارت دمکرات گفتگو و مبارزات آشکار یا پنهانی در داخل و خارج کوردستان را برای رفع اختلافات و مسائل مابین خود و رسیدن به راه حلی صلح جویانه، در پیش بگیرند.
۳-پارت دمکرات دست از جنگ افروزی با نام دستگاههای مشروع و رسمی اقلیم و مردم کوردستان بردارد، چون این کار تکرار همان ابزار جار زدن و تبلیغ جنگ و مشروعیت بخشیدن به آن است که در دهه ی ۹۰ به عنوان جنایتی بی‌پایان میان پ.د.ک و ی.ن.ک ایجاد شد و تاکنون نیز ادامه دارد.
۴-حزب کارگران کوردستان با آغاز مذاکرات و گفتگو با حکومت عراق به درک و توافقی جدید در مورد توافق شنگال دست یابد.
۵-دست برداشتن هر دو حزب از رقابت و هرگونه فعالیت و عملیات سیاسی و نظامی علیه یکدیگر که به تنش‌ها دامن می‌زند.
۶-نرفتن زیر بار هیچ توافق منطقه‌ای ترکیه و ایران بر ضد کوردها در هر بخشی از کوردستان.
۷-باید همه‌ی نیروهای مسلح و نيروهای نظامی از مناطق غیرنظامی خارج شوند و تلاش‌ها و مبارزات سیاسی آنها در اقلیم کوردستان برای اخراج اشغالگران باشد.
۸- احزاب سیاسی و مردم کوردستان در قبال صلح و حفظ کوردستان، دست به مبارزات سیاسی و مدنی بزنند و مانع از جنگ نیابتی شوند.
در غیر اینصورت هر برخورد نظامی سبب رخ دادن جنگی شکست خورده و سقوط بیشتر اقتصادی اقلیم کوردستان می‌شود، هم زمان از دست دادن آن حمایت بین‌المللی اندکی که پس از رفراندم برای اقلیم کوردستان باقی مانده است به ویژه از لحاظ آموزش نیروهای پیشمرگه و یکی شدن نیروها را به دنبال خواهد داشت. اینها غیر از آنکه امکان افزایش تنش و درگیری را میان احزاب جنوب کوردستان افزایش میدهد و اقلیم کوردستان را تحت کنترل ترکیه قرار میدهد، چیز دیگری به همراه ندارد."
