خبات اندوک عضو شورای مدیریتی ک.ج.ک: فاشیسم با انزوا و حصر نمایان گشته و اظهار داشت: مقطع جدید مبارزاتی ما در راستای خاتمه بخشیدن به فاشیسم است. در چنین برهه‌ای لازم است انسان به وجدان و احساسات خود اتکا کند.
خبات آندوک عضو شورای رهبری ک.ج.ک با شرکت در برنامه ویژه تلویزیون سترک، پرسشهای گلان آورل را پاسخ داد.
خبات آندوک از اعضای مدیریت ک.ج.ک در ابتدای سخنان خود با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای ماه مه، به فعالین و زندانیان اعتصاب کننده درود فرستاد. آندوک اظهار داشت که ماه مه ماه شهدا است، با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای این ماه، یاد تمامی شهدایمان را گرامی می‌داریم، در مقابل انان تعظیم کرده و پیمان می‌بندیم که آرمانهای این شهدا را تحقق بخشیم. بر این باوریم که تا زمان پیروزی نهایی، ما همچنان در مسیر شهدای جاودانمان حرکت خواهیم کرد. به مناسبت مقاومتی که تحت عنوان پایان دادن به انزوا، درهم شکستن فاشیسم و آزادی کردستان نام گرفته است؛ اکنون نفر از رفقایمان به روزه مرگ دست زده اند. همزمان به اعتصاب کنندگانی که با پیشاهنگی لیلا گوون دست به اعتصاب غذای نامحدود و بدون بازگشت زده اند درود فرستاده و مقاومت و اعتصاب غذای آنان را با احترام و شکوه ارزیابی می‌کنیم.
آندوک با اشاره به تاریخ مقاومت خلقها اظهار داشت: تاریخ مقاومت، از پیشینه‌ای بسیار طولانی برخوردار بوده و از همان زمانی که نخستین بی‌عدالتی در جهان انجام شده است، مقاومت و قیام کنندگان نیز وجود داشته‌اند. مقاومت سالهای ۱۹۶۸ موضعی انقلابی در مقابل تمامی گونه‌های نابرابری، اقتدارگرایی، بی‌عدالتی، ذهنیتهای ضد دمکراتیک و سوسیالیستی موجود در ان زمان بود. تصور می‌شد این مقاومت نوید‌بخش برابری و عدالت برای تمامی جهانیان باشد، اما نتوانست امیدها و آرزوهای جوامع را بر آورده سازد. با پیشاهنگی دنیز گزمیش، حسین اینان و ابراهیم کایپاک کایا، یوسف اسلان و ماهر چایان و رهبر آپو نیز به عنوان یکی از رفقی این گروه، بدون آنکه در مسیر جدایی خلقها حرکت نمایند، برای رهایی تمامی خلقها همگام شده و به مبارزه دست زدند.
جامعه همواره در مقابل حاکمان مبارزه نموده است
آندوک اهمیت دمکراسی و ظهور دنیز گزمیش را بدینگونه پاسخ داد: جامعه در ذات خود موجودیتی دمکراتیک است، مبارزه‌ای که امروز وجود دارد، مبارزه‌ای برامده از تاریخ است و امر جدیدی به شمار نمی‌رود. در ماهیت اجتماع نیز برابری، عدالت و آزادی وجود دارد. اما در فلسفه حاکمان با چنین امری مواجه نمی‌گردیم. حاکمان به منظور شبیه نمودن جوامع به خودشان، در میان این جوامع اختلافات فرهنگی، دینی و مذهبی را ایجاد می کنند. جامعه هیچگاه با اندیشه‌های حاکمان خو نگرفته و هر زمان مبارزه را از طق گوناگون در میان خلقهای آزادیخواه به پیش برده است. علت نیز این بود که در زمان تاسیس جمهوری ترکیه، این جمهوری بر مبنای سیستم ملت-دولت ایجاد شد. فلسفه ملت-دولت در بنیادهای خود تنوع را نپذیرفته و تمامی رنگهای تنوع و تکثر را در یک رنگ جذب می‌نماید.
فاشیسم خارج از چارچوب اقتدار و حاکمیت امر را دیگری را به رسیمت نمی‌شناسد
آندوک در ادامه افزود: فاشیسم دوات ترک غیر از خود هیچ موجودیت دیگری را به رسمیت نمی‌شناسد. نمونه‌های بسیاری از این مورد را می‌توان برشمرد؛ حتی شخصیت چپگرایی مانند مصطفی صبحی را نیز نمی‌پذیرند، همزمان غیر از اسلام سنی، هیچ دین و مذهب دیگری را بر نمی‌تابند. ارمنیها، لازها، چرکسها و علویان و تمامی تنوعات دینی در خاورمیانه را از میان برداشته و آسیمیله کردند. بر همین مبنا دست به ایجاد جامعه جدیدی زدند که در آن تمامی تکثرها و تنوعات نابود شدند. می‌بینیم که اکنون نیز چپگرایان، دینداران، خلق و شخصیتهای مخالف حاکمیت همچنان در صحنه حضور داشته و قدرتمندتر نیز ظاهر شده‌اند. به دلیل قدرت و نیروی خلقها و جامع آزادیخواه نیز وضعیت دولت ترک را مشاهده می‌کنیم که در چه وضعیتی ناگواری قرار دارد.
بشریت همیشه برای دمکراسی در مبارزه بوده است
آندوک در ارتباط با مبارزه برای دمکراسی نیز گفت: در تاریخ بشریت هر کس برای دمکراسی دست به مبارزه زده باشد ما نیز با آنان همرزم و همگام بوده‌ایم. همانگونه که تمامی حاکمان از یک جنس بوده و واجد صفات مشترک به شمار می‌روند، ما نیز با جامعه واجد ریشه‌های مشترکی بوده و روح و ریشه این جامعه به شمار می‌رویم. زمانیکه دنیز گزمیش و رفقای وی به دار کشیده می‌شوند، خواهان استقلال خلقهای کرد و ترک هستند. جامعه را به پی‌گیری راه آزادی فرامی‌خوانند. توطئه ۶ مه سال ۱۹۹۶ نیز در این راستا توطئه ای از پیش تغیین شده می‌باشد؛ زیرا ۶ ماه مه همزمان مقارن با به دار کشیدن دنیز گزمیش و رفقای وی می‌باشد. از طریق این توطئه درصدد برآمدند تا این پیام را به رهبر آپو ارسال دهند که همانگونه که نمی‌توان اندیشه چپ را در ترکیه همچنان به پیش برد یا چگونه می‌توان کردها را در ترکیه دوباره احیا نمود؟ از همین رو لازم است که ما کردها در درون وضعیت زمانی و مکانی به خود نگریسته و از این وضعیت شرمنده باشیم؛ زیرا آنچه که انسان را به فعالیت و حرکت وا می‌دارد شرم [از وضعیت موجود] است. آنچه که اجازه داد رهبری ما جنبشی در این سطح را توسعه بخشد احساس شرم در مقابل این وضعیت بود، به همین دلیل است که می‌گوید خلق ما باید از تاریخ خود صیانت نموده و در مقابل این حملات سکوت پیشه نکند. توطئه ۶ ماه مه سال ۱۹۹۶ که علیه رهبری ما انجام شد توطئه جدیدی نبوده و اکنون نیز تداوم دارد.
دولت ترک هیچگاه دولت ترکها نبوده است
آندوک با این گفته که تمامی اشغالگران از وجهه‌ی فاشیستی برخوردارند گفت: دولت ترک هیچگاه دولت ترکها نبوده است. زیرا این دولت از سوی گروههایی خاص ایجاد شده است. ما نیز به عنوان خلق کرد هیچگاه به تنهایی در مقابل دولت ترک قرار نگرفته‌ایم. برای نمونه؛ بیش از ۹۵ درصد از سلاحهایی که در ترکیه مورد استفاده قرار می‌گیرند، متعلق به ناتو می باشد. تا زمانی هم که مساله کرد در ترکیه حل نشود، هیچگاه در ترکیه دمکراسی حاکم نخواهد شد. زیرا عدم حل مسئله کرد استمرار وضعیت ضد دمکراتیک ترکیه را در پی دارد. فاشیسم دولت ترک نه اکنون و نه هیچگاه دولت ترکها نیز نبوده است. با نگاهی به تاریخ کاملا مشهود است که فاشیسم با رنگ سفید خود نخستین بار پای گرفت، اندکی بعد با رنگ سیاه در صحنه ظاهر شد و اخیرا نیز با رنگ سبز به میدان آمده است. اکنون نیز با ائتلاف اردوغان و باخچلی تمامی اشکال فاشیسم را علیه کردها به کار گرفته‌اند. از همین رو فاشیسم اکنون بیش از هر زمانی قدرتمندتر می‌باشد. علت نیز اینست که خلق کرد، کردستان و ترکیه خواهان ترکیه‌ای دمکراتیک بوده و این امر نیز به خاتمه اقتدار حاکمان منتهی می‌شود. خود نیز آشکارا بر این امر معترف می‌باشند. معنای این شعار که یا زنده‌ایم یا مرده چیست؟ این شعار در بطن خود نشان‌دهنده شکست آنان به شمار می‌رود، زیرا کاملا آگاه هستند که جامعه را به چه مسیری سوق داده‌اند. در واقع آنان در ۷ ژوئن شکست خوردند، در برهه کنونی نیز با فاشیسم، مکر و فریب، جنگ و دیکتاتوری توانسته‌اند جان به در ببرند.
فاشیسم بر حصر متمرکز شده است
آندوک در ادامه اظهار داشت: فاشیسم بر تشدید حصر متمرکز شده است. [در مقابل] حمله‌ای که اکنون آغاز شده است به منظور پایان دادن به فاشیسم است. خلق کرد با رهبریهای رهبر آپو به جایگاه مهمی دست یافته است و از این جایگاه کنونی خود صیانت می‌نماید. می‌توان گفت نمونه‌های فراوانی مانند رفقایمان لیلا گوون و هزاران رفیق دیگری در عرصه حضور دارند. اکنون ۱۵ نفر از رفقای ما در اعتصاب روزه مرگ هستند، این اقدام، کنشی انقلابی محسوب می‌شود. لیلا گوون با عدم پذیرش انزوایی که بر رهبر خلقها تحمیل شده گامی مهم را برداشته و از قید بسیاری از مسائل خود را آزاد نمود. خبات آندوک در پایان سخنان خود و با اشاره به نقش زنان در جامعه اظهار داشت که زنان ستون اصلی جامعه به شمار رفته و در برهه کنونی لازم است که انسان بر وجدان و احساسات خود اتکا داشته باشد. اکنون این مادران ما هستند که بر وجدان و احساسات خود تکیه می‌کنند. در تاریخ نیز از شهید زیلان گرفته تا لیلا گوون به طبیعی‌ترین و اصیل ترین شیوه نقش خود را ایفا کرده‌اند. از همین روست که ما براین باوریم زنان ستون جامعه به شمار می‌روند.
