در میدان جنگ، شجاعت و فداکاری همیشه قابل تقدیر و ستایش است. شجاعت و فداکاری یک مبارز هم برای امنیت خود و هم برای امنیت مردم، او را از سایر انسان‌ها متمایز می‌کند. داستان شورش دلیار (محمد عبدو) نشان می‌دهد که تلاش و کوشش همیشه رمز موفقیت است. داستان شورش که با زحمات و مشقت‌های زیادی روبه‌رو شد و با وجود ناممکن‌ها هرگز تسلیم نشد، به ما می‌آموزد که هرگز تسلیم نشویم، کار کنیم و باور کنیم.

شورش دلیار که در سال ۲۰۱۱ مستقیماً با مبارزات آزادی کوردستان آشنا شد و در سال ۲۰۱۴ در سنین جوانی به صفوف ی‌پ‌گ در عفرین پیوست، به یمن شجاعت و فداکاری خود به مبارزی قابل احترام در نظر همگان تبدیل شد. او مبارزی بود که حتی در میدان جنگ به فکر انسان‌ها و محافظت از آنها بود. وجود شورش دلیلی برای امید و اطمینان بود.

مشارکت قوی در مبارزه

او در سال ۱۹۹۹ در شهرستان شيروا از توابع عفرين به عنوان فرزند خانواده‌ای ميهن‌دوست به دنيا آمد. از آنجایی که او در شهری به دنیا آمد که در آن فعالیت‌های کشاورزی و دامپروری رایج بود، علاقه او به تولید غلات و دامداری بسیار شدید بود. شورش در مصاحبه‌ای خانواده و محیطی که در آن بزرگ شده است را اینگونه توصیف می‌کند: «خانواده من با طبیعت در ارتباط بودند. خانواده‌ای بود که از راه دامداری امرار معاش می‌کردند و به نگهداری از حیوانات علاقه داشتند. خانواده‌ای بود که ذات و فرهنگ خود را حفظ کرده بود. خانواده‌ای بود که به خاطر پایبندی به زندگی روستایی شهرت داشت و از شهر دور ماند. من خودم فردی هستم که در روستا بزرگ شده‌ام. دور از زندگی شهری، در بطن طبیعت... خانواده‌ای میهن‌دوست هم بودند. تمام قبیله ما میهن‌دوست هستند. من برای آنها آرزوی موفقیت صمیمانه دارم. خانواده من باید فرهنگ و اخلاقی را که دارد حفظ کند و بهتر در مبارزه برای آزادی شرکت کند. ما خانواده‌هایمان را فقط به این دلیل که آنها را نمی‌بینیم یا ملاقات نمی‌کنیم، فراموش نمی‌کنیم. تنها هدف و آرزوی ما حفاظت از مردم‌مان و راه‌اندازی یک جنگ موفق است. اگر ما نتوانیم از مردم خود محافظت کنیم، خانواده ما نیز جزئی از این مردم است، ما نمی‌توانیم از خانواده خود نیز محافظت کنیم. به همین دلیل، هر یک از اعضای قبیله ما باید سلاح‌های خود را به دست گرفته و به صفوف ی‌پ‌گ بپیوندند تا با هم از مادران، پدران و خواهر و برادران خود محافظت کنند. برای خانواده‌ام و همه خانواده های کورد آرزوی موفقیت دارم. ابتدا به خانواده‌ام و مردم کورد قول می‌دهم که تا آخرین نفس مقاومت خواهم کرد.»

او پایبند به ارزش‌های اجتماعی و فرهنگی‌اش بود

شورش که در محیطی روستایی بزرگ شده بود، با پایبندی به طبیعت و زمین شناخته می‌شد. او زندگی طبیعی را پذیرفت، با کشاورزی و دامداری بزرگ شد و پیوند خود را با زمین در میدان جنگ نیز حفظ کرد. او به سخت کوشی و استقامت معروف بود و در برابر شرایط سخت شخصیتی مقاوم و صبوری داشت. همچنین ارتباط تنگاتنگی با بافت اجتماعی زندگی روستایی داشت. او با پذیرش ارزش‌های جامعه، اهمیت دادن به احساس همبستگی و همکاری، نه تنها به زندگی خود، بلکه به جامعه خود نیز می‌اندیشید. به همین دلیل ترجیح داد با رفقایش همکاری نزدیک داشته باشد و در میدان جنگ با هم وارد عمل شود. عشق او به طبیعت و زمین عامل تعیین‌کننده‌ای در آگاهی زیست‌محیطی او در میدان جنگ بود. او در تلاش بود تا با حساس بودن در مورد مبارزه برای آینده‌ای پایدار، آسیب به محیط زیست را به حداقل برساند. او نسبت به حفظ و حراست از میراث فرهنگی حساس بود و پایبندی خود را به ارزش‌ها و فرهنگ سنتی حفظ کرد. او با صیانت از هویت‌اش، مبارزه خود را حول این ارزش‌ها شکل داد. شورش با پایبندی به طبیعت، زمین، جامعه و فرهنگ شناخته می‌شد. او شخصیتی سخت کوش، مقاوم، سوسیالیست و دوستدار محیط‌زیست داشت. او با ادامه مبارزه خود حول این ارزش‌ها، برای صلح و عدالت نیز تلاش کرد.

این امید و شادی را نمایندگی می‌کرد

او با شخصیت خندان، شوخ طبع و رفیقانه‌اش به هر محیطی شادی و انرژی مثبت می‌بخشید. او با وجود سختی‌هایی که حتی در میدان جنگ با آن روبرو بود، هرگز روحیه خود را از دست نداد و هرگز از شاد کردن و حمایت اطرافیان خود دست برنداشت. باعث تقویت حس اتحاد و همبستگی در بین مبارزان و افزایش روحیه و انگیزه می‌شد. شخصیت خندان، شوخ طبع و رفیقانه‌اش امید و شادی را در میدان جنگ نمایندگی می‌کرد. شورش که همیشه انرژی مثبتی داشت و منبع الهام بود، توانست زیبایی انسانیت و روحیه همبستگی را حتی در شرایط سخت جنگ زنده نگه دارد.

مشارکت بدون چشمداشت از مصمم‌بودنش سرچشمه می‌گرفت

او به خاطر انرژی و اراده در میدان جنگ شهرت داشت و اطرافیانش به خاطر شجاعت و تحرکش از او قدردانی می‌کردند. او با موضع‌گیری متمرکز و مصمم خود به سایر مبارزان الهام می‌بخشید. با انگیزه خودش هم از نظر جسمی و هم روحی رفقا را راهنمایی می‌کرد. او حتی در کارهای سخت نیز انرژی خود را از دست نداد و با مواضع مصمم خود در جنگ روحیه شجاعت و همبستگی را زنده نگه داشت. او به خاطر شخصیت بیش فعالش، ایجاد تحرک مداوم در اطرافش در میدان جنگ و تمایلش به آماده بودن همیشه و کمک به اطرافیانش معروف بود. چنانچه از اطرافیانش حمایت می‌کرد، انگیزه و خواست خود را نیز با تحرکش وقف جنگ کرد. ایثارگر و سخت کوش بود تا برای رفقایش الگو باشد، همیشه آماده انجام وظیفه بود و عزم خود را برای چالش نشان می‌داد. مشارکت بدون چشمداشت او همواره عزم او را در مبارزه نشان می‌داد.

شورش هرگز فراموش نخواهد شد

شورش، یکی از نام‌های فراموش‌نشدنی دوره آموزش سابوتاژ شهید آلژین گیوارا در سال ۲۰۱۷ که در آکادمی سابوتاژ در عفرین انجام شد، در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۸ در زمان اشغالگری ترکیه از دوره آموزش سابوتاژ به عنوان یک سابوتاژکار خبره وارد عرصه مبارزه شد. چه تصادفی که دوره آموزشی سه ساعت قبل از شروع حمله اشغالگری به پایان رسید. شورش با پیروی از آلژین گیوارا که سابوتاژکاری خبره بود (در سال ۲۰۱۶ در جریان عملیات شهبا به شهادت رسید)، با شهامت و اراده، با مبارزات خود در راه آزادی و عدالت در خاطره‌ها زندگی می‌کند. او قهرمانی بود که در کنار مردمش در مبارزه علیه اشغال و ظلم ایستاد. با وجود اینکه او فرصت کافی برای استفاده از دانش و مهارت‌های کسب‌شده در آکادمی سابوتاژ را که در آن آموزش دیده بود برای دفاع از سرزمین خود نداشت، در حملات اشغالگری به عفرین در خط مقدم مبارزه برای آزادی قرار داشت. وی در ۲۳ ژانویه ۲۰۱۸ در جریان حملات وحشیانه دولت اشغالگر ترکیه به عفرین به شهادت رسید. روح شورش با تعهدش به آرمان عفرین آزاد و کوردستان آزاد به نسل‌های آینده الهام می‌بخشد، او هرگز فراموش نخواهد شد و آثار مبارزه او همیشه در قلب ما زنده خواهد بود.