خبرنگار جوانا جمعه با بیان اینکه مردم پس از حملات، مجروحان را جمع کردند و به پایکوبی ادامه دادند، تاکید کرد: «پایکوبی‌هایی که انجام شد، پیامی به دولت ترکیه بود؛ علی‌رغم حملات، مقاومت ما ادامه خواهد داشت.»

مردم شمال و شرق سوریه از ۸ ژانویه با حضور دسته‌جمعی در سد تشرین و تحصن، به مقاومت نیروهای سوریه دموکراتیک در سد تشرین و پل قره‌قوزاق که از ۸ دسامبر توسط ارتش ترکیه و تبهکارانش مورد حمله قرار گرفته بود، پیوستند. مقاومت مردم، علیرغم ادامه بمباران ترکیه که تاکنون بیش از ۲۰ شهید و بیش از ۲۰۰ زخمی برجای گذاشته است، ادامه دارد. جوانا جمعه، یکی از خبرنگارانی که جنگ و مقاومت مردم را از سد تشرین دنبال می‌کرد، با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد.

همه در این مقاومت هستند

خبرنگار جوانا جمعه با بیان اینکه در اینجا دیده می‌شود که یک مادر و پدر، فرزند خود را در خانه می‌گذارند و در مقاومت شرکت می‌کنند و در آن مقاومت شهید می‌شوند، گفت: «فردی ۷۵ ساله که با عصا راه می‌رود، در حالی که بیمار است، به سد تشرین می‌آید و برای محافظت از آب و انرژی خود در تحصن شرکت می‌کند. مادری ۸۰ ساله، در حالی که به دلیل حملات اشغالگرانه مجبور به مهاجرت شده است، در حالی که بیمار است، به سمت سد می‌رود. امروز در این سرزمین‌ها هیچ‌کس در کنار کسی یا حامی او نیست. از ۷ ساله تا ۷۰ ساله، همه در این مقاومت شرکت می‌کنند و هر کاری از دستشان برمی‌آید، انجام می‌دهند.»

مردمی که بر پیروزی متمرکز شده‌اند

جوانا جمعه با یادآوری سخنان یک مادر که گفته بود «ما از مرگ هم بزرگتریم»، ادامه داد: «این سخن، امروز روحیه مقاومت مردم در سد را نمادین می‌کند. قتل‌عام‌هایی که اشغالگران انجام داده‌اند، عزم مردم را بیشتر کرده است. کاروان‌هایی که به سد می‌روند، متوقف نشده‌اند؛ ادامه دارند. هر کدام از آنها، قبل از رسیدن به اینجا، در راه هدف قرار می‌گیرند. دیدن اینکه هیچ‌کس را متوقف نمی‌کند، بار دیگر واقعیت این مقاومت را نشان می‌دهد. کاروان‌هایی که در راه هدف قرار می‌گیرند، پیاده به سد می‌رسند. من جوهر و ذات مردمی را می‌بینم که تسلیمیت را رد می‌کنند و بر پیروزی متمرکز شده‌اند. مردم پس از حملات، مجروحان خود را جمع می‌کنند و به پایکوبی‌های خود ادامه می‌دهند. پایکوبی‌هایی که انجام می‌شود، پیامی به دولت ترکیه بود؛ پایکوبی‌هایی است که می‌گوید علیرغم حملات، مقاومت ما ادامه خواهد داشت.»

شهادت منیژه و باوه طیار

دو چهره نمادین، منیژه حیدر و باوه طیار (جمعه خلیل) که در ۱۷ ژانویه از قامشلو به سد رسیدند، روحیه مقاومت را دوباره زنده کردند. جوانا جمعه در مورد این دو شهید گفت: «دایه منیژه، با روحیه و شور و نشاطی فراوان به اینجا آمد. سنش بالا بود اما روحش جوان بود. لبخند روی صورتش و هیجان درونش، به اطرافیانش نیز منتقل شد. باوه طیار، برای افزایش مقاومت، یک نمایش کوتاه آماده کرده بود. قرار بود آن را در ۱۸ ژانویه به مردم ارائه دهد. اما آن روز، به دلیل حملات انجام شده توسط اشغالگران، نتوانست نمایش خود را اجرا کند. پس از حملات، پس از جمع کردن مجروحان، مردم دوباره گرد هم آمدند. در حالی که با پایکوبی به مقاومت خود ادامه می‌دادند، هدف اشغالگران قرار گرفتند. آن روز، مقاومت در سد تشرین، با فریادهای مادران، پایکوبی‌ها و شعارهای مردم بیشتر و بیشتر شد. شعارهایی مبنی بر اینکه سد هرگز برای دولت ترکیه نخواهد بود، طنین‌انداز شد.»

پیگیری با روحیه جیهان و ناظم

جوانا جمعه با اشاره به اینکه روزنامه‌نگارانی که مقاومت در سد تشرین را دنبال می‌کردند، توسط دولت اشغالگر ترکیه هدف قرار گرفتند، خاطرنشان کرد که این وضعیت جدید نیست و گفت: «اشغالگران با جلوگیری از آشکار شدن حقیقت، می‌خواهند سیاست‌های کثیف و حملات وحشیانه خود را پنهان کنند. در حالی که هر قتل‌عامی را که اشغالگران انجام می‌دهند، مستند می‌کنیم، قلم و دوربین جیهان بیلگین و ناظم داشتان همیشه در صحنه زنده نگه داشته می‌شود. جیهان و ناظم با ایستادن در برابر حملات اشغالگرانه، هر لحظه را مستند کردند. با روحیه مقاومت آنها، حملات و مقاومت را منعکس کردیم. هدف قرار گرفتن رفقای روزنامه‌نگار و مردم‌مان ممکن است ناراحت‌کننده باشد، اما با هدف قرار گرفتن هر رفیق‌مان، عزم ما برای دفاع از زحمات، میراث و مقاومت آنها بیشتر می‌شود. این حملات، خشم ما را علیه اشغالگران افزایش می‌دهد.»

صدور بیانیه در مورد حمله به روزنامه‌نگاران کافی نیست

جوانا جمعه با انتقاد از اینکه نهادها و سازمان‌های مربوطه که از حقوق روزنامه‌نگاران دفاع و حمایت می‌کنند، فقط بیانیه کتبی می‌دهند، افزود: «برخی از رفقای روزنامه‌نگار که هدف قرار گرفتند، زخمی شدند و برخی نیز به شهادت رسیدند. در برابر این حملات، صرفاً صدور بیانیه کتبی کافی نیست. اینکه نهادها و سازمان‌های مربوطه بگویند که ما از حقوق روزنامه‌نگاران دفاع می‌کنیم نیز کافی نیست. هدف اصلی روزنامه‌نگاران، رساندن حقیقت به طور کامل است. با حملات سعی در جلوگیری از این وظیفه و مسئولیت ما می‌شود. بنابراین یک بیانیه کافی نیست، باید از تجاوز اشغالگرانه حساب پرسیده شود.»