دولت ترکیه برای نابودی انقلاب روژاوا، کانسپت حمله سیستماتیک را به پیش می‌برد. به ویژه افزایش حملات علیه روژاوا در دوره اخیر نشان می‌دهد که برنامه‌های اشغالگری عمیق‌تر و گسترده‌تر شده است. این حملات مستقیماً توسط ارتش ترکیه و تبهکارانش که به اصطلاح خود را «ارتش ملی سوریه» می‌نامند، انجام می‌شود.

در روژاوا، مردم در چارچوب پارادایم ملت دمکراتیک که توسط رهبر آپو توسعه یافته است، بر پایه جنگ انقلابی خلق به این حملات پاسخ می‌دهند. به ویژه مقاومت در اطراف سد تشرین، قره‌قوزاق و منبج که پیشرفت کرده است، نه تنها یک دفاع نظامی، بلکه اراده انقلابی مردم کورد را نیز نشان می‌دهد. دولت ترکیه برای پیشبرد برنامه‌های اشغالگری، زیرساخت‌های حیاتی مانند سد تشرین را هدف قرار می‌دهد و تلاش می‌کند مردم را تسلیم کند. در مقابل، مردم کورد با کنش‌های تحصن و مقاومت‌های جمعی، اشغالگری را خنثی می‌کنند.

در این مقاله، مفهوم اشغالگری دولت ترکیه در روژاوا، حملاتی که از طریق به اصطلاح ارتش ملی سوریه انجام می‌شود و استراتژی‌های مقاومت مردم کورد در برابر این حملات، از دیدگاه ۴ بخش کوردستان بررسی خواهد شد.

استراتژی اشغالگری دولت ترکیه و به اصطلاح «ارتش ملی سوریه»

دولت ترکیه به جای شروع مستقیم جنگ علیه مبارزه آزادی مردم کورد، برنامه‌های اشغالگری را بر اساس جنگ‌های نیابتی پیش می‌برد. در این چارچوب، «ارتش ملی سوریه (SNA)» که در مناطق اشغالی سوریه ایجاد شده است، در واقع از تبهکاران سلفی مانند داعش و جبهه النصره گردآوری شده و یک تشکیلات شبه‌نظامی وابسته به ترکیه است.

وظایف اساسی SNA به شرح زیر است:

- اجرای جنگ نیابتی به نام دولت ترکیه: ترکیه به جای اعزام مستقیم ارتش خود به میدان، از تبهکاران SNA استفاده می‌کند و حملات را انجام می‌دهد.

- مجبور کردن مردم کورد به مهاجرت و تغییر ساختار جمعیتی: SNA در مناطق اشغالی علیه مردم کورد، فشار، غارت، قتل‌عام و سیاست‌های تحمیل مهاجرت را انجام می‌دهد.

- احیای دوباره داعش: SNA بسیاری از اعضای سابق داعش را به خود جذب کرده است و با این تشکیلات، ترکیه دوباره داعش را فعال می‌کند.

- ضربه زدن به سیستم اقتصادی و زیرساخت‌های روژاوا: مکان‌های استراتژیک مانند سد تشرین، نه تنها اهداف نظامی، بلکه منابع زندگی مردم نیز هستند. ترکیه به دست SNA تلاش می‌کند این مناطق را تخریب کند.

دولت ترکیه با این سیاست‌ها می‌خواهد سیستم دمکراتیک، اداره خودمدیریتی و آزادی زنان را که توسط مردم کورد در روژاوا ایجاد شده است، نابود کند. اما مردم کورد با جنگ انقلابی خلق به این کانسپت اشغالگری پاسخ می‌دهند.

سد تشرین و قره‌قوزاق: نماد مقاومت

سد تشرین نه تنها برای روژاوا، بلکه برای نیاز آب و برق کل سوریه، یک مرکز حیاتی است. این سد در سال ۲۰۱۵ از دست تبهکاران داعش آزاد شد و توسط نیروهای سوریه دمکراتیک (ق‌س‌د) محافظت می‌شود. اما دولت ترکیه با حملات به سد تشرین می‌خواهد مردم کورد را گرسنه، تشنه و در تاریکی نگه دارد.

دولت ترکیه مستقیماً سد را هدف قرار می‌دهد و به این ترتیب تلاش می‌کند کار و فعالیت آن را مختل کند. مردم کورد با تحصن در سد تشرین نشان دادند که این مکان تسلیم نخواهد شد. دولت ترکیه با تبهکاران SNA تلاش می‌کند منطقه را اشغال کند. اما نیروهای ق‌س‌د و مقاومت جمعی مردم این حملات را خنثی می‌کنند. مقاومت در سد تشرین و قره‌قوزاق، نه تنها یک جنگ نظامی، بلکه مانیفست دفاع از آزادی روژاوا است.

مراحل جدید میهن‌دوستی جنگ انقلابی خلق

طبق تحلیل‌های رهبر آپو، میهن‌دوستی نه تنها مسئله دوست داشتن است؛ بلکه همزمان آگاهی مردم از خوددفاعی و ایجاد سیستم خود است. جنگ انقلابی خلق که در روژاوا توسعه یافته است، دقیقاً همین است.

مفهوم مقاومت در دوره جدید، بر این پایه‌ها ساخته می‌شود:

- دفاع نظامی: با پیشاهنگی ی‌پ‌گ، ی‌پ‌ژ و ق‌س‌د، خط مقاومتی شکل می‌گیرد که مردم نیز در جنگ شرکت کنند.

- مقاومت مدنی: در تحصن‌های سد تشرین، کنش‌هایی که جنبش‌های زنان و جوانان علیه اشغالگری انجام داده‌اند، باعث می‌شود که مردم اراده خود را نشان دهند.

- دیدگاه ملت دمکراتیک: روژاوا پروژه زندگی مشترک کوردها، سریانی‌ها و سایر مردم است. بنابراین جنگ انقلابی خلق همزمان به جنگی برای آزادی تبدیل می‌شود که مردم مختلف را گرد هم می‌آورد.

- ارتباط با «کارزار آزادی برای رهبر آپو»: تا زمانی که رهبر آپو از نظر جسمانی آزاد نشود، مردم کورد به معنای کامل خود آزاد نخواهند شد. این آگاهی یکی از مهم‌ترین منابع انگیزشی مبارزه است.

در روژاوا مقاومت بزرگ می‌شود، برنامه‌های اشغالگری خنثی می‌شوند

استراتژی اشغالگری دولت ترکیه علیه روژاوا، نه تنها یک حمله نظامی، بلکه یک برنامه تصفیه گسترده برای نابودی دستاوردهای مردم کورد است. اما با استراتژی جنگ انقلابی خلق، مردم کورد این تلاش‌های اشغالگری را خنثی می‌کنند و از انقلاب دفاع می‌کنند.

از مردمی که در سد تشرین تحصن می‌کنند، تا جوانانی که در منبج در برابر حملات اشغالگری مقاومت می‌کنند، مردم کورد می‌دانند که این جنگ نه تنها در سنگرها، بلکه در هر عرصه زندگی ادامه دارد و بر این اساس عمل می‌کنند. میهن‌دوستی، نه تنها دفاع از خاک؛ بلکه زنده کردن انقلاب و ساختن آینده است.

در پرتو تحلیل‌های رهبر آپو، مبارزه در روژاوا بخشی از مبارزه برای آزادی مشترک همه مردم تحت ستم است. این مقاومت با اراده‌ای چنان بزرگ می‌شود که همه برنامه‌های اشغالگری را خنثی کند.