روزنامه‌نگار نیهات کایا از مبارزه عزیز کویلواغلو گفت که در ۲۷ ژانویه در شهر رانیه در باشور کوردستان توسط ارتش اشغالگر ترکیه با پهپاد مسلح به قتل رسید.

نیهات کایا اظهار داشت که در سال ۲۰۰۵ با عزیز کویلواغلو آشنا شده و گفت: «در سال ۲۰۰۵ زمانی که من کار مطبوعاتی را شروع کردم، عزیز به ما آموزش می‌داد. احترام او به کارش جلب توجه می‌کرد. همیشه خندان بود، اما هرگز جدیت کارش را فراموش نمی‌کرد. همین جدیت را از افرادی که در مقابلش بودند نیز انتظار داشت. از فیلمبرداری گرفته تا خبرنگاری و سردبیری در زمینه‌های بسیاری تجربه داشت. گهگاه برنامه‌هایی نیز می‌ساخت. در هر عرصه مطبوعاتی کار کرد و مسئولیت‌های زیادی را بر عهده گرفت.

یکی از ویژگی‌های اصلی عزیز این بود که مشتاق آموزش افرادی بود که در اطرافش بودند. تجربیات خود را به اشتراک می‌گذاشت و سعی می‌کرد در آنها پیشرفت ایجاد شود. به این ترتیب در آموزش و آماده شدن بسیاری از روزنامه‌نگاران مشارکت کرد. بسیاری از رفقای ما که امروزه به یمن زحمات او در این عرصه گام نهاده‌اند، مشغول به کار هستند. میراث عزیز کویلواغلو از طریق روزنامه‌نگارانی که او آموزش داده است، ادامه دارد.

«باهوش و مستعد بود»

مدت زیادی با هم بودیم. پس از سال ۲۰۰۵ در هولیر با هم کار کردیم. عزیز باهوش و مستعد بود. در مدت کوتاهی زبان را یاد می‌گرفت و می‌توانست با مردم ارتباط برقرار کند. به یمن این ویژگی‌اش در هولیر هم در ارتباط با مردم و هم در موضوع زبان کمک بزرگی به ما کرد.

«آینده‌نگر و دارای قدرت تحلیل بود»

همیشه با رسانه‌ها در ارتباط بود و آنها را تحلیل می‌کرد. آینده‌نگری و قدرت تحلیل او هر روز بیشتر پیشرفت می‌کرد. کنجکاو بود؛ همه چیز را دنبال و تحلیل می‌کرد. به انسان‌ها گوش می‌داد، رسانه‌ها را دنبال می‌کرد و این داده‌ها را تحلیل می‌کرد. وقتی کسی به تحلیل‌های اخیر او توجه کند، دیده می‌شود که چقدر روند را درست ارزیابی و پیش‌بینی کرده است.»

حملاتی که با قتل آپه موسی آغاز شد، ادامه دارد

نیهات کایا گفت: «دولت ترکیه به صورت آشکار به آن دسته از روزنامه‌نگاران در مطبوعات کوردی حمله می‌کند که می‌توانند درست تحلیل کنند، آینده را می‌بینند و چشم‌اندازی به جامعه ارائه می‌دهند» و این ارزیابی را انجام داد: «برخی از روزنامه‌نگاران با حملات هوایی و برخی دیگر با روش‌های مختلف به قتل رسیدند. از آپه موسی به این سو حملات ادامه دارد و در سال گذشته به بالاترین سطح خود رسید. در ۲۳ اوت ۲۰۲۴ رفقای ما گلستان تارا و هیرو بهاالدین به قتل رسیدند. این حملات آگاهانه و هدفمند انجام شد. بسیار آشکار معلوم بود که آنها روزنامه‌نگار هستند، اما هدف ساکت کردن افراد بود.

در آن زمان رفیق‌مان عزیز نیز در سلیمانیه بود. رفقای ما گلستان و هیرو نیز در آنجا به قتل رسیدند. این حمله به جامعه مطبوعاتی در باشور کوردستان بود. اما رفیق‌مان عزیز در برابر این تلاش برای ارعاب، ساکت نماند. در هفته‌ای که قتل‌عام انجام شد، در برنامه شرکت کرد، صحبت کرد و تحلیل کرد. دولت ترکیه و ذهنیت فاشیستی آن نتوانست رفیق‌مان عزیز را ساکت کند. در ۱۹ دسامبر ۲۰۲۴ در روژاوا رفقای ما ناظم داشتان و جیهان بیلگین به همین روش با پهپاد مسلح به قتل رسیدند. این امر تصادفی یا حادثه نیست؛ بلکه عمدا به قتل رسیدند. اخیراً رفیق‌مان عزیز نیز به همین روش به شهادت رسید.»

«بی‌تفاوتی باعث می‌شود که حملات بیشتر انجام شود»

نیهات کایا اظهار داشت که از عکس‌های رفقای روزنامه‌نگارشان که به قتل رسیده‌اند، دیگر جایی روی دیوارشان برای آویزان کردن نمانده است و گفت: «متاسفانه واکنش درخور نشان داده نمی‌شود. نباید فراموش شود که تا زمانی که سکوت حاکم باشد، نوبت به همه خواهد رسید. البته هر چند سکوت هم باشد، کسانی که در برابر این اقتدار وجود کوردها را نمی‌پذیرند نیز باید بدانند که روزی آنها هم هدف قرار خواهند گرفت. اکنون اگر که به ویژه ج‌ه‌پ و روزنامه‌نگاران اپوزیسیون آهسته آهسته دستگیر می‌شوند، دلیل اصلی آن عدم توجه آنها به مسئله کورد و روزنامه‌نگاران کورد است.

اگر اپوزیسیون واقعاً می‌خواهد از آنها صیانت کند، باید از رفقایی که امروز به قتل می‌رسند، صیانت کند. اگر این وضعیت ناشی از بی‌تفاوتی برطرف نشود، قوانین جهانی آزادی اندیشه نمی‌توانند محافظت شوند. برای محافظت از این ارزش‌ها، مردم باید مطابق وجدان و قوانین عمل کنند و بین روزنامه‌نگاران تبعیض قائل نشوند. دولت ترکیه به روزنامه‌نگاران حمله می‌کند، اما اپوزیسیون و محافلی که خود را چپ می‌نامند، ساکت می‌مانند. این سکوت باعث می‌شود که حملات بیشتر انجام شود.»

«برای مطبوعات آزاد، ضایعه بزرگی است»

نیهات کایا خاطرنشان کرد که عزیز کویلواغلو، سید اَوران و دیگر رفقای‌شان برای روشن کردن حقایق تلاش زیادی کردند و گفت: «به همین دلیل اخبار و گزارش تهیه کردند و برنامه‌های بحث و گفتگو ساختند. این کار جامعه را روشن می‌کند. اما این وضعیت اقتدار و نیروهای تاریک را آزار می‌دهد. اخیرا رفیق‌مان عزیز به قتل رسید. شهادت رفیق‌مان عزیز کویلواغلو هم برای میراث مطبوعات آزاد، هم برای مردم کورد، هم برای محافل چپ و سوسیالیست و هم برای همه کسانی که در ترکیه خود را اپوزیسیون می‌دانند، ضایعه بزرگی است.»