دولت اشغالگر ترکیه و تبهکارانش به حملات زمینی و هوایی خود علیه منطقه شمال و شرق سوریه ادامه می‌دهند. حملات بسیار شدیدی به ویژه به سد تشرین و پل قره‌قوزاق انجام می‌شود. همانطور که می‌دانیم، سد تشرین برای مردم منطقه شمال و شرق سوریه منبع زندگی است که آب خود را از آن تامین می‌کنند و منبع برق منطقه است. مردم منطقه شمال و شرق سوریه به مدت ۶۰ روز است که با کاروان‌هایی از تمام شهرها می‌روند و برای محافظت از آب و برق خود در سد تحصن می‌کنند.

مردمی که در حال حاضر در سد تحصن می‌کنند و روزانه در برابر این سرما و یخبندان مقاومت می‌کنند، با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کردند.

«دفاع ما، جنگ انقلابی خلق است»

جیهان احمد، شهروندی که اکنون در سد تشرین برای محافظت از سد خود مبارزه می‌کند، موضع خود را اینگونه برای ما بیان کرد: «ما به عنوان مردم کانتون جزیر از منطقه شمال و شرق سوریه با کاروان خود به سد تشرین آمده‌ایم تا از آب، برق و خاک خود محافظت کنیم. همچنین هر جنگی که علیه خاک ما انجام شود، باز هم ما آماده‌ایم که آنجا را حفظ کنیم. نه تنها سد تشرین، بلکه هر جایی که خاک ماست، وظیفه ماست که آنجا را حفظ کنیم. دولت اشغالگر ترکیه با هواپیماهای جنگی خود غیرنظامیان را هدف قرار می‌دهد تا آنها را از سد دور کند و آن را اشغال کند. دولت اشغالگر ترکیه باید بداند که این سد منبع زندگی همه مردم منطقه شمال و شرق سوریه است، به همین دلیل ما هرگز از سد خود دست نمی‌کشیم و هر کاری که از ما خواسته شود برای محافظت از این سد انجام می‌دهیم. این سد با خون فرزندان ما محافظت شده است، به همین دلیل ما اجازه نمی‌دهیم این دشمن خونخوار سد شهدا را اشغال کند. دفاعی که ما به عنوان مادران انجام می‌دهیم، جنگ انقلابی خلق است، اگر تمام قدرت جهان در دست ما باشد، با کسی نمی‌جنگیم، اما وقتی به ما حمله شود، وظیفه ماست که از خود دفاع کنیم. من به عنوان یک مادر مسن از همه سازمان‌های حقوق بشری می‌خواهم که این حملات دولت ترکیه به غیرنظامیان را متوقف کنند و از آنها حساب‌خواهی کنند. دولت ترکیه از کودکان گرفته تا افراد مسن را هدف قرار می‌دهد و روزانه آنها را به قتل می‌رساند. اما ما با اتحاد خود می‌توانیم میهن خود را حفظ کنیم، زیرا این سازمان‌هایی که به نام حقوق بشر فریاد می‌زنند، همگی متحد اردوغان هستند. ما هر روز در سد تشرین تحصن خود را انجام می‌دهیم تا زمانی که سد ما آزاد شود.»

«ما اجازه نخواهیم داد دشمن خاک ما را اشغال کند»

مادری به نام لیلا سلمان که از منطقه عاموده از توابع شهر قامشلو است و با کاروان‌های مردمی به سد تشرین آمده است، اظهار داشت که آنها آمده‌اند تا از خانه و کاشانه خود محافظت کنند، زیرا این وظیفه آنهاست و باید این وظیفه را انجام دهند و ادامه داد: «ما از کودکان گرفته تا پیر و جوان به سد تشرین آمده‌ایم تا خاک، آب و برق خود را حفظ کنیم. دولت ترکیه با سنگین‌ترین فناوری‌ها به غیرنظامیان حمله می‌کند و هر روز قتل‌عام‌هایی را علیه غیرنظامیان انجام می‌دهد. اما ما از این توپ‌ها و هواپیماهای آنها نمی‌ترسیم و این امر اراده ما را نخواهد شکست، زیرا این سد، سد ما، خاک و آب ماست. ما به عنوان مادران مسن آمده‌ایم تا از سد خود محافظت کنیم و نباید هیچ کس خاک ما را اشغال کند. دولت ترکیه با چشم طمع و گرسنه خود می‌خواهد خاک ما را نیز اشغال کند، اما سازمان‌های حقوق بشری نیز متحدان این سیاست کثیف هستند، اگر اینطور نبود، دولت ترکیه مجازات می‌شد. دولت‌های جهان بدانند که ما از خاک خود دست نمی‌کشیم و از محل اقتصاد و معیشت خود محافظت خواهیم کرد. سد تشرین برای ما زندگی است و ما این زندگی را حفظ خواهیم کرد. تا زمانی که قطره‌ای خون در بدن ما باشد، از خود و خاک خود دفاع خواهیم کرد. در پایان، من قول می‌دهم که با تمام اراده خود اجازه نخواهیم داد دشمن خاک ما را اشغال کند.»

«ما اشغالگری دولت ترکیه بر خاک خود را قبول نمی‌کنیم»

مادری به نام شاها سعید نیز اظهار داشت که ۵۹ روز است که دولت اشغالگر ترکیه سد تشرین را بمباران می‌کند و می‌خواهد این سد را اشغال کند و گفت: «ما به عنوان مردم به سد روی آورده‌ایم تا آب، خاک و برق خود را حفظ کنیم. سد تشرین برای ما منبع آب و برق است، دولت ترکیه با چه حقی می‌خواهد ما را بی‌ آب و برق بگذارد. ما از آب و برق خود محافظت خواهیم کرد. دولت ترکیه نیز با هواپیماهای جنگی خود به غیرنظامیان حمله می‌کند و آنها را به قتل می‌رساند. اما اراده ما قوی است و ما از تانک‌ها و توپ‌های او نمی‌ترسیم. ما هرگز حملات دولت اشغالگر ترکیه را مانعی برای خود نمی‌دانیم و این راه خود را برای دفاع مشروع ادامه می‌دهیم. ما تا آخر از آب و خاک خود محافظت خواهیم کرد، دولت ترکیه خود شکست خورده است و نمی‌تواند به نیروهای ق‌س‌د حمله کند، به همین دلیل به غیرنظامیان حمله می‌کند. ترس دولت ترکیه این است که کوردها صاحب آزادی شوند، زیرا می‌داند چقدر جنایت علیه مردم کورد انجام داده است. دیگر باید دولت ترکیه بداند که این حملات در پایان منجر به قتل‌عام و ویرانی می‌شود، باید سیاست کثیف خود را تغییر دهد و این جنگ را متوقف کند. باید بداند که ما به عنوان مادر، تحصن خود را در سد تشرین پایان نخواهیم داد و یک کاروان خواهد رفت و یک کاروان برخواهد گشت تا زمانی که سد ما آزاد شود. ما به عنوان مادر و زن این اشغالگری را قبول نمی‌کنیم و همیشه این اشغالگری را رد خواهیم کرد.»