شیلان کوبانی، عضو جانبازان شمال و شرق سوریه، اظهار داشت که به عنوان جانبازان زن، شهید سُرخین و آزادی همیشه برای آنها پیشگامان آزادی خواهند بود و گفت: «ما تا آخر، مبارزه آنها را ادامه خواهیم داد. ما پرچم سُرخین و آزادی را همیشه برافراشته نگه خواهیم داشت.»
در حمله دولت اشغالگر ترکیه در ۱۱ فوریه ۲۰۲۴ به فدراسیون جانبازان شمال و شرق سوریه، از مدیران جانبازان جنگ، سُرخین روژهلات و آزادی دِرک به شهادت رسیدند. پیکر شهید سُرخین طبق وصیتش در کوبانی و آزادی در دِرک به خاک سپرده شدند.
شهید سُرخین روژهلات یکی از فرماندهان جنبش آزادی زنان را نمایندگی می‌کرد و تا آخر در مسیر رفقای خود گام برداشت. آزادی دِرک نیز از ابتدای انقلاب روژاوا تا لحظه آخر، بر اساس معیارهای جنگ انقلابی خلق به عنوان یک فرمانده پیشرو، جنگ آزادی را پیش برد.
به مناسبت اولین سالگرد شهادت سُرخین روژهلات و آزادی دِرک، جانباز جنگ و عضو فدراسیون جانبازان شمال و شرق سوریه، شیلان کوبانی، ارزیابی‌هایی انجام داد.
«سُرخین قهرمانی را در بالاترین سطح انجام داد»
شیلان کوبانی اظهار داشت که برای اولین بار در سال ۲۰۱۴ در جنگ کوبانی فرمانده سُرخین را شناخته است و گفت: «پس از فراخوان بسیج رهبری (رهبر آپو) برای کوبانی، رفیق سُرخین از منطقه بوتان به روژاوا، به کوبانی آمد. رفیق سُرخین در جنگ کوبانی شرکت کرد. آن جنگ، جنگ بسیار سختی بود. رفیق سُرخین در آن جنگ فرماندهی می‌کرد. نیرو، روحیه، شور و اراده رفیق سُرخین در جبهه‌های جنگ به رفقا نیرو و قدرت می‌بخشید. مسلماً در چنین جنگ سنگین و سختی که نیروهای اشغالگر از تبهکاران داعش حمایت بزرگی می‌کردند، برعهده گرفتن وظیفه فرماندهی و نمایندگی جنبش آزادی زنان کار آسانی نیست. رفیق سُرخین با شجاعت و شخصیت آپویی خود آن وظیفه و مسئولیت را در بالاترین و مقدس‌ترین سطح انجام داد. رفیق سُرخین در جنگ علیه تبهکاران قهرمانی را در بالاترین سطح انجام داد.»
شیلان کوبانی اینگونه شخصیت فرمانده سُرخین را توصیف کرد: «رفیق سُرخین رفقا را بسیار دوست داشت. گرمای رفاقت خود را همیشه در هر جایی نشان می‌داد. رفیق سُرخین در اواخر سال ۲۰۱۴ مجروح شد. پس از آن من و رفیق سُرخین بیشتر همدیگر را دیدیم و بیشتر همدیگر را شناختیم. با وجود مجروح شدن، چیزی از شور و روحیه خود کم نکرده بود. می‌گفت: 'هر کاری که برای کوبانی انجام دهیم کم است، کافی نیست. اگر همه ما شهید شویم نیز باید کوبانی آزاد شود.' ما بر اساس امید، اراده و مبارزه رفقایی مانند سُرخین، کوبانی را آزاد کردیم. به این مناسبت من یاد تمام رفقایی که در راه آزادی کوبانی شهید شدند را گرامی می‌دارم.»
شیلان کوبانی بیان کرد که او و فرمانده سُرخین در فعالیت‌های یگان‌های مدافع زن (ی‌پ‌ژ) در یک منطقه بودند و اینگونه ادامه داد: «ما با هم کار کردیم. رفیق آزادی نیز پیش ما بود. به عنوان یک رفیق جانباز، من و بسیاری از رفقای دیگر، رفیق سُرخین را در زمینه روحیه دادن به رفقا و آموزش آنها الگو قرار می‌دادیم. همیشه سعی می‌کرد رفقای کنار خود را پیشرفت دهد و راه را برای آنها باز کند. رفیق سُرخین بعدها به فعالیت‌های فدراسیون جانبازان شمال و شرق سوریه پیوست. به عنوان یک مدیر در این فعالیت نیز همیشه به رفقای جانباز روحیه و نیرو می‌داد. با دیدگاه‌ها و رویکردهای خود باعث می‌شد ما رفقای جانباز در کارها و فعالیت‌های مبارزه فعال‌تر باشیم. به عنوان جانبازان زن، رفیق سُرخین همیشه برای ما پیشگام آزادی خواهد بود. ما تا آخر به مبارزه او ادامه خواهیم داد. ما سلاح رفیق سُرخین را بر زمین نخواهیم گذاشت.»
«آزادی بسیار به مبارزه وابسته بود»
شیلان کوبانی در رابطه با شهید آزادی نیز خاطرنشان کرد که فرمانده آزادی بسیار به زندگی و مبارزه خود پایبند بود و گفت: «رفقا و دوستان خود را بسیار دوست داشت. تلاش‌های رفیق آزادی در رابطه با پیشرفت جنبش آزادی زنان و رفقای زن بسیار زیاد بود. همیشه می‌خواست که زنان بتوانند در مقاومت و مبارزه در سطح بالایی باشند. رفیق آزادی این موضوع را برای خود هدف و آرمانی قرار داده بود. در رابطه با تحلیل‌ها و ارزیابی‌های رهبری برای زنان، خود را آموزش می‌داد. رفیق آزادی بسیار پاکدل بود. به خاک، مردم و رهبری پایبند بود.»
جانباز جنگ و عضو فدراسیون جانبازان شمال و شرق سوریه، شیلان کوبانی، سخنان خود را با این جملات به پایان رساند: «البته انسان نمی‌تواند با چند کلمه زندگی، شخصیت، مبارزه و مقاومت رفقا سُرخین و آزادی را بیان کند. اما به طور خلاصه هم که باشد، سعی کردم در سالگرد شهادت آنها، یاد رفقا سُرخین و آزادی را بار دیگر از صمیم قلب و جان گرامی بدارم. هر دو رفیق در یک حمله ناجوانمردانه و نامردانه دولت ترکیه به شهادت رسیدند. هر دو رفیق مثل همیشه پیش ما هستند و ما هرگز از هم جدا نشده‌ایم. چنین حس و حالی همیشه با ماست. ما بسیار خوشحالیم که رفقایی مانند سُرخین و آزادی را شناختیم و با هم کار کردیم. تا زمانی که قطره خونی در بدن ما باشد، پرچم رفقای خود را برافراشته نگخ خواهیم داشت و راه آنها را ادامه خواهیم داد. تا زمانی که آرزوهای رفقای خود را محقق کنیم و میهنی آزاد و دموکراتیک بسازیم، مبارزه خود را پیش خواهیم برد.»
