کمیته دیپلماسی مشترک احزاب و سازمانهای سیاسی کوردستان و کمیته کار و فعالیت در صدمین سالگرد معاهده لوزان نتایج بیست و ششمین نشست خود را اعلام کردند.

نتیجه جلسه کمیته به شرح زیر است:

کمیته دیپلماسی مشترک با حضور نمایندگان احزاب و سازمان‌های سیاسی کوردستان در تاریخ ۱۴/۱/۲۰۲۴ بیست و ششمین نشست خود را با کمیته کار و فعالیت در صدمین سالگرد معاهده لوزان در مقر کنگره ملی کوردستان در بروکسل برگزار کرد. این یک جلسه مشترک بود، اعضای هر دو کمیته در جلسه شرکت کردند و برنامه مشترکی انجام شد.

طبق دستور جلسه، در ابتدا وضعیت سیاسی کوردستان به ویژه وضعیت اخیر در باشور و روژاوای کوردستان، حملات دولت ترکیه به باکور، باشور و روژاوا، مقاومت نیروهای دفاعی، عملیات انقلابی ه.پ.گ، وضعیت خطرناک و تغییر جمعیتی در عفرین و سایر مناطق روژاوا، بحران سیاسی، اداری و اقتصادی در باشور کوردستان، وضعیت روژهلات کوردستان و حملات و تهدیدهای دولت ایران، انزوای شدید آقای عبدالله اوجالان و زندانیان سیاسی، تغییرات و رویدادهای اخیر در کوردستان و خاورمیانه، جنگ اسرائیل و حماس و همچنین موقعیت و نفوذ قدرت‌های جهانی در منطقه به طور گسترده مورد بحث قرار گرفت. همراه با برنامه کار و فعالیت، تصمیمات و نتایج کنفرانس با عنوان «موقعیت مردم کوردستان در صدمین سالگرد عهدنامه لوزان» و فرم بین‌المللی نتایج عهدنامه لوزان و آثار دیگر آن در صدمین سالگرد معاهده لوزان، با جزئیات مورد بحث و برنامه‌ریزی قرار گرفت.

بر اساس این بحث‌ها، نشست نکات زیر را ارائه می‌دهد:

وضعیت نامشخصی در کل عراق وجود دارد و این وضعیت خطراتی را برای وضعیت کوردستان به همراه دارد. عراق به طور کلی به سمت هرج و مرج پیش می‌رود. از آنجایی که عراق در میانه یک بحران بزرگ قرار دارد، دست‌های خارجی زیادی برای دخالت در امور وارد عراق می‌شوند. متأسفانه در این شرایط نامشخص، نیروهای کوردستان متحد نیستند. حملات، تهدیدها و مداخلات ترکیه و ایران در باشور افزایش یافته و ادامه دارد. پس از جنگ بین اسرائیل و حماس، حملات پهپادی شبه نظامیان شیعه افزایش یافته است. این نیز بی‌ثباتی را به همراه دارد و امنیت منطقه را تضعیف می‌کند. اگرچه این حملات به بهانه حضور نیروهای آمریکایی است، اما اساساً هدف آنها نابودی دستاوردهای کوردستان است. در پشت این حملات، نیروهای اشغالگر (ایران، ترکیه و عراق) و شرکای آنها قرار دارند. این حمله بخشی از سیاست تخریب جایگاه فدرال باشور کوردستان است. اگر ما به عنوان کورد در خانه خود و میان هم متحد نباشیم، جایگاه فدرال و بسیاری از دستاوردهای ما ممکن است شکست بخورد. حملات دولت ترکیه و ایران، شرکای آنها، امنیت منطقه را در معرض خطر بزرگی قرار داده است. در بسیاری از نقاط، دموگرافی منطقه در حال تغییر است. همه نیروهای کوردستان باید اختلافات خود را کنار بگذارند و با هم برای حفظ منافع کوردستان تلاش کنند.

بحران اقتصادی و عدم پرداخت حقوق در اقلیم کوردستان ادامه دارد. شنیده‌ها حاکی از آن است که هیئت‌های اقلیم چندین بار در ماه به بغداد می‌روند و در مورد حقوق و دستمزد گفتگو می‌کنند. این یک سیاست اشغالگرانه است که کوردها را با قحطی و گرسنگی مجازات می‌کند و در نتیجه می‌خواهد آنها را به خود وابسته کند.

مشکلات سیاسی و اداری اقلیم همچنان ادامه دارد. بیش از یک سال است که مجلس وجود ندارد و معلوم نیست چه زمانی انتخابات برگزار می‌شود. این وضعیت مشروعیت رهبری اقلیم و دولت و سایر دستگاه‌های اداری را مورد بحث قرار می‌دهد. همچنین اختلافات جدی بین نیروهای کورد وجود دارد و وضعیت دو اداره همچنان ادامه دارد.

در این شرایط انتخابات منطقه‌ای در کرکوک برگزار شد. متأسفانه حتی در این منطقه حساس هم اختلافات داخلی اجازه نداد نیروهای کوردی یک صدا وارد انتخابات شوند. به همین دلیل، انتخابات آنطور که انتظار می‌رفت نتیجه‌ای نداشت. وضعیت کرکوک حساس است و باید یک سیاست ملی دنبال شود. درست است که ترکمن‌ها، عرب‌ها و آشوری‌ها در کرکوک زندگی می‌کنند و ساکنان این شهر هستند، اما منطقه کرکوک بخشی از اقلیم کوردستان است و اکثریت مردم کرکوک را کوردها تشکیل می‌دهند. دولت ترکیه این شهر را شهر ترکمن می‌نامد و مدت‌هاست در آن منطقه مداخله می‌کند. همه احزاب سیاسی کرکوک باید نسبت به شهر کرکوک و ساکنان کرکوک حساس باشند. هر حزبی باید منافع مردم کرکوک را بالاتر از منافع خود قرار دهد. امنیت کرکوک باید حفظ شود و همه اجزا و جوامع باید در صلح و آرامش زندگی کنند.

دشمنان مردم ما در شمال و شرق سوریه در حال تحرک هستند و به طور گسترده حمله می‌کنند. دولت ترکیه از ابتدای ماه دهم که از نیروهای گریلا ضربات سنگینی خورد، این وضعیت را بهانه کرده و به روژاوا حمله می‌کند. از آن زمان، آنها در سه موج بزرگ حمله کرده‌اند. این حملات (حتی در روز نشست ما) تا کنون ادامه دارد. دشمن در این حملات تمام موازین انسانی و قانونی را زیر پا می‌گذارد. دولت ترکیه به طور کلی زیرساخت‌ها و مکان‌های زندگی روژاوا (مخازن آب، نیروگاه‌ها، انبارهای غلات، کارخانه‌ها ، بیمارستان‌ها و سایر مکان‌های مشابه) را هدف قرار می‌دهد. طبق قوانین بین‌المللی، این حملات توسط دولت ترکیه جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت است. ما این وضعیت را از نزدیک دنبال می‌کنیم و جنایات دولت ترکیه را به دادگاه‌های بین‌المللی خواهیم برد.

در عفرین، حملات به مردم ما و طرح تغییر جمعیتی عفرین ادامه دارد. ساکنان عفرین تا ۶ سال پیش تقریباً کاملاً کورد بودند. اما پس از حمله دولت ترکیه، اکثریت کوردها از عفرین بیرون رانده شدند و بقیه تحت فشار زیادی قرار دارند. پس از اشغال، عفرین به تبهکاران تسلیم شد، املاک کوردها را به زور تصرف کردند، عربها و ترکمن‌های زیادی را به عفرین آوردند و دموگرافی تغییر کرد. الان هم آوردن فلسطینی‌ها در دستور کار است. در سرکانی و دیگر مناطق اشغالی نیز همین کار انجام می‌شود. آنچه در این سرزمین‌های اشغالی اتفاق می‌افتد جنایت علیه بشریت است. همه کوردستان باید این وضعیت را به عنوان یک وضعیت خاص ببینند و این مناطق را آزاد کنند.

در برابر این نقشه‌ها و حملات، روژاوا و تمام مناطق شمال و شرق سوریه باید محافظت شوند و یک چتر دفاعی بین‌المللی برای روژاوا ایجاد شود. برای جلوگیری از حملات دولت ترکیه، در مقابل تمامی حملات و مداخلات خصمانه، تبدیل روژاوا به یک منطقه امن (منطقه پرواز ممنوع)، نیاز به کار گسترده و مشخصی دارد. همچنین نیروهای دولت ترکیه باید از تمام سرزمین‌های روژاوا خارج شوند، آوارگان به محل زندگی خود و مناطق خود بازگردند و یک نیروی بین‌المللی زیر نظر سازمان ملل در مرزها مستقر شود. این موضوع خواسته اصلی ما در تمامی دیدارهای دیپلماتیک است.

پس از کشته شدن دختر کورد ژینا امینی با شکنجه نیروهای ایرانی در روژهلات کوردستان و سراسر ایران با رهبری زنان با شعار «ژن ژیان آزادی» مردم ایران قیام کردند و تظاهرات گسترده‌ای را علیه این حکومت برگزار کردند. در جریان این تظاهرات، نیروهای رژیم وحشیانه به فعالان حمله کردند و در این حملات صدها نفر جان خود را از دست دادند، هزاران نفر مجروح و ده‌ها هزار نفر دستگیر شدند. برخی از زندانیان مفقود شده‌اند و سرنوشت آنها نامشخص است. همچنین بسیاری از فعالان اعدام شده‌اند و این اعدام‌ها همچنان ادامه دارد.

جمهوری اسلامی ایران بیش از ۴۰ سال است که حقوق زنان و حقوق دموکراتیک همه مردم ایران را زیر پا گذاشته و مخالفان را سرکوب کرده است. ایران تبدیل به زندانی باز به ویژه برای زنان و همه مردم ایران شده است. مردم ایران راحت نیستند، راضی نیستند و آزادی و کشوری دموکراتیک می‌خواهند. این تظاهرات هم نشانه این ناراحتی و نارضایتی است.

این نشست خواسته‌ها و مطالبات مردم برای آزادی و استقرار یک کشور دموکراتیک را مشروع و روا می‌داند و از تظاهرکنندگان و همه فعالان حمایت می‌کند. این نشست همچنین حملات رژیم ایران به معترضان و اعدام فعالان را محکوم می‌کند.

بر اساس قرارداد عراق و ایران، از ماه نهم نیروها و احزاب روژهلات کوردستان در باشور عمدتا خلع سلاح و به اردوگاه‌ها منتقل شدند. ایران از نزدیک وضعیت آنها را زیر نظر دارد و خواستار تحویل برخی از مسئولان است. همزمان ایران به سیاست اعدام خود ادامه می‌دهد و زندانیان را اعدام می‌کند. همچنین در همین رابطه، حملات به کولبرهای کورد نیز افزایش یافته و کولبران روزانه کشته می‌شوند. این یک وضعیت جدی و خطرناک است و نباید آن را پذیرفت.

این نشست از تمامی احزاب و تشکل‌های سیاسی کوردستان می‌خواهد که هر چه سریعتر در درون خود جبهه‌ای تشکیل دهند و در برابر فشارها و حملات وارد عمل شوند.

این نشست از تمامی نیروهای اپوزیسیون ایران می‌خواهد که یک جبهه مشترک برای استقرار یک کشور آزاد و دموکراتیک تشکیل دهند و یک صدا در برابر رژیم بایستند.

همچنین این نشست از نیروهای جهان دموکراتیک می‌خواهد که مردم ایران را تنها نگذارند و از فعالان علیه مستبدان حمایت کنند.

دولت ترکیه، دشمن اصلی مردم کوردستان، به تمام کوردستان حمله می‌کند و دولت‌های اشغالگر منطقه را رهبری می‌کند و در سراسر جهان در حال دشمنی با مردم کورد است. دولت ترکیه به تدریج در حال افزایش اشغالگری خود در باشور کوردستان است. این حمله و اشغال نه تنها در مناطق متینا، زاپ و آواشین، بلکه در بشیکا، شنگال، کرکوک، مخمور و نیز پنجوین، چمچمال و کفری است. همزمان هر روز به روژاوای کوردستان حمله می‌کند و برای حملات گسترده‌تری آماده می‌شود. هدف دولت ترکیه از بین بردن تمام دستاوردهای مردم کوردستان است.

در جنگ علیه گریلاهای کوردستان، دولت ترکیه در حملات خود از سلاح های شیمیایی استفاده می‌کند. تاکنون بسیاری از مبارزان آزادی بر اثر سلاح‌های شیمیایی به شهادت رسیده‌اند. در این نشست از سازمان ملل و سازمان منع سلاح‌های شیمیایی و از همه سازمان‌های بین‌المللی مرتبط می‌خواهیم در برابر این وضعیت سکوت نکرده و با استفاده از سلاح‌های شیمیایی مخالفت کنند. علاوه بر این، این نشست از همه نیروهای کوردستان می‌خواهد که در برابر این حملات و اشغالگریها قوی‌تر ظاهر شوند و صدای خود را در داخل و خارج بلند کنند.

با مقاومت بی‌نظیر نیروهای گریلا در مناطق خواکورک ، متینا، زاپ و آواشین، حملات و نقشه‌های دولت ترکیه خنثی شده است. به ویژه، عملیات انقلابی قبل و بعد از آغاز سال، دولت ترکیه و ارتش آن را در یک بحران بزرگ قرار داده است. این نشست به این مقاومت نیروهای آزادی‌بخش کوردستان درود فرستاده و پیروزی آنها را تبریک می‌گوید.

روابط با نیروهای اشغالگر حساس است و این روابط باید تاکتیکی و بر اساس منافع مردم کورد باشد. هیچ نیروی کوردستانی نباید با اشغالگران همکاری کند. این نشست همکاری با اشغالگران علیه یک نیروی کورد یا بخشی از کوردستان را خط قرمز می‌داند و آن را محکوم می‌کند.

شنگال بخشی از کوردستان است. شنگال از جهات مختلف مورد حمله قرار گرفته است، همه نیروهای کوردستان باید در برابر حملات اشغالگران به شنگال بایستند و شنگال باید محافظت شود. نام ایزدی در شنگال حفظ شود، جمعیت شنگال آسیب نبیند و مردم شنگال خودشان را مدیریت کنند.

٣٤ ماه است که از آقای عبدالله اوجالان هیچ اطلاعاتی دریافت نشده است. اخیراً یک سال پیش CPT به امرالی رفت اما هنوز هیچ اطلاعاتی در این رابطه منتشر نکرده است. این یک وضعیت بسیار خطرناک است. سکوت CPT و شورای اروپا غیرقابل قبول است و ما از این نهادها می‌خواهیم که هر چه سریعتر به مسئولیت خود عمل کنند. علاوه بر این، ما از کمپین «آزادی آقای عبدالله اوجالان - راه حل مسئله کورد» حمایت می‌کنیم و از همه مردم کورد و دوستان کورد می‌خواهیم به این کمپین بپیوندند و این کمپین را تقویت کنند.

آقای عبدالله اوجالان به مدت ۲۵ سال در انزوای شدید در زندان امرالی به سر می‌برد. به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد توطئه بین‌المللی علیه آقای اوجالان، راهپیمایی و تجمع گسترده‌ای در شهر کلن در تاریخ ۱۷/۲/۲۰۲۴ برگزار می‌شود. این نشست از تمامی کوردستانیان و دوستان کورد می‌خواهد که در این راهپیمایی شرکت کرده و ندای آزادی را سر دهند.

بیش از ده هزار زندانی سیاسی کورد در زندان‌های اشغالگران به سر می‌برند. وضعیت زندانیان سیاسی کورد در زندان‌های ترکیه و ایران خوب نیست. فشارها، شکنجه‌ها و رفتارهای غیرانسانی در این زندان‌ها ادامه دارد. بسیاری از زندانیان در زندان‌های ایران در معرض تهدید اعدام هستند. بیش از ۵۰ روز است که در زندان‌های ترکیه اعتصاب غذا در جریان است. متاسفانه زندانیان سیاسی فقط در زندان‌های اشغالگران محبوس نیستند. در باشور کوردستان نیز زندانیان سیاسی در مناطق حزب دمکرات کوردستان وجود دارند. مبارزات زندانیان این منطقه نیز جریان دارد و زندانیان بهدینان همواره در دستور کار قرار دارند. اخیرا سلیمان احمد، روزنامه نگار و سردبیر بخش عربی خبرگزاری روژنیوز توسط نیروهای حزب دمکرات کوردستان بازداشت و بدون هیچ ردی رها شده است. این نشست همکاری و حمایت خود را از تمامی زندانیان سیاسی کورد اعلام می‌کند و از هر جهت خواستار آزادی آنها است.

بیش از ۱۰۰ روز است که جنگ شدیدی در منطقه خاورمیانه،در فلسطین در جریان است. جنگ بین اسرائیل و حماس همچنان ادامه دارد. ممکن است این جنگ در منطقه گسترش یابد. نیروهای بین‌المللی و منطقه‌ای نیز در این جنگ حضور دارند. این جنگ مانند سایر مردم منطقه برای ما کوردها نیز بسیار مورد توجه است و بر میهن و مردم ما تأثیر می‌گذارد. همه نیروهای کوردستان باید این وضعیت را از نزدیک رصد کنند. این جنگ هم خطرات و هم فرصتهایی را برای ما به همراه دارد. در این برهه بیش از هر زمان دیگری باید دست به دست هم دهیم و وحدت خود را تقویت کنیم تا بتوانیم بر خطرات فائق آمده و از فرصت‌ها در جهت منافع میهن و مردم خود استفاده کنیم.

در صدمین سالگرد امضای معاهده لوزان هستیم. یک قرن پیش در یک کنفرانس بین‌المللی میهن ما بین چهار کشور اشغالگر تقسیم شد. معاهده لوزان برای ما کوردها سند نسل‌کشی و خنجری در قلب ماست. ما به عنوان مردم کورد این قرارداد سیاه را قبول نداریم و با تمام قوا در مقابل آن سند کشتار می‌ایستیم. برای از بین بردن تبعات بد این سند سیاه، برای جلوگیری از تحمیل مجدد توافقنامه‌هایی مانند توافق لوزان به ما، کارهای زیادی انجام داده‌ایم و فعالیت‌های زیادی را در این یک سال پیش برده‌ایم.

کار و فعالیت‌های صدمین سالگرد معاهده لوزان ادامه دارد. در دستور کار ما تحقق شکل بین‌المللی (کنفرانس - تریبون) وجود دارد. ما در کنفرانس لوزان موضع خلق کورد را به مردم ارائه کردیم. ما می‌خواهیم یک قالب جهانی بزرگ در سطح و اندازه کنفرانس لوزان ایجاد کنیم. در این فرم می‌خواهیم نتایج این توافق سیاه را در کوردستان و منطقه به صورت آکادمیک و قانونی در سطح بین‌المللی ارزیابی کرده و نتایج آن را به جهانیان گزارش کنیم.

برای اینکه صد سال دیگر در این وضعیت بد نمانیم باید اتحاد خود را تقویت کنیم و صدایمان را به گوش همه دنیا برسانیم. به همین دلیل از تمامی ادارات، نیروها، نهادها، احزاب و سازمان‌های کوردستان و همه مردم کوردستان می‌خواهیم که از کمیته کار و فعالیت در صدمین سالگرد معاهده لوزان حمایت کرده و به کار و فعالیت علیه این سند سیاه بپیوندند.

ما به عنوان کمیته دیپلماسی مشترک احزاب و سازمان‌های سیاسی کوردستان و کمیته کار و فعالیت در صدمین سالگرد معاهده لوزان از همه احزاب و سازمان‌های سیاسی کوردستان می‌خواهیم به کمیته دیپلماسی مشترک احزاب و سازمان‌های سیاسی کوردستان و کمیته کار و فعالیت برای صدمین سالگرد پیمان لوزان بپیوندند. بیایید کارهای دیپلماتیک کوردستان را با هم انجام دهیم و فعالیت‌هایی را علیه توافقنامه لوزان سازماندهی کنیم.

پس از ارزیابی وضعیت سیاسی، اطلاعاتی در مورد کارهای انجام شده در سطح بین‌المللی تا کنون ارائه شد و کارها به طور کلی مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از این بحث‌ها ، توصیه‌هایی در مورد برنامه آینده ارائه و برنامه‌ای برای آینده تنظیم شد.

کوردستان یک سرزمین است، مردم کورد حق تعیین سرنوشت خود را دارند!

ما توافق تقسیم کوردستان، توافق لوزان را رد می‌کنیم!

ژن ژیان آزادی»