سیاستمداران کورد دیاسپورا، تصمیم حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) مبنی بر توقف مبارزه مسلحانه و فراخوان تاریخی رهبر آپو را ارزیابی کردند. این سیاستمداران در مورد تحولات خاورمیانه، نیاز مردم کورد به اتحاد و چشم‌انداز راه‌حل دموکراتیک هم‌نظر بودند و اظهار داشتند که آزادی جسمانی و نقش سیاسی رهبر آپو برای پیشبرد روند صلح بسیار حیاتی است.

دکتر مجید حاسو، عضو کنگره ملی کوردستان (ک‌ن‌ک)، «فراخوان صلح و جامعه دموکراتیک» رهبر آپو را ارزیابی کرد و به فضای جنگ و تجزیه که قرن‌هاست در خاورمیانه ادامه دارد، اشاره کرد. دکتر مجید حاسو اظهار داشت که مردم کورد نه از روی لذت، بلکه از سر ناچاری اسلحه به دست گرفته‌اند و گفت: «کوردها هرگز جنگ را ترجیح نداده‌اند. آنها می‌خواهند در صلح زندگی کنند، به عنوان خلقی که از حقوق خود، زبان خود و هویت خود برخوردار هستند.»

دکتر مجید حاسو یادآور شد که جغرافیای کوردها از جنگ چالدران تا پیمان قصر شیرین، بدون اراده خودشان تقسیم شده است و افزود: «بر سر سرزمین و مردم ما معامله شده است. کوردها همیشه سنگین‌ترین بها را پرداخته‌اند. امروز، ایران و ترکیه تلاش می‌کنند تا از اتحاد کوردها جلوگیری کنند. با ایجاد دو ساختار قدرت متفاوت در باشور کوردستان، مانع اتحاد می‌شوند.»

حاسو اشاره کرد که ایران با بلوک شرق (روسیه-چین) و ترکیه نیز با ناتو و کشورهای غربی ائتلاف کرده‌اند و اظهار داشت که هر دو طرف از کوردها به عنوان ابزاری استفاده می‌کنند و حقوق آنها را نادیده می‌گیرند. مجید حاسو فراخوان رهبر آپو را به عنوان یک نقطه عطف تاریخی در برابر این سناریوهای کثیف ارزیابی کرد و ادامه داد: «فراخوان آقای اوجالان ضعف نیست، یک پیش‌بینی بزرگ است. این پیش‌بینی یک فرد مسئولیت‌پذیر است. نه اوجالان کم‌اندیش است و نه پ‌ک‌ک ضعیف. اما اکنون مردم ما به صلح نیاز دارند. پ‌ک‌ک نه برای جنگ، بلکه برای برقراری صلح سلاح به دست گرفت. به همین دلیل، این فراخوان فرصت بزرگی را ارائه می‌دهد. مسئولیت همه ماست که این فرصت را به نام مردم خودمان ارزیابی کنیم.»

«پیام عبدالله اوجالان برای تمام مردم کورد است»

اَسرین قادری، عضو ک‌ن‌ک از آمریکا نیز اظهار داشت:

«به عنوان یک زن، و به ویژه به عنوان یک زن کورد از روژهلات کوردستان، من با تمام وجود از فراخوان تاریخی آقای عبدالله اوجالان حمایت می‌کنم. این فراخوان فقط برای یک ساختار سیاسی، یک گروه یا بخش خاصی از کوردستان نیست؛ این فراخوان برای تمام کوردهای میهن‌دوست، برای تمام کوردستان است.

چشم‌اندازی که توسط آقای اوجالان ارائه شده است، دروازه یک فرایند جدید و تحول‌آفرین را برای مردم خاورمیانه و همچنین برای مردم کورد می‌گشاید. همه کسانی که آرمان کوردستان را می‌پذیرند، باید این فراخوان را جدی بگیرند و از آن حمایت کنند. این مبارزه فقط یک موضوع سیاسی نیست؛ بلکه درباره آینده زبان، فرهنگ و هویت ماست. امنیت مردم ما تنها از طریق گفتگو و یک برنامه مشترک که باید با مردم ما پیش برده شود، امکان‌پذیر است.

به عنوان یک زن کورد، به ویژه از مادران و زنان کورد می‌خواهم: باید مسئولیت بیشتری بر عهده بگیریم. باید آگاهی خود را در میان مردم و نهادهایمان افزایش دهیم تا بتوانند زبان و فرهنگ ما را به شیوه‌ای قوی‌تر حفظ کنند. از هر دیدگاه سیاسی، اعتقاد یا منطقه‌ای که می‌آییم، آرمان مشترک ما باید مبارزه مردم‌مان باشد. ساختن یک زندگی صلح‌آمیز، برابر و آزاد برای ما اساسی است.»

دکتر یونس بهرام، رئیس انجمن آلمانی-کوردی (Deutsch-Kurdisches-Forum eV) نیز اظهار داشت که کوردها می‌توانند با مبارزه‌ای مشترک، آینده خود را در سه بخش بسازند و اینگونه سخن گفت: «امروز کوردها چه می‌خواهند؟ کوردها می‌خواهند سیستمی مشابه آنچه در باشور کوردستان ایجاد شده، در روژاوا نیز ببینند. حتی اگر این فدرالیسم نباشد، آنها یک اداره خودمدیریتی و به رسمیت شناخته شده می‌خواهند.

فراخوان اخیر آقای اوجالان، به ویژه در باکور کوردستان، هیجان زیادی ایجاد کرده است. حل مسئله کورد از طریق روش‌های صلح‌آمیز و بر پایه گفتگو، دیگر نه تنها برای مردم کورد، بلکه برای جامعه جهانی نیز به یک انتظار مشترک تبدیل شده است. به نظر من؛ اگر این فرایند با مبارزه و استراتژی صحیح پیش برده شود، فدرالیسم در باشور، یک مدل خودمدیریتی در روژاوا، و یک سیستم ایالتی در باکور می‌تواند ایجاد شود.

مردم کورد مدت‌هاست که مرزهای ساختگی ترسیم شده بین خود را قبول ندارند. با همبستگی ساختارهایی که در این سه بخش ایجاد خواهد شد، چشم‌انداز کنفدرالیسم خاورمیانه که نزدیک به ده سال پیش مطرح شد، می‌تواند بر پایه واقعی‌تری بنا نهاده شود. این نه تنها برای کوردها، بلکه برای تمام مردم خاورمیانه نیز راه را برای آینده‌ای دموکراتیک می‌گشاید.»