25 نوامبر هر سال، جهان در نفی خشونت علیه زنان، یک صدا میشود
25 نوامبر هر سال، جهان در نفی خشونت علیه زنان، یک صدا میشود
25 نوامبر هر سال، جهان در نفی خشونت علیه زنان، یک صدا میشود
بیست و پنچ نوامبر هر سال، جهان در نفی خشونت علیه زنان، یک صدا میشود و در بزرگداشت یاد خواهران میرابل، این گونه رفتارهای واپسگرایانه را نکوهش میکند.
خواهران میرابل، از مخالفان رافائل تروخیو، دیکتاتور جمهوری دومینیکن بودند که در سال 1960 از سوی مأموران امنیتی این کشور ماهها مورد شکنجه و تجاوز قرار گرفتند. این زنان جسور، سرانجام در پی این خشونتهای وحشیانه، در 25 نوامبر این سال به قتل رسیدند.
از چهار خواهر میرابل ، پاتریا مرسدس ، ماریا آرژانتینا مینِرْوا و آنتونیا ماریا تِرِسا توسط حکومت تروخیو ترور شدند و بعدها آدلا نیز به قتل رسید
حدود 23 سال بعد، یعنی در 20 دسامبر 1993، موضوع منع خشونت علیه زنان در کمیتهای که زیر نظر کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد فعالیت میکرد، مطرح شد و سرانجام به صورت بیانیهای جهانی به تصویب رسید. تعریف خشونت علیه زنان در این بیانیه، ساده، کوتاه و روشن است؛ هرگونه رفتاری که “به آسیب بدنی، جنسی یا روانی زنان منجر شود.”
اکنون با گدشت 54 سال از قتل خواهران میرابل خشونت علیه زنان با شدت بیشتری ادامه دارد خشونتی که در سراسر جهان مرگ هزاران زن را در هر سال رقم می زند و در جریان هر جنگی به خصوص در خاورمیانه زنان علاوه بر کشته شدن ، مورد تجاوز جنسی هم قرار می گیرند .
بر اساس آمارهای رسمی تنها در ترکیه در سال 2013 ، 237 زن کشته شده اند و این رقم در 10 ماه نخست امسال به 255 تن رسیده است .
در ایران و شرق کردستان علاوه بر اینکه زنان زیادی به قتل می رسند و یا ناگزیر به خود کشی دست می زنند. رژیم نیز به شیوه های مختلف از جمله زندان، اعدام و سنگسار درصدد است زنان را از جامعه طرد کند.
اسید پاشی های زنجیره ای بر صورت زنان در اصفهان و برخی شهرهای دیگر با چراغ سبز رژیم ایران صورت می گیرد.
علاوه بر زینب جلالیان بسیاری از فعالین دیگر حقوق زنان در زندانهای رژیم تحت شدید ترین شکنجه ها قرار دارند و از ابتدایی ترین حقوق خود بی بهره هستند .
در جنوب کردستان نیز کشتار زنان هر سال در حال افزایش است و جهان در برابر خرید و فروش زنان ایزدی توسط ترورسیتهای داعش سکوت اختیار کرده است .
هر سال اما با فرا رسیدن روز 25 نوامبر و در همصدایی با فراخوان بینالمللی، دهها تشکل، بنیاد، کانون و کمیتهی مدنی و حقوق بشری در جهان، برنامههای گوناگونی تدارک میبینند و به اجرا درمیآورند تا برای رفع خشونت علیه زنان تلاش کنند. رفع خشونت علیه زنان اما نیازمند مبارزه، سازماندهی و آموزش جامعه در دوره های طولانی است.