بارزانی همه راه‌های مرزی را بست
بارزانی همه راه‌های مرزی را بست
علی‌رغم نارضایتی‌ها, حکومت اقلیم کردستان مرزهای جنوب ـ غرب کردستان را باز نمی کند. جدیدا تمامی مرزهای جنوب ـ شمال کردستان را هم مسدود ساختند. نیروهای پیشمرگه همه راه‌های منتهی به منطقه بهدینان را مسدود ساخته و اجازه نمی‌دهند شهروندان کولبر رفت و آمد کنند.
در سوریه جنگ داخلی شدت می‌یابد و مردم نمی توانند مایحتاج روزانه خود را تأمین کنند. در فصل زمستان وضعیت هم وخیم تر می‌شود. اقلیم کردستان به ریاست مسعود بارزانی دروازه‌های مرزی کردستان را بسته و این امر موجب افزایش فشارها و گرسنگی و محرومیت خلق‌کرد در غرب کردستان می‌شود.
پس از اینکه کردها در غرب کردستان بسیاری از شهرها را آزاد ساختند, دولت ترکیه همه مرزهای خود با آن را بست و بدنبال آن هم حکومت اقلیم کردستان به بهانه اینکه «احزاب غرب کردستان متحد نمی‌شوند» همه مرزها را بسته است. این درحالی است که مناطق کردنشین در سوریه امن‌ترین مناطق می‌باشند.
مناطقی که بیشترین درگیری‌ها در آن روی می‌دهد, منطقه مرزی هاتای در ترکیه است که با غرب کردستان هم‌مرز می‌باشد و دولت ترکیه آن را باز می‌گذارد تا گروه‌های مزدور مسلح وارد شهرسریکانی غرب کردستان شوند. جنوب کردستان تنها امید برای خلق‌کرد غرب کردستان بود که حکومت اقلیم با بستن مرزها و محاصره اقتصادی امید خلق را به یأس مبدل ساخته.
این حکومت همچنان در قبال درخواست‌ها سکوت اختیار کرده و به مدت 5 ماه است که مرزها را بسته است. اما جدیدا هم راه‌های منتهی به منطقه بهدینان و شمال کردستان را هم مسدود ساخته‌اند و کولبران و کاسبکارانی که تنها این راه را داشتند با به تأمین نیازهای خانواده‌هایشان بپردازند, اجازه ندارند در مناطق مرزی رفت و آمد کنند.
راه‌های منطقه بهدینان مسدود شد
نیروهای پیشمرگه «حزب دموکرات کردستان (بارزانی‌ها)» همه راه‌های مرزی شمال ـ جنوب کردستان از جمله راه منتهی به روبوسکی را که در آن 34 شهروند کرد در 28 دسامبر 2011 توسط ترکیه قتل‌عام شدند, را بستند. پیشمرگه اجازه نمی دهند که کولبران همانند سابق به تأمین معاش خود بپردازند.
همچنین راه‌های مرزی مناطق زاخو, بیگووا, باتوفا و روستاهای توابع آن را با افزایش نیروهایشان مسدود ساختند و مقادیر زیادی از کالاهای کولبران را ضبط کردند. بنا به گفته برخی از شهروندان که نخواستند نامشان فاش شود, گروه‌هایی از این کولبران بخاطر اینکه اموالشان بدست نیروی پیشمرگه نیافتد, اقدام به فرار نمودند که در راه دچار سانحه شدند.
گفتنی است که در این راه‌های مرزی بیشتر گازوئیل انتقال و خریدو فروش می‌شود که با مسدودشن راه‌ها توسط پیشمرگه‌ها کاسبکاران دیگر نمی‌توانند به کار تجارت بپردازند.
برخی از کولبران در مصاحبه با خبرگزاری فرات, مشکلات خود را بر زبان راندند. یک شهروند کولبر اهل شرناخ به نام «بسیم» گفت مطبوعات ترکیه قبل و بعد از قتل‌عام روبوسکی مدام می‌گویند«در مناطق مرزی اسلحه و مهمات قاچاق می‌شود », «باید راه‌های تأمین مالی پ.ک.ک را قطع کنیم». این شهروند گفت با این تبلیغات سوء تلاش می‌کنند که برای کشتن کولبران کرد که تنها را تأمین معاش خانواده‌هایشان این است بهانه‌ای بیابند».
در شمال ترکها و در جنوب بارزانی‌ها
بسیم افزود:«مواضع و رفتار ترکیه, ایران, عراق و سوریه در قبال کردها همانند گذشته است. اما با این حال نمی‌توان مواضع حکومت کردی را پذیرفت».
وی افزود:«پیشتر ترکیه با جنگنده‌هایش کولبران را قتل‌عام کرد و هم‌اکنون بارزانی‌ها هم راه‌ها را کاملا بسته‌اند».
یک کولبر دیگر که نخواست نامش فاش شود, طی اظهاراتی جالب توجه گفت:«هرچند همه ما مخالف هستیم, اما بازهم دروازه‌های مرزی غرب کردستان را می‌بندند. ترکها از شمال کردستان و بارزانی هم در جنوب مرزها را مسدود می‌سازند. خانواده‌های ما همه گرسنه هستند. در فصل زمستان اهالی روستاهای مرزی نمی‌توانند مواد سوختی خانه‌هایشان را تأمین کنند. چرا؟ زیرا اردوغان از بارزانی خواسته این کار را بکند. می‌خواهند همه کردها مدام وابسته به آنها باشند».
در سوریه جنگ داخلی شدت می‌یابد و مردم نمی توانند مایحتاج روزانه خود را تأمین کنند. در فصل زمستان وضعیت هم وخیم تر می‌شود. اقلیم کردستان به ریاست مسعود بارزانی دروازه‌های مرزی کردستان را بسته و این امر موجب افزایش فشارها و گرسنگی و محرومیت خلق‌کرد در غرب کردستان می‌شود.
پس از اینکه کردها در غرب کردستان بسیاری از شهرها را آزاد ساختند, دولت ترکیه همه مرزهای خود با آن را بست و بدنبال آن هم حکومت اقلیم کردستان به بهانه اینکه «احزاب غرب کردستان متحد نمی‌شوند» همه مرزها را بسته است. این درحالی است که مناطق کردنشین در سوریه امن‌ترین مناطق می‌باشند.
مناطقی که بیشترین درگیری‌ها در آن روی می‌دهد, منطقه مرزی هاتای در ترکیه است که با غرب کردستان هم‌مرز می‌باشد و دولت ترکیه آن را باز می‌گذارد تا گروه‌های مزدور مسلح وارد شهرسریکانی غرب کردستان شوند. جنوب کردستان تنها امید برای خلق‌کرد غرب کردستان بود که حکومت اقلیم با بستن مرزها و محاصره اقتصادی امید خلق را به یأس مبدل ساخته.
این حکومت همچنان در قبال درخواست‌ها سکوت اختیار کرده و به مدت 5 ماه است که مرزها را بسته است. اما جدیدا هم راه‌های منتهی به منطقه بهدینان و شمال کردستان را هم مسدود ساخته‌اند و کولبران و کاسبکارانی که تنها این راه را داشتند با به تأمین نیازهای خانواده‌هایشان بپردازند, اجازه ندارند در مناطق مرزی رفت و آمد کنند.
راه‌های منطقه بهدینان مسدود شد
نیروهای پیشمرگه «حزب دموکرات کردستان (بارزانی‌ها)» همه راه‌های مرزی شمال ـ جنوب کردستان از جمله راه منتهی به روبوسکی را که در آن 34 شهروند کرد در 28 دسامبر 2011 توسط ترکیه قتل‌عام شدند, را بستند. پیشمرگه اجازه نمی دهند که کولبران همانند سابق به تأمین معاش خود بپردازند.
همچنین راه‌های مرزی مناطق زاخو, بیگووا, باتوفا و روستاهای توابع آن را با افزایش نیروهایشان مسدود ساختند و مقادیر زیادی از کالاهای کولبران را ضبط کردند. بنا به گفته برخی از شهروندان که نخواستند نامشان فاش شود, گروه‌هایی از این کولبران بخاطر اینکه اموالشان بدست نیروی پیشمرگه نیافتد, اقدام به فرار نمودند که در راه دچار سانحه شدند.
گفتنی است که در این راه‌های مرزی بیشتر گازوئیل انتقال و خریدو فروش می‌شود که با مسدودشن راه‌ها توسط پیشمرگه‌ها کاسبکاران دیگر نمی‌توانند به کار تجارت بپردازند.
برخی از کولبران در مصاحبه با خبرگزاری فرات, مشکلات خود را بر زبان راندند. یک شهروند کولبر اهل شرناخ به نام «بسیم» گفت مطبوعات ترکیه قبل و بعد از قتل‌عام روبوسکی مدام می‌گویند«در مناطق مرزی اسلحه و مهمات قاچاق می‌شود », «باید راه‌های تأمین مالی پ.ک.ک را قطع کنیم». این شهروند گفت با این تبلیغات سوء تلاش می‌کنند که برای کشتن کولبران کرد که تنها را تأمین معاش خانواده‌هایشان این است بهانه‌ای بیابند».
در شمال ترکها و در جنوب بارزانی‌ها
بسیم افزود:«مواضع و رفتار ترکیه, ایران, عراق و سوریه در قبال کردها همانند گذشته است. اما با این حال نمی‌توان مواضع حکومت کردی را پذیرفت».
وی افزود:«پیشتر ترکیه با جنگنده‌هایش کولبران را قتل‌عام کرد و هم‌اکنون بارزانی‌ها هم راه‌ها را کاملا بسته‌اند».
یک کولبر دیگر که نخواست نامش فاش شود, طی اظهاراتی جالب توجه گفت:«هرچند همه ما مخالف هستیم, اما بازهم دروازه‌های مرزی غرب کردستان را می‌بندند. ترکها از شمال کردستان و بارزانی هم در جنوب مرزها را مسدود می‌سازند. خانواده‌های ما همه گرسنه هستند. در فصل زمستان اهالی روستاهای مرزی نمی‌توانند مواد سوختی خانه‌هایشان را تأمین کنند. چرا؟ زیرا اردوغان از بارزانی خواسته این کار را بکند. می‌خواهند همه کردها مدام وابسته به آنها باشند».
