جمیل بایک, از روسای مشترک شورای رهبری «کنفدرالیسم جوامع کردستان, ک.ج.ک» گفت در نخستین سالگرد انقلاب غرب کردستان, ترکیه دست به حملاتی علیه غرب کردستان دست زده و هم به لحاظ روانی و هم سیاسی این جنگ را پیشبردمی‌دهد. بایک خاطرنشان ساخت که ترکیه از گروه‌های افراطی سوریه پشتیبانی می‌کند و وقتی که چنین کاری می‌کند, جنبه نظامی‌ آن را پنهان نمی‌سازد.

بایک در مقاله این هفته خود که در روزنامه «آزادی ولات» منتشر شده, می‌گوید دشمنی ترکیه با کردهای غرب کردستان برای آن کشور هیچ نفعی در برندارد. بایک اذعان داشت :«ترکیه از گروه‌های تبهکاری که نقاب اسلامی بر چهره زده‌اند, حمایت می‌کند و از حضور آنها ناراضی نیست, اما وقتی که کردها یورشگران را به خاک ترکیه بیرون می‌رانند, عصبانی می‌شود. تنها کلمه‌ای لایق برای این عملکرد ترکیه این است که بگوییم: عیب است».

جمیل بایک در ادامه ضمن اشاره به سیاست‌ها و برخوردهای دولت ترکیه علیه کردها, خاطرنشان ساخت:«کردهای غرب کردستان می‌خواهند در چارچوب سوریه و با توسل به مدل خودمدیریتی دموکراتیک به اداره مناطق خود بپردازند. این امر به ضرر هیچ کشوری نیست. آنها هیچگاه نمی‌خواهند کردها اراده خودمدیریتی داشته باشند. این واکنش آنها همانا نمایانگر وجود ذهنیتی علیه کردهای ترکیه است که نمی‌خواهند تحت حاکمیت زور ترکیه و نسل‌کشی فرهنگی آن باقی‌بمانند. با تأمل در این مورد می‌توانیم پی ببریم که برخوردهای ترکیه در قبال کردها تاچه اندازه تغییر کرده و یا بدون‌تغییر مانده است».

جمیل بایک تصریح کرد که ترکیه وقتی که بحث از خودمدیریتی کردها می‌شود می‌گوید شما توان اداره خود را ندارید, بایستی توسط کسی دیگر اداره شوید. بایک گفت این کار دشمنی آشکار با کردها است.

وی در ادامه می‌افزاید:«ترکیه علیه انقلاب غرب کردستان جنگی روانی و سیاسی پیشبرد می‌دهند, اما جنبه نظامی آن را هم پنهان نمی‌دارد».

بایک همچنین می گوید هدف کردها در غرب کردستان تشکیل «دولت کردی» نیست. کردها به مدت یک سال است غرب کردستان را آزاد ساخته‌اند و در مدیریت و اداره شهرهای خود موفق بوده‌اند, آن هم به شیوه‌ای دموکراتیک. در تمامی شهرها, مرجع اصلی تصمیم‌گیری, مجالس و مدیریت‌های مردمی محلی آنها است. همه اقشار جامعه درمرحله‌ای بینابینی از دموکراسی به سازماندهی و مدیریت خود دست زده‌اند. سیاستگذاری‌ها هم بطور کامل متکی بر جامعه دموکراتیک است. هرآنکه به غرب کردستان سفر می‌کند, به وجود چنین مدل مدیریتی مردمی, اقرار می‌کند. مطبوعات خارجی هم به چنین چیزی اعتراف کرده‌اند.

مسئله‌ای دیگر که بایک به آن می‌پردازد این است که وجود مرزهای ساختگی بی‌معنا شده است. هم‌اکنون کردها بطور کامل خودمدیر شده‌اند, اما تنها ملت و نیرویی که می‌خواهد در چارچوب مرزهای سوریه بماند, بازهم کردها هستند. کردها می‌خواهند اتحاد خود را با توسل به خودمدیریتی دموکراتیک بیشتر پیشبرد دهند. لذا واکنش‌های دولت ترکیه بر ضد کردها بیهوده و بی‌معنی است. حق ندارد چنین اقدامی بکند و به بهانه‌تراشی دست زند. دشمنی ترکیه با کردهای غرب کردستان, به معنای ترس ترکیه از فردای آزاد کردهای شمال کردستان و خود ترکیه است.

بایک تأکید کرد که حمایت و پشتیبانی دولت ترکیه از گروه‌های تبهکار سوری و افراطی‌ها, هیچ منفعتی برای آن کشور در برندارد. چنین سیاستی, تداوم سیاست‌های دهها ساله گذشته است. خود ترکیه توان آن را ندارد غرب کردستان را اشغال کند, لذا می‌خواهد مناطق کردنشین را با بکارگیری و استثمار گروه‌های تبهکار تحت کنترل درآورد. این درحالی است که برخلاف منافع خود ترکیه است.