خلق‌کرد در غرب کردستان برای نخستین بار در میهن خود اراده‌مند شد و اداره آن بخش از کردستان را در دست گرفته است. همچنین اثبات کرد که می‌تواند به نیروی چاره‌یابی در منطقه مبدل شود. هم‌اکنون حملات قدرت‌ها و نیروهای مختلف علیه دستاوردهای کردها به شیوه جنگ ویژه و حملات نظامی ادامه دارد. خلق‌کرد هم برای دفاع از دستاوردهایش و پایدار و پویا ساختن سیستم خودمدیریتی خود, در تلاش برای رسمی ساختن آن سیستم است.

در سوریه جنگ قدرت, کشتار و ویرانی را به دنبال داشت. در چنین وضعیتی, غرب کردستان وضعیتی با آرامش و امنیت به وجود آورد و با مدل خودمدیریتی به الگویی بی‌نظیر برای خلق‌های منطقه مبدل شد. این وضعیت آرام چندی نپایید که مورد هدف حملات نیروهایی قرار گرفت. این نیروها اراده‌مندی مردم و جنبش آزادیخواهی غرب کردستان را تهدیدی برای منافع قدرت‌طلبانه خود دیدند. و به شیوه‌های مختلف به حملات سنگین دست زدند.

ترکیه سرکردگی این نیروهای قدرت‌طلب را برعهده دارد. آنها تلاش می‌کنند کردها را درگیر جنگ ویرانگر سوریه سازند. ترکیه بر شمار نظامیان خود در مرز با غرب کردستان افزود و در روز 2 اکتبر سال 2012 بر اثر گلوله‌باران نظامیان ترک در دربسیه یک عضو نیروی ی.پ.گ جان باخت و 3 تن دیگر هم زخمی شدند.ترکیه  برای ایجاد دشمنی میان کردها, حزب اتحاد دموکراتیک, پ.ی.د را که بزرگترین حزب کردی در غرب کردستان است, به همکاری با رژیم بشار اسد متهم کرد. پس از اینکه این توطئه‌ ترکیه هم شکست خورد, اینبار با بکارگیری ارتش آزاد سوریه به کردها حمله کرد. وقتی که در این دسیسه هم به نتیجه نرسید, برخی گروه‌ها و احزاب کوچک کردی را به کار گرفت.

تلاش‌های ترکیه

گذشته از حملات نظامی, علیه اراده سیاسی خلق‌کرد هم توطئه‌هایی طرحریزی شد. پس از تشکیل شورای عالی کرد, برخی احزاب کرد در هولیر با «داود اوغلو» وزیر خارجه ترکیه دیداری انجام دادند. در این میان یک سند مخفیانه متعلق به وزارت خارجه ترکیه افشا شد که در آن آمده بود که برای از میان بردن دستاوردهای کردها می‌بایست حزب پ.ی.د غرب کردستان به شکست کشانده می‌شد. درست در این زمان بود که «عبدالحکیم بشار» در شهر لندن پایتخت انگلیس با مقامات آمریکایی دیداری انجام داد.

پس از مدتی کوتاه, «اخضر ابراهیمی» نماینده مشترک اتحادیه عرب و سازمان ملل در امور سوریه درخواست کرد که با مقامات حزب «پ.ی.د» دیداری انجام دهد. لذا حزب پ.ی.د هم اعلام کرد که «شورای عالی کورد» نماینده آنها و کردها می‌باشد و شرکت صرف خود در دیدار با ابراهیمی را رد کرد. اما برخی احزاب کردی عضو «انجمن ملی کردهای سوریه» به دمشق رفته و با ابراهیمی دیداری خودسرانه انجام دادند.

نشست‌های مخفیانه علیه پ.ی.د

در پاییز همان سال افشا شد که در شهر هولیر نشستی مخفیانه با شرکت مقامات حکومت اقلیم جنوب کردستان, ترکیه, آمریکا و اسرائیل برگزار می‌شود. پس از این نشست, اسناد مربوط به دشمنی با حزب پ.ی.د و کمپین سیاه‌نمایی این حزب, افشا شد. خلق‌کرد در غرب کردستان هم برای محکوم ساختن این احزاب و قدرت‌ها به خیابان‌ها آمده و دست به راهپیمایی اعتراضی علیه آنها و حمایت از پ.ی.د زدند.

«شورای عالی کورد» هم به «انجمن ملی کردهای سوریه» واکنش نشان داد و از آن خواست که مواضع خود را شفاف سازد. همچنین مقامات «مجلس خلق غرب کردستان» و «انجمن ملی کردهای سوریه» نشستی برگزار کردند و انتقادات و پیشنهادات خود را مطرح ساختند. مسعود بارزانی رئیس اقلیم کردستان هم در روز 4 نوامبر از کردها خواست اتحاد خود را تشکیل دهند و خواست که به ابزار دست دشمنان مبدل نشوند, اما سه روز بعد از آن شورای عالی کرد را فراموش کردند و بارزانی همراه با مقامات حزب الپارتی, حزب اتحاد و آزادی به شهر دوحه پایتخت قطر رفت و در نشست مجلس مخالفان سوریه شرکت کرد.

حمله گروه‌های تبهکار

ترکیه هم گروه‌های تبهکار سوری و کردهای مزدور را به حمله به غرب کردستان تحریک کرد. پس از اینکه تلاش‌های ترکیه برای ایجاد منطقه حایل با سوریه و غرب کردستان به شکست انجامید, گروه‌های مزدور وتبهکار را در شهرهای غرب کردستان به خدمت گرفت. لذا در 25 و 26 اکتبر سال 2012 در محلات کردنشین شهر حلب به کردها حمله کردند. بر اثر این حملات 30 شهروند کرد کشته شدند. از 27 الی 30 اکتبر سال 2012 هم حملات گروه‌های مزدور با حمایت ترکیه در عفرین و حومه آن علیه کردها ادامه یافت. بعدها افشا شد که حزب آزادی غرب کردستان با ترکیه همدست شده و در حملات به کردها در حلب و عفرین دست داشته است.

توطئه علیه عفرین شکست خورد, به جزیر حمله کردند

پس از اینکه توطئه ترکیه و احزاب کرد مزدور آن علیه استان عفرین با شکست مواجه شد, اینبار علیه منطقه جزیره دست به حمله توطئه‌آمیز زدند. در 2 سپتامبر نظامیان ترکیه در منطقه مرزی اقدام به تیراندازی علیه کردهای دربسیه کردند که بر اثر آن یک مبارز ی.پ.گ جان باخت و 3 تن دیگر زخمی شدند. در 20 سپتامبر هم رئیس شورای ملی کردهای سوریه به نام «ابو جاندیا» در سریکانی کشته شد. در 8 نوامبر هم گروه‌های مسلح با حمایت ترکیه وارد شهر سریکانی شدند. این گروه‌ها که نخست خود را مخالف رژیم سوریه نامیدند, در 19 نوامبر به کردها حمله کردند.

مسئله جالب توجه این بود که در همین هنگام در شهر دوحه قطهر نشستی دیگر برگزار شد. همچنین اعلام شد که احزاب آزادی, الپارتی و اتحادیه جزو احزاب کردی بودند که به خلق‌کرد حمله کردند. در سایه مقاومت نیروی ی.پ.گ علیه آن گروه‌ها و احزاب مزدور, این توطئه هم شکست خورد و گروه‌های مزدور ناچار شدند در 13 دسامبر پیمان صلح امضا کنند و سریکانی را ترک کنند. خلق‌کرد و نیروهای انقلابی آن هم نظامیان رژیم بعث سوری را از شهرهای دربسیه, تل‌تمر, عامود و دیرک غرب کردستان بیرون راندند. بنا به این پیمان صلح, نیروهای مخالف سوریه تعهد دادند که دیگر به مناطق کردنشین که آزاد شده هستند, حمله نکنند.

حمله مجدد به سریکانی و گریزور

آن گروه‌های سوری به تعهدات صلح خود عمل نکردند و 20 گروه مسلح به سریکانی مجددا حمله کردند که 15 روز درگیری‌ها ادامه یافت. در جریان این درگیری‌ها بسیاری از مهمات و خودروهای نظامی متعلق به ارتش ترکیه به دست ی.پ.گ افتاد, دهها تن از آن گروه‌ها به هلاکت رسیدند و اثبات شد که دولت‌های ترکیه, فرانسه , ایران و رژیم بعث و حتی مخالفان آن هم در حمله آن گروه‌ها به خلق‌کرد, دست داشته‌اند. درجریان این درگیری‌ها 4 شهروند مدنی و 11 عضو ی.پ.گ هم جانباختند.

اما نیروهای ی.پ.گ هم در سریکانی و هم در منطقه گریزور گروه‌های تبهکار و افراطی وابسته به ترکیه را بیرون راندند و آن مناطق را پاکسازی کردند.

ی.پ.گ در 21 فوریه 2013 هم پالایشگاه نفت رمیلان را تحت کنترل خود درآورد.

در 13 فوریه 2013 هم باردیگر گروه‌های افراطی به شهر تل‌تمر غرب کردستان که ملت‌های کرد, علب و آشوری در آن بسر می‌برند, حمله کردند. ی.پ.گ 10 عضو ارتش آزاد را کشت و آنها را بیرون راند. مجددا در روز 25 آوریل 2013 گروهی مسلح افراطی سوری به شهرتل‌تمر وارد شده و به گلوله‌باران مردم و ساختمان‌ها پرداختند که بر اثر آن یک مبارز ی.پ.گ و یک کودک جان خود را از دست دادند. همان گروه‌ها در ماه می باردیگر به تل‌تمر حمله کردند اما شکست خورده و متواری شدند.

بستن دروازه‌های مرزی

در پی شکست گروه‌های افراطی سوری و احزاب مزدور کردی, حکومت اقلیم جنوب کردستان در 19 می 2013 دروازه مرزی را به روی ملت‌کرد در غرب کردستان بست. علی‌رغم نارضایتی‌های گسترده, اما دروازه‌های مرزی هنوز هم گشوده نشده‌اند. این مواضع حکومت اقلیم بعنوان بخشی از توطئه علیه غرب کردستان مورد تحلیل قرار گرفت.

حمله مجدد به عفرین

وقتی که گروه‌های افراطی وابسته به ترکیه و احزاب وابسته به اقلیم کردستان به اهداف قدرت‌طلبانه خود در منطقه جزیر غرب کردستان نرسیدند, مجددا به استان عفرین حمله کردند و با اعمال محاصره اقتصادی از سوی ترکیه, سوریه و حکومت اقلیم جنوب کردستان, خواستند اراده مردم کرد و نیروی ی.پ.گ را دچار شکست سازند. این حملات در 25 می 2013 علیه عفرین آغاز شد و قریب 250 هزار نفر از کردهای حلب به عفرین آواره شدند. گروه‌های تبهکار هزاران نفر را از کشورهای عربی و ترکیه به سوریه برای جنگ با کردها آورده بودند. گروهی از افسران ترک هم به آنها گروه‌ها کمک کردند.

در جریان جنگ‌های عفرین و شهر حسک غرب کردستان, نیروهای ی.پ.گ توانستند مدارک شناسایی نظامیان ترکیه را ضبط و توطئه‌های آنها را افشا نمایند.

تداوم توطئه علیه کردها در شهر عامود

گروه‌های تبهکار باردیگر خواستند با ایجاد جنگ داخلی میان کردها, دستاوردهای انقلاب غرب کردستان را نابود کنند. با ترویج  تجارت مواد مخدر هم سعی کردند جامعه را دچار اضمحلال کنند, اما نیروهای امنیتی در شهرهای مختلف دست به عملیات پاکسازی تجارت مواد مخدر و مزارع کشت خشخاش زدند و صدها هکتار را به اتش کشیدند. وقتی که نیروهای امنیتی در شهر عامود شماری از فروشندگان موادمخدر را بازداشت کرد, گروه‌های افراطی موسوم به گروه 313 و گروهی مزدور وابسته به احزاب مزدور کردی از فرصت استفاده کرده و دست به تجمع اعتراضی مسلحانه زدند. آنها به واحدهای مدافع خلق, ی.پ.گ در شهر حسک در 27 ژوئن حمله کردند. بر اثر این حمله مسلحانه, یک مبارز ی.پ.گ و 5 شهروند مدنی جان خود را از دست دادند. ی.پ.گ هم به حملات تلافی‌جویانه دست زد و آن گروه به مرز ترکیه متواری شدند و اعضای زخمی خود را به ترکیه برای درمان منتقل کردند. فرماندهی ستاد کل ارتش ترکیه هم در این زمینه بیانیه‌ای صادر کرد که اثبات نمود با آن گروه‌ها همدست هستند.

جنبش سیاسی کردها هم همراه با سازمان‌های مدنی فعالیت‌های خود را گسترش داده و با اتحاد خود توطئه های آن گروه‌ها را خنثی ساخته و سیستم خودمدیریتی دموکراتیک خود را نیرومندتر ساختند.

با خنثی شدن این توطئه‌ها, شورای عالی کرد روابط دیپلماتیک خود در منطقه را گسترش داد و موفقیت هایی کسب کرد. هم‌اکنون هم که در نخستین سالگرد انقلاب 19 ژولای غرب کردستان قرار داریم, کردها تصمیم گرفته‌اند که مدیریتی انتقالی و قراردادی اجتماعی برای غرب کردستان به میان آورند تا بعد از 6 ماه بطور کامل حکومت مردمی با سیستم خودمدیریتی دموکراتیک تأسیس شود. حکومتی خودمدیر که همه فرهنگ‌ها, ملت‌ها و ادیان و تشکلات غرب کردستان را زیر یک سقف گردآورد. سیستم مدیریتی غرب کردستان «خودمدیریتی دموکراتیک» می باشد و امید می‌رود که درماه‌های پیش رو با برگزاری انتخابات آزاد, خود ملت‌ها بر شهرها و مناطق خود حاکم شده و آن را اداره نمایند.