موضوعی که می خواهم در این بخش به آن بپردازم، مساله نوع برخورد دولت های منطقه با نیروهای اسلامی تندرو و خصوصا القاعده است. در حال حاضر که ما در غرب کوردستان بسر می‌بریم، شاهد هجوم این نیروها به مناطق کوردنشین می باشیم. این نیروها امروزه به صورت پراکنده و در تمام مناطق جهان در حال سازماندهی هستند، از کوچکترین خلاء به وجود آمده در توازنات سیاسی بهره برده و جهت گسترش نفوذ و ایجاد پایگاه از آن استفاده می نمایند. این امردر تمام کشورهای منطقه که در جریان بهار خلق ها در آنها تغییرات سیاسی رویداده مشاهده می شود. حتی در آفریقا و در کشور نیجریه هم در این اواخر شاهد حضور این نیروها بودیم، که می خواستند در این کشور جایگاهی برای خود دست و پا کنند.

این نوع از اسلام رادیکال که در دوران جنگ سرد و جهت مقابله با بلوک سوسیالیستی توسط خود آمریکاییها سازماندهی شد و شیوخ ثروتمندعرب هم به رهبری آن می پرداختند، چهره ای تروریستی شناخته می شود و خصوصا در این اوخر توسط بیشتر قدرتهای منطقه ای مورد سوء استفاده قرار می گیرد. به نوعی بازیچه ی سیاستهای قدرت های منطقه ای مانند ترکیه, قطر و عربستان سعودی شده. هر چند رهبران این فرقه اذعان می دارند که مستقل هستند اما به شدت از سوی هر کشور و هر سازمان بین المللی مورد استفاده قرار می گیرند. به چماقی آماده شبیه هستند که در دست هر فرد و سازمان اقتدارگرایی قرار می گیرند.

این نوع از عملکرد باعث تخریب وجه ی بیش از پیش اسلام شده و در این اواخر که صحبت از اسلام فرهنگی و پرهیز از اسلام سیاسی و قدرت گرا می شد، عملکرد این نیروها باعث شده که این گفتمان هم به مخاطره بیافتد. این امر بیشترین کمک را به کشورهای غربی می کند تا به راحتی اسلام نرم را که به عنوان جایگزین در برنامه دارند، عملی نمایند. در اروپا که شاهد عملکرد این نیروها هستیم و در آخرین آنها در کشور انگلستان در روز روشن یک پلیس را تکه تکه می کنند و شاهد بودیم که چه انزجاری به همراه داشت.

بدون مسکن ماندنشان بعد از جنگ افغانستان و خانه بدوش بودن این سازمانها باعث شده که به خدمت سیاست های هر نظامی درآیند. خصوصا همراه شدن آنها با سیاست های ترکیه که خود نمایندگی اسلام نرم را در منطقه برعهده دارد، بسیار مهم است. در این مورد ترکیه بدنبال چند هدف اساسی است. نخست به وسیله همین نیروهای رادیکال اسلامگرا به تخریب اسلام سنتی می پردازد و با به کار بردنشان در نبردهای منطقه ای خاورمیانه در تمام نقاط در پی تحلیل بردن نیروی خود آنهاست. از طرف دیگر هم از این نیروها برای مقابله با کوردها استفاده می نماید. یعنی بعد از اینکه ترکیه به هر دری زد تا متحدی برای مداخله در سوریه پیدا کند و به امیدی دست نیافت، متحدی بهتر از القاعده پیدا نکرد.

اما باید بگویم که بازی با القاعده که توسط ترکیه انجام می گیرد، بازی خطرناکی است. با توجه به سیاستهای این کشور در منطقه, در دراز مدت نمی تواند به این کار ادامه دهد. این امر در رابطه ی آمریکا و القاعده شاهد بوده ایم که چه عاقبت هایی به همراه داشته. این نوع از رفتار سیاسی ترکیه با سیاست عمق استراتژیک آنها هم همخوانی ندارد. باید سازماندهی این نوع از گروها را درخاک ترکیه مورد توجه قرار داد. زیرا زمینه و بستر مناسب جهت رشد این نوع از سازمانها در این کشور وجود دارد.

با توجه به سیاست در پیش گرفته شده توسط ترکیه در این اواخر در رابطه با کوردها که بسیار متناقض است و همچنین سیاست این کشور در رابطه با القاعده، افق روشنی در سیاست خارجی ترکیه در آینده مشاهده نمی شود. این رفتار دوگانه، حزب عدالت و توسعه به رهبری اردوغان که باقی ماندنش در قدرت را مرهون تلاش های رهبر ملت کورد عبدالله اوجالان است، در آینده با چالش مواجه خواهد کرد. زیرا در چاره یابی مساله ی کورد هم شاهد بن بست هستیم. برای همین سیاست در پیش گرفته شده توسط ترکیه در رابطه با کوردهای غرب کوردستان هیچ خدمتی به این کشور نخواهد کرد. در این رابطه مطمئنم که کارشکنی ترکیه در مبارزات خلقمان در غرب کوردستان و تلاش برای جلوگیری از ایجاد نظام خودمدیریتی دموکراتیک شکستی مفتضحانه را برای ترکیه به همراه خواهد داشت و به اتحاد بیشتر ملت کورد در هر چهار بخش کوردستان می انجامد.

احتمال اینکه در آینده القاعده در ترکیه به مساله ای بغرنج تبدیل شود وجود دارد. باید این را هم بگویم که در حال حاضر در غرب کوردستان تمامی مردم در شهرها برای مقابله با این نیروهای وابسته به ترکیه و کشورهای حاشیه خلیج به فعالیت مشغول می باشند. ضربات سنگینی که این نیروها از طرف واحد های مدافع خلق متحمل شده اند به کلی آنها را زمینگیر کرده است. واحدهای مدافع خلق هم درهمه جا و حتی در مناطق خارج از کوردستان هم مقبولیت و محبوبیت بیشتری یافته. در شرایط حاضر فرصت مناسب به وجود آمده که همه ی کوردها با سیاستی مشترک بیشترین فشار را بر ترکیه وارد کرده و این کشور را وادار نمایند تا نسبت به حل مساله ی کورد به شیوه ای دموکراتیک اقدام نماید.