رئیس‌جمهور جدید می‌خواهد برنامه ها و طرح های جدیدی به بازار کار کشور معرفی کند, اما مشخص نیست که این طرح‌ها بنا به چه‌ معیاری باید حقوق نیروی کار زن و مرد را رعایت کند و مضامین آن بر مبنای قانون موضوعی است یا شریعت. دولت آینده قصد دارد در قالب برنامه‌های جدید اشتغال‌زایی"خانه داری" را به عنوان یک شغل رسمی به رسمیت بشناسد و سهم کار زنان خانه دار در تولید ملی محاسبه شود.

به گزارش مهر, حسن روحانی رئیس جمهور منتخب مردم ایران همواره در رقابت های انتخاباتی خود و تبلیغات صورت گرفته بارها درباره مسائل و مشکلات جامعه در بخش اشتغال سخن گفته است.

از سویی، روحانی با ارائه آمارهای بیکاری 3 میلیون کارجوی جوان و وضعیت نامناسب تولید در بنگاه ها و در نتیجه دشواری ورود به بازار کار سعی کرد به مردم بگوید نه تنها از وضعیت بحرانی بیکاری در کشور مطلع است، بلکه در صورت دریافت رای مردم برنامه های موثری را نیز در این زمینه ارائه خواهد کرد.

حتی وی در جریان دیدار 2 روز گذشته خود با نمایندگان مجلس بار دیگر درباره بیکاری در کشور سخن گفت و افزود: اینکه کشور با تورم 42 درصد مواجه است، در سال های آینده اگر اقدام فوری نشود، مشکل بیکاری بیشتر و بیشتر خواهد شد. ما جوان های تحصیلکرده را پس از دوره متوسطه به دانشگاه فرستادیم و هم اکنون بیش از 4 میلیون دانشجو داریم.

رئیس جمهور منتخب تاکید کرد: طبق محاسبات در 4 سال آینده رقمی بین 4 تا 5 میلیون جوان فارغ التحصیل دانشگاهی بیکار خواهیم داشت. اگر روند این چنین باشد رقم آنهایی که در طول 8 سال گذشته مشغول کار شده اند بسیار بسیار اندک است.

روحانی به آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار اشاره کرد و گفت: از سال 85 تا 90 رقم شاغلان سالانه 14 هزار نفر بوده است. این آمار اشتغال سال های اخیر کشور ما است. همین ارقام به اختصار کافی است که شرایط کشور ما را نشان دهد .

این آمارها نشان می‌دهد که تمام هیاهوها و تبلیغات دولت نهم و دهم که تنها ولایت فقیه و پایداری آن را مد نظر قرار می‌داد, حقیقت نداشته و شعارهایی که هرساله خامنه‌ای در روز نوروز اعلام می‌کرد, هیچ‌کدام جنبه عملی هم نیافته است.

در واقع نه تنها دولت آینده تدبیر و امید بلکه همه دولت های گذشته نیز به نوعی متوجه مسائل و چالش های جامعه با بیکاری جوانان و نبود فرصت های شغلی بوده اند و سعی کرده اند آن را به عنوان یکی از اولویت های مهم خود در راس برنامه ها دنبال کنند, اما هیچ‌کدام موفق نبوده‌اند.

دولت اول و دوم محمود احمدی نژاد نیز با درک جدی بودن معضل اشتغال در کشور و اثرات منفی آن در جامعه؛ سعی کرد برنامه هایی را در قالب های گوناگون از زودبازده ها تا مشاغل خانگی و پرداخت تسهیلات خوداشتغالی اجرا کند. دلیل ناموفق بودن آن هم عدم حل ریشه‌ای و استراتژیک معضلات بود. هم‌اکنون که این معضلات به سطح بحرانی رسیده, بازهم ادعاهای دولت‌های قبلی از سوی حسن روحانی تکرار می‌شود,  اما او هم به ریشه‌های اصلی مسئله هیچ اشاره‌ای نکرده است. تنها تفاوت آن این است که بدرستی به آمارهای وحشتناک بیکاری اعتراف می‌کند که همانا اعتراف به شکست نظام است.

هم‌اکنون بازار کار با 3 میلیون بیکار (آمار رسمی مرکز آمار ایران) و 5 میلیون کارجو (برآوردهای کارشناسی) تحویل دولت یازدهم خواهد شد.

2 برابر بودن نرخ بیکاری زنان

سهیلا جلودارزاده؛ رئیس اتحادیه زنان کارگر ایران با تاکید بر 2 برابر بودن نرخ بیکاری زنان نسبت به مردان اظهار داشت:  ما امروز شاهد این هستیم که در تمام سطوح آموزشی خانم‌ها به رقم برابر یا بیشتر نسبت به آقایان رسیده‌اند. در حال حاضر 67 درصد فارغ‌التحصیلان دانشگاهی ما دختران و زنان هستند.

وی با تاکید بر اینکه در سال های اخیر این تفکر که زنان بیشتر به خانه‌ داری بپردازند رایج شد افزود: این سیاست‌ نوشته یا نانوشته اجرا شد و حتی برخی مواقع به صورت مکتوب هم بوده است که بعدا شکل اجرایی پیدا ‌کرد.

در حال حاضر دیگر نماینده زنان در شورای عالی اشتغال حضور ندارد و این امر نشان می‌دهد که توجه نظام به زنان بیش از پیش کم شده است.

رئیس اتحادیه زنان کارگر کشور بیان داشت: در برنامه ششم توسعه هم باید برای جلوگیری از هدررفت نیروی انسانی زنان و رفع تبعیض بین آنان و مردان برنامه‌هایی عمل و اجرا شود.

این نماینده سابق مجلس ادامه داد:  امروز زنان در روستاها کار می‌کنند اما سهمی از این درآمد ندارند. شما وقتی به طور کلی بخواهید مشکل را از ریشه حل کنید به این می‌رسید که سهم زنان از درآمد سرانه کشور بسیار اندک است و حساب نمی‌شود، وقتی زن در خانه کار می‌کند ارزش‌ افزوده ایجاد می‌کند، درآمدهای ملی را بالا می‌برد اما این هیچ‌ جا محاسبه نمی‌شود.