فتحی محمود از سردبیران و نویسندگان روزنامه مصری الأهرام به عنوان یکی از قدیمی‌ترین روزنامه‌های مصر ستون این هفته خود را به مسئله کوردها و رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان اختصاص داده است.
فتحی محمود از سردبیران و نویسندگان روزنامه مصری الأهرام، یادداشت خود را به عنوان 'پیش بسوی کمپین بزرگ بین‌المللی برای آزادی اوجالان' منتشر کرده است.
در سال‌های اخیر بسیاری از روزنامه‌ها، مجلات و وبسایت‌ها اقدام به نشر بخش‌هایی از دفاعیات رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و یا گفتگو با وکلای وی کرده‌اند. بسیاری دیگر نیز به تجزیه و تحلیل اندیشه‌های اوجالان و سیر تحولات مبارزات آزادیخواهی کوردستان با پیشاهنگی جنبش پ.ک.ک پرداخته‌اند.
دکتر فتحی محمود با اشاره به مسئله کورد، اصالت خلق کورد در کوهستان‌های زاگرس و جایگاه کوردها در مقاطع مختلف تاریخی می‌افزاید:"کوردها در تاریخ خود با جنگ‌ها و درگیری‌های بسیاری مواجه شده‌اند. بدیهی است که پس از پیشرفت اسلام، قبایل، خانواده‌ها و قبایل کورد خدمات شایانی را به اسلام نمود‌ه‌اند. صلاح‌الدین ایوبی به عنوان فردی کورد موفق به آزادسازی بیت‌المقدس و تأسیس دولت ایوبی شد. وی به بهترین نحو اسلام را گسترش داد. کوردها با رهبری هولاکو در مقابل مغول‌ها ایستادگی کردند.
بعد از سقوط مغول‌ها، دولت‌های صفوی و عثمانی سعی کردند کوردستان را تحت حاکمیت خود قرار دهند، با اینکه هدف هر دو یکسان بود برای اشغال کوردستان درگیری و نزاع میان این دو ادامه داشت. اینچنین بخش عمده‌ای از کوردستان به کنترل عثمانی‌ها درآمد اما کوردها در دوره جنگ جهانی اول خواستار ایجاد یک كشور مستقل برای خود شدند و حتی طبق پیمان سیور در سال ١٩٢٠ وعده‌هایی را از سوی متحدین دریافت کردند. طبق این توافق که در پاریس امضا شد دولت عثمانی متعهد شد که در خلال یکسال زمینه‌‌ای اعلام یک منطقه مستقل برای کوردها را فراهم کند. اما دولت ترکیه با رهبری کمال آتاتورک این پیمان را به رسمیت نشناخت و متحدین کوردها هم برای منافع خود کوردها را نادیده گرفته و با دولت تازه ترکیه به توافق رسیدند و این امر به آغاز قیام‌های کوردی انجامید. سال ١٩٢١ دولت ترکیه به کوردها حمله‌ور شد و از این پس کوردها میان چهار كشور ترکیه، ایران، عراق و سوریه تقسیم شدند. اینچنین کوردها بزرگترین ملت خاورمیانه بودند که میهن‌شان تجزیه شد و بدون کشور باقی ماندند.
کوردها بویژه در ترکیه برای ده‌ها سال مورد سرکوب و قتلعام و نسل‌کشی بیرحمانه‌ای روبرو شدند. آنان سعی کردند از طریق قیام‌های بیشمار با حملات نابودگرانه و قتلعام روبرو شوند که یکی مهمترین آنها قیام حزب کارگران کوردستان (پ.ک.ک) است که توسط رهبر تاریخی آن، عبدالله اوجالان در دهه هفتاد در جنوب شرقی ترکیه (باکور کوردستان) با هدف ایجاد یک کشور مستقل کورد تأسیس شد و از سال‌های دهه هشتاد به مبارزات مسلحانه بی‌امان خود ادامه داد. دولت ترکیه در پاسخ هزاران روستای کورد را به آتش کشید. اوجالان رهبر خلق کورد بیست سال را در مناطق مختلف بسر برد و نیروهای ترکیه سرانجام در سال ١٩٩٨ برای دستگیری اوجالان به سوریه حمله کردند. اوجالان برای جلوگیری از اشغال سوریه توسط ترکیه خاک این کشور را ترک کرد و راه کشورهای بسیاری را در پیش گرفت اما در ١۵ فوریه ١٩٩٩ با کمک سازمان موساد اسرائیلا از فرودگاه نایروبی ربوده شد و به ترکیه تحویل داده شد. اوجالان از زمان ربودنش در ١۵ فوریه ١٩٩٩ در شرایط بسیار نامناسب در زندانی در جزیره امرالی نگهداری می‌شود.
واقعیت این است که کسانی که راهپیمایی اوجالان را قبل و در حین حبس طولانی او دنبال می‌کنند، اذعان دارند که وی نه فقط رهبر یک گروه مبارز بلکه یک متفکر است و و پ.ک.ک بیش از یک جنبش جدایی‌طلب به یک جنبش ملی رهایی‌بخش تبدیل شده است. اوجالان قبلاً پیش از این در سال‌های ١٩٩٣ و ١٩٩۵ آتش‌بس یک‌جانبه اعلام کرده بود اما دولت ترکیه از پذیرش آتش‌بس امتناع ورزید. اوجالان در دسامبر ١٩٩٨، یعنی دو ماه قبل از دستگیری اعلام کرد که به جای مبارزات مسلحانه، از یک رویکرد مسالمت‌آمیز به عنوان راهی برای مبارزه استفاده خواهد کرد، اما ترکیه به جای اینکه فرصتی برای دستیابی به یک راه حل مسالمت آمیز برای مسئله کورد را بپذیرد، قتلعام و سرکوب کوردها را شدت بخشید.
اوجالان در مجموعه دفاعیات خویش تحت عنوان «مانیفست تمدن دمکراتیک» بسیاری از موضوعات مهم را مورد بحث قرار داد و فعالیت فکری وی شاهد پیشرفت بزرگی از اعتقاد به مبارزه مسلحانه به عنوان تنها راه تأسیس یک کشور مستقل کورد بسوی راه حل صلح آمیز و دمکراتیک می‌باشد و وی با ارائه نقشه راه جزئیات دستیابی به راه حل را روشن کرده است. رژیم ترکیه با ادامه جنگ نابودی علیه کوردها به نقشه راه اوجالان پاسخ داد. دیدگاه یکپارچه اوجالان برای تکوین ملت دمکراتیک، روشن می‌کند که دستیابی به ملت دمکراتیک کورد موفق‌ترین و کاربردی‌ترین راه حل بدون نیاز به تشکیل یک کشور مستقل کورد و حتی بدون تأسیس یک دولت- ملت تازه است. بر این اساس نقشه راه که من در برابر پیش زمینه گفتگو با کشور ترکیه ارائه دادم، به بیان کافی اصول امید به راه حل و صلح بود، اما دستگاه تبلیغاتی و تحریک‌آمیز در دولت که عمیقا تحت تأثیر سنت‌های پاکسازی قومی است علی‌رغم تلاش‌ها قادر به تصمیم‌گیری در مورد صلح و راه حل دمکراتیک نیست. آتش‌بس‌هایی که از طرف حزب کارگران کردستان چندین بار به صورت یک جانبه اعلام شد، پاسخ لازم را نگرفت، اما این وضعیت برای مدت طولانی دوام نخواهد داشت، یا بستر صلح و یک راه حل دمکراتیک پایدار و شرافتمندانه باز خواهد شد که در آن دو طرف در مورد اصول و بنیان‌های آن به توافق برسند، که صلح تاریخی و یک الگوی راه حل سیاسی دمکراتیک برای مردمان منطقه و کل بشریت خواهد بود، یا ما به یک جنگ جدید و سرنوشت‌ساز باز خواهیم گشت.
بنابراین، عبدالله اوجالان برای یکی از مهمترین معضلات پیش روی خاورمیانه راه حل مسالمت آمیز ارائه می‌دهد، اما رژیم ترکیه که به جنایات پاکسازی قومی خو گرفته است، با عدم تمایل به صلح بر تداوم سلطه و ماجراجویی‌های توسعه‌طلبانه خود پافشاری می‌کند. ترکیه با روابط مشکوک خود با مزدوران داعش و اخوان، حتی اگر به قیمت راه‌انداختن دریایی از خون باشد، علاقه‌مند است.
اوجالان اکنون الگویی مشابه با مبارز بزرگ آفریقایی نلسون ماندلا را ارائه می‌کند که یک سال پس از به دست گرفتن ریاست جبهه نظامی شورای ملی آفریقا که رهبری مبارزات مردمی علیه رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی بود، دستگیر شد و ٢٧ سال به دلیل دفاع از حقوق مردمش در زندان ماند. در پی فشارهای شدید بین‌المللی، پس از آزادی، وی اولین رئیس جمهور سیاه‌پوست این کشور شد.
علی‌رغم جنایات هولناک رژیم ترکیه، اوجالان بعد از گذشت ٢١ سال از زندان، بیش از یک بار اعلام صلح کرده است. زمان آن فرا رسیده است که یک کمپین بین‌المللی بزرگ برای آزادی وی ترتیب داده شود که مشارکت در آن تنها به مناطق مختلف کوردها محدود نگردد، بلکه کلیه باورمندان به ارزش‌های آزادی و دمکراسی و رهایی ملی در کشورهای مختلف جهان خصوصاً روشنفکران، شخصیتهای ادبی، هنری، اجتماعی و ورزشی، جریانهای سیاسی و سازمانهای جامعه مدنی در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی را شامل شود. این کمیته هماهنگی یک برنامه مترقی برای کار در جهت مقابله با جنایات رژیم ترکیه با استفاده از تمام ابزارهای موجود و بسیج افکار عمومی بین‌المللی برای وادار کردن رژیم سرکوبگر اردوغان به آزادی اوجالان، افشای کلیه اقدامات مجرمانه این رژیم علیه کوردها و دیگران و اعمال تحریم‌های بین‌المللی بر ترکیه است به گونه‌ای که وی از رویاهای احمقانه و توسعه‌طلبانه خود، حتی در ویرانه‌های منطقه عقب‌نشینی کند."
