سازمان دیده‌بان حقوق بشر در بیانیه خود اعلام کرد که مقامات ایرانی برای تحت فشار قرار دادن نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل، برای دست برداشتن از فعالیت‌های حقوق بشری، او را به گذراندن مدت باقی‌مانده محکومیت ناعادلانه‌اش در زندان تهدید کرده‌اند.

سازمان دیده‌بان حقوق بشر تاکید کرد: «مقامات باید فورا به آزار و اذیت‌های مداوم خود پایان دهند و او و سایر افرادی را که به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری به طور خودسرانه بازداشت شده‌اند، بی‌قید و شرط آزاد کنند.»

نرگس محمدی به اتهام فعالیت‌های حقوق بشری خود به ۱۳ سال و ۹ ماه حبس محکوم شده بود. پس از ۲۱ روز تعلیق حکم حبس توسط مقامات، نرگس محمدی در ۴ دسامبر ۲۰۲۴ از زندان اوین آزاد شد.

نرگس محمدی در حال حاضر به دلیل مشکلات متعدد سلامتی تحت درمان پزشکی قرار دارد. آزادی موقت او پس از ماه‌ها محرومیت از مراقبت‌های پزشکی صورت گرفت.

فدریکو بورلو، مدیر اجرایی موقت سازمان دیده‌بان حقوق بشر گفت: «نرگس محمدی از این وقفه کوتاه در حبس خود برای ادامه فعالیت‌هایش و روشنگری در مورد وضعیت وخیم حقوق بشر در ایران استفاده کرد. تهدید مقامات ایرانی برای بازگرداندن او به زندان، یادآوری آشکار از رویکرد تحمل صفر آنها در قبال مخالفان است.»

بورلو افزود: «مقامات ایرانی موظفند نرگس محمدی، برنده جایزه نوبل، و سایر افرادی را که به طور خودسرانه بازداشت شده‌اند، بی‌قید و شرط آزاد کنند و دسترسی به موقع و کافی به مراقبت‌های پزشکی را برای همه بازداشت‌شدگان فراهم کنند.»

نرگس محمدی ماه‌ها قبل از آزادی موقت خود از مشکلات متعدد سلامتی از جمله بیماری قلبی، کمردرد و زانودرد حاد و فتق دیسک رنج می‌برد. مقامات بارها از ارائه مراقبت‌های پزشکی کافی به او خودداری کردند.

محرومیت از مراقبت‌های پزشکی ابزاری برای مجازات

در این بیانیه آمده است: «مقامات ایرانی از دیرباز سیاست محروم کردن زندانیان، به‌ویژه کسانی که به طور خودسرانه به اتهامات امنیتی ملی با انگیزه سیاسی بازداشت شده‌اند، از دسترسی کافی و به موقع به مراقبت‌های پزشکی را به عنوان ابزاری برای مجازات و خاموش کردن آنها دنبال می‌کنند. بسیاری از زندانیان سیاسی همچنان از دسترسی به موقع و کافی به مراقبت‌های پزشکی، از جمله درمان‌های تخصصی در بیمارستان‌ها محروم هستند.»

این وضعیت شکنجه و بدرفتاری است

این بیانیه ادامه می‌دهد: «از جمله این زندانیان می‌توان به زینب جلالیان، زندانی سیاسی کورد که به حبس ابد محکوم شده است، فاطمه سپهری، منتقد صریح یک رهبر مذهبی که به ۱۸ سال حبس محکوم شده است، راحله رحیمی‌پور، فعال ۷۲ ساله حقوق مدنی، وریشه مرادی، فعال کورد که به اعدام محکوم شده است، و مطلب احمدیان، زندانی سیاسی کورد اشاره کرد. مهوش ثابت، عضو سابق رهبری جامعه بهائی در ایران که در حال حاضر در مرخصی پزشکی به سر می‌برد، مدت‌ها از مراقبت‌های پزشکی محروم بود و در معرض خطر بازگشت به زندان قرار دارد.

بر اساس قوانین استاندارد حداقلی سازمان ملل متحد برای رفتار با زندانیان، زندانیان بیماری که نیاز به درمان تخصصی دارند، باید به مؤسسات تخصصی یا بیمارستان‌های غیرنظامی منتقل شوند. محروم کردن افراد بازداشت‌شده از مراقبت‌های پزشکی می‌تواند به منزله شکنجه و سایر رفتارهای بد باشد که طبق قوانین بین‌المللی مطلقا ممنوع است. همانطور که توسط سازمان عفو بین‌الملل مستند شده است، در برخی موارد، زندانیانی که از مراقبت‌های پزشکی لازم محروم شده‌اند، در بازداشت جان خود را از دست داده‌اند که این امر به منزله محرومیت خودسرانه از زندگی است.»

بورلو گفت: «سیاست شنیع مقامات ایرانی در عدم ارائه مراقبت‌های پزشکی به زندانیان می‌تواند عواقب مرگباری داشته باشد. جامعه بین‌المللی باید آنها را به دلیل بی‌توجهی آشکار به حق آزادی و همچنین حق زندگی افرادی که در بازداشت خود دارند، پاسخگو کند.»