پژاک اول ماه می، روز جهانی کارگر را با صدور بیانیه‌ای تبریک گفت و تمامی خلق کورد، بویژه کارگران و زحمتکشان، زنان، جوانان، روشنفکران و فعالان را فراخواند که با گسترش مبارزات بی‌امان‌شان، فعالیت‌های مبتنی بر آزادی رهبر آپو و حل مسئله کورد را به اوج برسانند.
حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک) طی بیانیه‌ای کتبی اول ماه می، روز جهانی کارگر و زحمتکشان را به عموم کارگران و زحمتکشان کوردستان، ایران و جهان و به رهبر آپو و خانواده‌های شهدا تبریک گفت. پژاک ضمن پرداختن به وضعیت اسفناک کارگران در روژهلات کوردستان و ایران، اعلام کرد: «قطعا همه با هم با اتحاد و همبستگی می‌توانیم مبارزات برحق و دمکراتیک و آزادیخواهانه را به اوج برسانیم.»
مشروح بیانیه‌ی پژاک بمناسبت اول ماه می به شرح زیر است:
«یک ماه می روز جهانی کارگر، روز جشن‌گرفتن مبارزات شکوهمند در راستای تحقق حیات آزاد و دمکراتیک است. این روز، روز مقابله با ستمگری و بی‌رحمی نظام سرمایه‌داری و مدرنیته بنیان‌برانداز آن می‌باشد.
روز کارگر، روز همبستگی نه تنها کارگران، بلکه همه اقشار و آحاد جامعه است تا با ارتقای مبارزات جامعه دمکراتیک علیه ظلم و ستم نظام‌های حکومتی دولت‌گرا ایستادگی شود. جشن روز جهانی کارگر، جشن کارگرشدن و مبدل‌گشتن به برده‌مدرن نیست، بلکه جشن رهایی از همه نوع ستم نظام‌ها و دولت‌هایی است که با منش لیبرالی تمامی انحصارات را در دست گرفته و جامعه و خصوصا کارگران را فقیرتر ساخته‌اند. این روز، روز قشری است زحمتکش که وظایف اخلاقی، سیاسی و روشنگرانه را به تک‌تک افراد جامعه تحت ستم گوشزد می‌نماید. تاوقتی که در نظام‌های حاکم کنونی از کار بعنوان وسیله‌ای جهت بهره‌کشی و مبدل‌کردن انسان‌ها به برده مدرن استفاده شود، مبارزات دمکراتیک کارگران همراه با اقشار جامعه ادامه می‌یابد. در این مسیر، بی‌شک کارگران تنها نیستند و زنان و جوانان نیز لازم است در صف مقدم قرارگیرند تا جامعه‌ای آزاد و دمکراتیک برساخته شود.
کارگران در عین حال نیرویی هستند که می‌توانند به حافظ محیط‌زیست مبدل شوند، اما این مهم بدون آزادی خود آنها ممکن نمی‌گردد. نظام کار و بهره‌کشی که امروز در کشورها وجود دارد، چنان طراحی شده که بشدت به انسان و محیط‌زیست آسیب می‌رساند. بنابراین اعاده حقوق کارگران و آزادی آنها، آزادی محیط‌زیست و نجات آن از نابودی است.
مسلما بخش بزرگی از کارگران در جوامع امروز زنان هستند که با تبعیض شدید جنسیتی روبرو هستند و بردگی آنها شدیدتر از مردان می‌باشد. در جامعه‌ای مردسالار، قشر زنان کارگر، ستمدیده‌ترین هستند. چنین جامعه‌ای نابرابر بدون‌شک جامعه‌ای است که همیشه مستعد سرکوب، حق‌خوری و جنگ و ویرانگری است. راه ممانعت از تداوم این وضعیت اسفناک، سازماندهی و نهادینه‌شدن مبارزات یومیه در همه عرصه‌ها از خیابان گرفته تا محل‌های کار است. امروز درحالی که حتی همه اصناف کارگران نیز در انحصار مدیریت خود کارفرمایان و دولت‌ها درآمده‌اند، چگونه مجالی برای نفس‌کشیدن آزاد وجود دارد. حاصل رنج کارگران امروزه از سوی دولت‌ها غارت شده و خرج ارتش‌های میلیونی و عدوات جنگی و نسل‌کشی می‌شود. چنین جامعه‌ای انسانی محکوم به فناست و باید تا دیر نشده، با افزایش مبارزات دمکراتیک، راه برون‌رفت و نجات را یافت.
خلق‌کُرد امروز اسیر چنگال دولت- ملت‌هایی است که از تک‌تک افراد کُرد بعنوان نیروی کار ارزان برای بهره‌کشی استفاده می‌کنند. چنین خلقی که لازم است از نسل‌کشی فیزیکی و فرهنگی خود را نجات دهد، باید از نجات کارگران و نجات جامعه بعنوان موتور محرکه پیشرفت استفاده کند. تمامی بحران‌ها، تحت عناوین تورم، رکود، فقر، بیکاری، گرسنگی و تولید سودجویانه در نظام ایران امروز نیز برای همه خلق‌ها خصوصا همه اقشار کارگر، مصیبت بزرگ است. این وضعیت بحرانی امروز در حال سوق‌یافتن بسوی جنگ‌ها و ویرانگری‌های ترسناک است که اول از همه کارگران را به خاک سیاه می‌نشاند.
سالانه در ایران و شرق کردستان هزاران تجمع اعتراضی برای احقاق حقوق معیشتی برگزار می‌شود. این نیز وضعیت اسفناک کارگران را به نمایش می‌گذارد ولی بیانگر واقعیت دیگری هم هست که آن، تداوم مبارزات دمکراتیک است. این راه صحیح مبارزه‌گری لازم است ادامه یابد. این روحیه تداوم مبارزات است که نویدبخش آزادی واقعی در آینده می‌باشد.
حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) روز جهانی کارگر را به عموم کارگران و زحمتکشان کردستان، ایران و جهان و به رهبر آپو و خانواده‌های شهدا تبریک می‌گوید. همچنین یاد و خاطره شهدای کمیته‌ی مطبوعاتی پژاک در روز یک می ۲۰۰۸ را که همزمان با روز کارگر است گرامی می‌دارد. قطعا همه با هم با اتحاد و همبستگی می‌توانیم مبارزات برحق و دمکراتیک و آزادیخواهانه را به اوج برسانیم. از تمامی خلق‌کُرد، خصوصا کارگران و زحمتکشان، زنان و جوانان، روشنفکران و فعالان دعوت بعمل می‌آوریم که در روز جهانی کارگر با گسترش مبارزات بی‌امان خویش، فعالیت‌های مبتنی بر 'آزادی رهبر آپو و حل مسئله کُرد' را به اوج برسانند. حضور همه کارگران و اقشار جامعه در میادین، تنها راه تحقق آزادی و دمکراسی است. باشد که آزادی طبقه کارگر با آزادی تمامی جامعه تضمین گردد.»
