بر اساس گزارشهای منتشر شده، زندانیان محبوس در قرنطینه بند ۹ زندان مرکزی زاهدان که عمدتا با اتهامات سیاسی در این بند در بازداشت به سر میبرند، تحت شرایطی به شدت غیرانسانی نگهداری میشوند. این محل که در ظاهر عنوان «بند» را دارد، در واقع قرنطینهای ایزوله شده و فاقد حداقل امکانات و حقوق انسانی مرسوم در سایر زندانها است.
این بخش از زندان شامل ۸ اتاق در طبقه زیرزمین و ۵ اتاق در طبقه همکف است. زندانیان در فضایی کاملا بسته و به دور از هرگونه ارتباط با دنیای بیرون نگهداری میشوند. آنان نه تماس تلفنی روزانه دارند، نه امکان هواخوری، و نه از ملاقات حضوری، خدمات بهداشتی یا دیگر امکانات رفاهی برخوردارند. تنها امکان تماس با خانوادهها، هفتهای یک بار و صرفا برای دو تا سه دقیقه، آن هم در حضور کارمند حفاظت زندان فراهم میشود.
گزارشات متعددی حاکی از شکنجه و ضرب و شتم سیستماتیک زندانیان توسط ماموران زندان است. به گفته بازداشتیان آزادشده، «سیاسر» رئیس حفاظت زندان مرکزی زاهدان، زندانیان را با لوله پولیکا سبزرنگ مورد ضرب و شتم قرار میدهد. او همچنین زندانیان را به بیگاری برای انجام کارهای شخصی خود و ساخت املاک خود وادار میکند و آنها را در فروشگاه زنجیرهای خود به کار میگیرد.
«ناصر سارانی» (رئیس بند ۹)، «عباس نظامدوست» (پاس کلید)، و «مرتضی پیری» (رئیس زندان) در مدیریت و تداوم این شرایط غیراستاندارد نقشی مستقیم دارند و هیچ اقدامی برای بهبود وضعیت انجام ندادهاند. گزارشهای نقض گسترده حقوق انسانی زندانیان همچنان بیپاسخ مانده است.
زندان مرکزی زاهدان بدلیل موارد بسیار زیاد نقض فاحش حقوق بشر و شکنجه و اجرای احکام اعدام زندانیان بلوچ در لیست تحریمهای ایالات متحده آمریکا قرار گرفته است.