ماهنامه «سرخوبون» (Serxwebûn) اعلام کرد که شماره ماه می، آخرین شماره آن خواهد بود. در شماره آخر، «سرخوبون» با عنوان «برای آغازی نوین» با خوانندگان خود وداع کرد.

مقاله با عنوان «برای آغازی نوین» به شرح زیر است:

«تحول و دگرگونی رادیکال در جنبش آپویی، به طور طبیعی بر هر فرد و هر عرصه‌ای تاثیر می‌گذارد. تصمیم پایان دادن به فعالیت‌ها تحت نام حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) در دوازدهمین کنگره، برای 'سرخوبون' نیز صدق می‌کند که عمر آن هم‌زمان با پ‌ک‌ک است. 'سرخوبون' که صدای مقاومت معاصر کوردها، قهرمانان شجاع کورد، کوردستان و کوردهای آزاد، و انقلاب آزادی زنان است که اثر خود را بر قرن ۲۱ گذاشت و با خون شهیدان بزرگ شد، با این شماره به انتشار خود پایان می‌دهد.

زمانی که رهبر آپو تصمیم به پایان دادن به ساختار سازمانی پ‌ک‌ک را اعلام کرد، این امر بر پایه این واقعیت بود که 'هر چیزی آغازی دارد و پایانی.' او همچنین اضافه کرد: 'کسانی که به زور نابود نشدند، این کار را با اراده خود انجام دادند.' همانطور که پ‌ک‌ک نیم قرن در برابر تمامی حملات مدرنیته سرمایه‌داری مقاومت کرد، از شکست و تسلیم شدن جلوگیری کرد، و در کنگره‌ای که بین ۵ تا ۷ می برگزار شد، با اراده خود به ساختار سازمانی‌اش پایان داد، 'سرخوبون' نیز که با پ‌ک‌ک یکی شده است، پس از در هم شکستن تمامی حملات، با اراده آزاد خود به انتشارش پایان می‌دهد. همانطور که می‌دانید، 'سرخوبون' در سپتامبر ۱۹۷۸ در کوردستان که در دهه ۱۹۷۰ در میان گرد و غبار و مه بود، به صورت غیرقانونی شروع به انتشار کرد. با اولین شماره خود، تاسیس رسمی حزبی مانند پ‌ک‌ک را به اطلاع مردم رساند. با تمام وجود، به نهادی تبدیل شد که توسط رهبر آپو آماده و شکل گرفته بود. تاسیس آن با واقعیت 'کاوه معاصر، مظلوم دوغان' یکی شد. رهبر آپو برای اولین شماره، مقاله‌ای با عنوان 'هنگام ظهور' نوشت و در آن مقاله گفت: 'احساس شرم از وضعیتی که کوردستان اکنون در آن قرار دارد، برای موفقیت در وظایف ما، منبع واقعی قدرت ما خواهد بود.' اگر به درستی ارزیابی شود، پ‌ک‌ک به همگان نشان داد که احساس شرم چگونه یک احساس انقلابی است. 'سرخوبون' از سپتامبر ۱۹۷۸ تا نوامبر ۱۹۷۹ در باکور کوردستان به صورت غیرقانونی به انتشار ادامه داد و به عنوان یک نهاد با مجموع ۵ شماره (یک شماره اصلی و چهار شماره ویژه) منتشر شد. صدای کودتای نظامی فاشیستی ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۰، بر 'سرخوبون' نیز تاثیر گذاشت، به همین دلیل منتشر نشد.

دوره دوم 'سرخوبون'، با اولین شماره خود که اسناد اولین کنفرانس پ‌ک‌ک در جولای ۱۹۸۱ را منتشر کرد، در ژانویه ۱۹۸۲ آغاز شد و به یک نهاد انتشاراتی ماهانه تبدیل شد که به صورت قانونی در اروپا منتشر می‌شد. از آن تاریخ تا امروز، یعنی تا می ۲۰۲۵، به عنوان یک نهاد انتشاراتی ماهانه بدون وقفه و به طور منظم نقش ایفا کرد. علاوه بر ده‌ها شماره ویژه خود، با این ۵۲۱مین شماره خود به انتشار پایان می‌دهد. به این ترتیب نه تنها در تاریخ کوردستان رکورد می‌شکند، بلکه در سراسر جهان نیز در میان پیشگامان قرار می‌گیرد. یعنی اکنون سزاوار است که جایگاه خود را در تاریخ بگیرد.

در ۴۴ سال انتشار خود در اروپا، مشکلاتی که تجربه کرده، کمتر از مشکلات در کوردستان نیست. همانطور که می‌دانید، از ممنوعیت‌ها تا جمع‌آوری‌ها، از یورش‌ها تا اخراج از کشورها با انواع مختلفی از فشارها روبرو بوده است. در اینجا نیز خود را با مقاومت بنا کرده است. این نیز به یمن مقاومت و تلاش ده‌ها انقلابی، از رفیق فؤاد (علی حیدر کایتان) که در بنای آن در اروپا همکاری کرد، تا رفقا سلجوق و ژیان‌ها، محقق شده است.

'سرخوبون' هویت و نماد میهن‌دوستی و انقلاب‌گری کورد در اروپا است. به صدای قدرتمند مقاومت دوران قهرمانی مردم کورد تبدیل شده است. به مدرسه واقعی تبدیل شده است که رهبر آپو در آن انقلابیون و میهن‌دوستان را آموزش داده است. به آرشیو و حافظه مقاومت معاصر کوردها، جنگ گریلایی قهرمانان و کوردبودنی که به دنبال آزادی است، تبدیل شده است و این واقعیت خود را همیشه ادامه خواهد داد. میراثی که بنا کرده است، همیشه برای توسعه ایمان و آگاهی از آزادی کوردها نقش ایفا خواهد کرد. بسیار واضح است که پایان انتشار 'سرخوبون' به معنای پایان نیست، برعکس، بستری برای آغازهای نو فراهم می‌کند و راه را باز می‌نماید. این تصمیم به منظور باز کردن راه برای نهادهای انتشاراتی جدیدی است که با واقعیت ایدئولوژیک و نظری تمدن دموکراتیک همخوانی دارند. در این راستا، میراث 'سرخوبون' که اثر خود را بر یک دوره تاریخی می‌گذارد، در دوره جدید در نهادهای انتشاراتی جدید زندگی خواهد کرد و نقش خود را ادامه خواهد داد.

در واقع، در تحولی که رهبر آپو برای پ‌ک‌ک تعیین کرد، موضوع تاخیر و تکرار بیش از حد، برای 'سرخوبون' نیز صادق است. اگر توجه شود، رهبر آپو بر انتشار مجله 'مدرنیته دموکراتیک' اصرار داشت و تحول مذکور را ده‌ها سال پیش انجام داده است. اکنون وظیفه ما این است که این واقعیت را به درستی درک کنیم و رویکردهای حساسیت بیش از حد را پشت سر بگذاریم و از هر نظر، تحول و نوآوری لازم را به موفقیت برسانیم. امیدواریم که زمان وقفه طولانی نشود و با گام‌های موفق، روند جدید قوی‌تر پیشرفت کند.

انواع تصفیه‌گری‌های داخلی و در عین حال حملات غیراخلاقی توطئه بین‌المللی، نتوانستند 'سرخوبون' را متوقف کنند. اکنون با اراده آزاد خود، جایگاه خود را در تاریخ می‌گیرد. بدون شک نقش تاریخی خود را ادامه خواهد داد و در نهادهای انتشاراتی جدید، ادامه خواهد داشت.

همه چیز برای آغازهایی نو و حتی قوی‌تر است!

روح و آگاهی 'سرخوبون' همیشه زنده خواهد ماند!»