تَو-چاند و کمان زرین طی بیانیهای مکتوب یاد و خاطر احمد کایا و ساریا را گرامی داشتند.
تَو-چاند و کمان زرین اعلام کردند: «انقلاب کوردستان در همه جا قهرمان و سمبلی را خلق کرده است.» همانگونه که مظلوم دوغان نماد و سمبل مقاومت زندان است و بینوش آگال (بریوان) سمبل قیام است، یلی از سمبلهای فرهنگ و هنر کوردی در باکور کوردستان و ترکیه، نورسن اینجه است که در تاریخ مبارزه به ساریا شهرت دارد.
ما یاد و خاطر رفیقمان ساریا را که در ۱۶ نوامبر ۱۹۹۷ به شهادت رسیده است را با احترام گرامی میداریم. وی در مرکز فرهنگ مزوپوتامیا (نچم) به مبارزه میپرداخت. نچم از سال ۱۹۹۱ با وجود ظلم و ستم اشغالگران، برای هویت و فرهنگ خلق کورد در حال مبارزه است. با آثار خود در زمینههای موسیقی، پایکوبی (رقص) فولکلور، سینما، تئاتر و نقاشی به خلق ما قوت قلب و به انقلاب کوردستان نیرو عطا کردند.
این کار با هزینههای زیادی انجام شده است. هنرمندانی که عضو نچم هستندتا کنون هزاران بار دستگیر شدهاند و روانهی دادگاه شدهاند. چندین بار به شعبههای نچم یورش برده و آنها را تعطیل نمودهاند. این هنرمندان به خاطر آزادی فرهنگ و هویت خلق کورد مقاومت کردند و در مقابل اشغالگران سر خم نکردند. هنرمندان نچم مقاومت کرده و فرهنگ و هویت خلق کورد را زنده نگه داشتهاند، شهدایمان که به ما نیرو و قدرت قلب بخشیدهاند، ما از طریق مبارزهی آنها به اینجا رسیدهایم.
در ۲۶مین سالگرد شهادت رفیقمان ساریا (نورسن اینجه) میگوییم: یاد و خاطر هنرمندان شهیدمان علی تمل، عبدالملیک شیخ بکر و هوگر را با احترام گرامی میداریم و برای ما آنها دلیل زنده نگه داشتن هویت و فرهنگ کوردی، مبارزه هستند و آنها ضامن آزادی ما در آینده هستند.»
احمد کایا در یکی از ترانههایش عشق خود به رهبر آپو را ابراز داشت و گفت: «سوگند یاد میکنیم که ما دلمان برای رفیقمان تنگ شده است، قسم میخورم دلمان برای آپو تنگ شده است.» ما به عنوان هنرمندان تَو-چاند و کمان زرین اعلام میکنیم: «آقای احمد کایا، ما نیز بسیار دلمان برای تو و رهبر آپو تنگ شده است.» به این مناسبت، ما با احساسی وفادارانه، با هنرمان در تمامی عرصهها، در کارزار آزادی شرکت میکنیم و برای آزادی جسمانی رهبر آپو به مبارزه ادامه میدهیم.
ما با حسرت یاد و خاطر احمد کایا و نورسن اینجه (ساریا) را گرامی میداریم و اعلام میکنیم که آنها همیشه مانند روشنایی در بین جنبش و فرهنگ ما باقی خواهند ماند.