کمیته‌ی اکولوژیک کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک) اعلام کرد که آمار انقراض محیط زیست به دلیل جنگ در کوردستان رفته رفته افزایش می‌یابد و برای حفاظت از جهان، محیط زیست و آینده فراخوانی صادر کرد.

غارت و تخریب محیط زیست افزایش می‌یابد

اطلاعیه‌ی کنفدرالیسم جوامع کوردستان با عنوان “مبارزه‌ی اکولوژیک حقی اساسی است” به شرح زیر است:

“پیامدهای غارت محیط زیست، که نیروهای حاکم و جناح‌های رانت‌خوار سیستم سرمایه داری به طور غیراخلاقی مصرانه آن را رهبری می‌کنند، روز به روز عمیق‌تر شده و راه را برای آسیب‌های جدید باز می‌کند. این نشست‌ها، ائتلاف و دیدارهای نیروهای حاکم و مسلط که با تعداد زیاد که گویا برای حل این بحران زیست‌ محیطی - که خود آن‌ها مسئول آن هستند- برگزار می‌گردند، جز وعده‌های بی‌اساس و توخالی‌ و همکاری این دورویی هیچ نتیجه‌ی دیگری نخواهد داشت. تا تاکنون آن‌چه به عنوان راه حل انجام شده، تنها فریب افکار عمومی، فرار از مسئولیت و تعمیق مشکلات بوده است. به سبب منافع خود، به شکلی بی‌‌شرمانه آن تصمیماتی را که در نشست‌ها می‌گیرند، اجرا نمی‌کنند. از یک سو، سال به سال حمایت خود را از تخریب محیط زیست عمیق‌تر می‌کنند و رکوردهای جدیدی را به ثبت می‌رسانند. عواقب عمیق‌تری که هر روز به شیوه‌های سخت‌تری می‌بینیم، سطح آن وحشی‌گری که در زیر نقاب ‘پیشرفت’ و ‘تمدن’ توسعه می‌یابد، آشکار می‌کند. این نابودگری به قدری سنگین است که سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان ملل متحد، که تاکنون آن را نادیده گرفته‌اند، به اعتراف وادار کرده و آن را ‘فاجعه’ می‌نامند.

فقط در این چند روز اخیر دمای هوا در قاره‌ها و کشورهای مختلف به بالاترین حد رسیده است، آتش سوزی جنگل‌ها و جاری شدن سیل‌ها، همچنین خساراتی که ناشی از جنگ‌های سخت ایجاد می‌شوند، برای درک میزان خطرات این فجایع کافی‌ست. تمامی حملات بر پیکر محیط زیست زخمی ایجاد می‌کند که هرگز التیام نمی‌یابد و اگر این غارت‌های کنونی ادامه یابد دیگر می‌دانیم که در آینده‌ی نزدیک ما به چه زندگی تاریکی کشانده می‌شویم.

آمار‌های نابودی و تخریب محیط زیست به دلیل جنگ رفته رفته افزایش می‌یابد

در نتیجه‌ی سیاست‌های غارت‌گرانه‌ی حکومت فاشیستی حزب عدالت و توسعه (آ‌ک‌پ)-حزب حرکت ملی (م‌ه‌پ)، در حال حاضر آن مکان‌هایی که به در حال حاضر به سختی این فاجعه در آن صورت می‌گیرد، کوردستان و ترکیه هستند. آمار تخریب‌ها و از بین بردن محیط زیست ناشی از جنگی که توسط حزب عدالت و توسعه (آ‌ک‌پ)-حزب حرکت ملی (م‌ه‌پ) در کوردستان پیش برده می‌شود، روز به روز سخت‌تر می‌شود. آن خشونتی که ذهنیت فاشیستی بر جامعه اعمال می‌کند، از هر نظر طبیعت را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. حکومت فاشیست که به شکلی علنی در تبلیغات‌های انتخاباتی خود نیز فضا را برای پروژه‌های غارت محیط زیست باز گذاشته بود، می‌خواهد این نقشه‌های پلید را به اجرا در بیاورد. به عنوان اولین گام پس از انتخابات ازبین بردن و نابودی جنگل‌های شرنخ، بستا، گابار و جودی را با نهایت بی‌رحمی ادامه می‌دهد، جنگل‌های آکبلنی موغلا، باغ‌های زیتون در یاتاغان و هاتای نیز به شرکت‌های وابسته به حکومت واگذار شد. همچنین دوباره در جودی، سربازان ارتش فاشیست ترکیه سوزاندن جنگل‌ها را بی‌باکانه به تصور کشیده‌اند و آن را مستند کرده‌اند. تا کنون آتش سوزی در جنگل‌های جودی ادامه دارد، در لجی جنگل‌های جدیدی را به آتش کشیدند، در منطقه‌ی خیزان بدلیس مزارع و باغات روستاها و صدها درخت میوه توسط سربازان از بین برده شد.

اعمال فاشیستی که کشاورزی را از بین می‌برد

در سال‌های ۱۹۹۰ روستاهای کوردستان سوزانده می‌شدند و امروزه نیز دشمنی با کوردها و کوردستان از طریق اعمال فاشیستی تخریب محیط زیست و کشاورزی ادامه دارد. از طریق این ظلم، مهاجرت و فقر بر خلق تحمیل می‌شود. در روژآوا، باشور و باکور کوردستان از طریق سربازان و تبهکاران ارتش اشغال‌گر قطع و سوزانده می‌شوند، کوردستان در محاصره‌ی سدهاست، صدها مرکز و کارگاه و معدن وجود دارد و تدارکات برای پروژه‌های جدید اشغال‌گری در حال انجام است. در باکور کوردستان همراه با رحا، درسیم و آمد، از بوتان گرفته تا سرحد در ده‌ها منطقه و شهر می‌خواهند زمین‌های کشاورزی را اشغال کنند و روی آن نیروگاه‌های خورشیدی بسازند و آب‌های هر دو دریاچه‌ی وان و رودخانه‌ی مونزور را از طریق نیروگاه‌ برق خشک نمایند. همچنین در رحا آب و برق کشاورزان رها را قطع می‌کنند و اجازه‌ی کشاورزی نمی‌دهند، در آمد گندم کشاورزان را روی زمین می‌گذارند و معیشت و کار آن‌ها را هدر می‌دهند و از طریق منع تردد دام‌ها با خطر از بین رفتن روبرو هستند، و روستاییان را با فقر و نداری روبرو می‌کنند. در کوردستان آب شری روستاها و مناطق را قطع می‌کنند و این‌ها تنها نمونه‌هایی از این اقدامات و اعمال هستند.

این نابودگری و نسل‌کشی تحت عنوان وضعیت امنیتی صورت می‌گیرد

این نسل‌کشی به صورت خصمانه در برابر کوردها اجرا می‌شوند، که تحت عنوان ‘وضعیت امنیتی’ مشروعیت می‌یابد، اما در جنگ سلطه‌گری حکومت آ‌ک‌پ و م‌ه‌پ که در دشت و کوه از سلاح شیمیایی و بمبارانی هوایی استفاده می‌کند، همه جا را ویران می‌کند، به آتش می‌کشد‌ و همچنین پروژه‌های غارت زیست محیطی، چه چیز دیگری تاثیرگذاری بر امنیت را دشوارتر و بدتر می‌کند؟ از محیط زیست و سیستم‌های اکولوژیکی که مبنای تامین زندگی ما هستند، چگونه می‌توان محافظت کرد؟ جنگی که تحت عنوان ‘وضعیت امنیتی’ ازطریق سیاست‌های فاشیستی به اجرا در می‌آید تا به امروز همیشه باعث رنج، ویرانی و غارت شده است و هنگامی که علیه محیط ‌زیست اجرا می‌شوند باز هم نتایج مشابهی دارد. تنها تفاوت ممکن است این باشد که جنگ علیه محیط زیست به اندازه بمب‌های جنگی دیگر صدایش بلند و مهیب نیست و گاهی همه چیز را در مدت زمان طولانی‌تری نابود می‌کند. هر درختی که قطع می‌شود، هر سدی که ساخته می‌شود، هر نیروگاهی که ساخته می‌شود، ادامه‌ی همان جنگ با محیط زیست و بشریت است و خسارت‌های ناشی از این بمباران هرگز جبران پذیر نخواهد بود.

باید ما آن را متوقف کنیم

مانند تمامی فجایع، فجایع زیست محیطی نیز توسط نیروها و سیستم‌های حاکم و مسلط ایجاد می‌شود، اما کسی که باید جلوی آن را گرفته و متوقفش کند،  این ما هستیم. در برابر سطح تخریب زیست محیطی که اکنون به آن فاجعه از آن اسم برده می‌شود، مسئولیت ن بر دوش همه قرار می‌گیرد. بنابراین، هیچ کس نباید در این مورد سکوت نماید؛ کودکان، جوانان و سالمندان همگی و تمامی اقشار جامعه باید خود را سازماندهی کرده و در برابر آن مبارزه کنند. اگر سکوت کنیم و کناره‌گیری نیز کنیم، نمی‌توانیم از این مسئولیت فرار کنیم. این نسل‌کشی بر تمامی عرصه‌های زندگی تاثیر خواهد گذاشت، مبارزه‌ای همه جانبه بر ما تحمیل خواهد شد. مبارزه در راه محیط زیست یک مسئولیت و نگرش اخلاقی نسبت به محیط زیست و آینده است. مبارزه‌ی اکولوژیکی، مبارزه‌ای برای کسب حقوق و عدالت است. حفاظت از طبیعت و محیط زیست، خاک، آب و هوا اساسی‌ترین حق در برابر دزدی و چپاول رژیم فاشیستی است.هر لحظه که در این راستا دیر بجنبیم‌، جنگلی به آتش کشانده می‌شود، جانداری از بین برده می‌شود، رودی آلوده می‌گردد‌، زمینی به بخش تولید تقدیم می‌شود، روستایی را خالی از سکنه می‌کنند و زندگی از بین می‌رود. سازماندهی برای محیط زیست یک وظیفه حیاتی و فوری است. بنابراین، روز دفاع از زندگی در برابر ذهنیت فاشیسم و ​​سیاست غارت‌گرانه، از طریق سازماندهی و مبارزه است. زمان، زمان آن است که بدون معطلی از جهان و محیط زیست محافظت کنیم، نیروی خود را با علم اکولوژیکی درآمیزیم، برای جلوگیری از دزدی، غارت و نسل‌کشی، قبل از هر چیز به سازماندهی و مبارزه نیاز داریم”.