اعتصاب غذای دوره‌ای در زندان‌ها برای آزادی جسمانی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و حل مسئله کورد در بیست و پنجمین روز خود ادامه دارد. همزمان، «تحصن عدالت» که توسط مادران در بسیاری از شهرها آغاز شده است، ادامه دارد.

 تحصن مادران واقعا مورد توجه قرار گرفته و روزانه افراد زیادی برای حمایت از آنها به آنها سر می‌زنند. این مادران می‌گویند که تا رسیدن به خواسته‌هایشان به تحصن ادامه می‌دهند.

تا انزوا وجود داشته باشد، ما ادامه می‌دهیم، ما یک قدم به عقب برنخواهیم داشت

عفیفه کارتال، مادر یک زندانی به نام محمد کارتال با بیان اینکه تا پایان انزوای عبدالله اوجالان، انزوای جامعه ادامه خواهد داشت، گفت: «تا زمانی که فرزندانمان اعتصاب غذا را پایان ندهند، به تحصن خود ادامه خواهیم داد. زمانی که خواسته‌های ما برآورده شود، آنگاه به تحصن خود پایان خواهیم داد. همه ما به عنوان مادران زندانیان اینجا هستیم، می‌خواهیم صدای فرزندانمان شنیده شود. انزوا جنایت علیه بشریت است. تا زمانی که رهبر آپو در انزوا باشد، ما مقاومت خواهیم کرد. آنها نمی‌توانند از مبارزه ما جلوگیری کنند. به تمام مادرانی که تحصن را آغاز کرده‌اند سلام می‌کنم. مادران در ترکیه و کوردستان و حتی در کل اروپا باید صدای فرزندان خود باشند و صدای خود را علیه انزوا بلند کنند. من از اینجا از همه درخواست می‌کنم. کوردها دیگر نباید ساکت بمانند، صدای فرزندان ما در زندان باید شنیده شود».

 ما زندان‌ها را تنها نمی‌گذاریم

امینه داغ، مادر زندانی گلستان داغ نیز گفت: «فرزندان ما خواهان پایان انزوا هستند. ما همچنین می‌خواهیم انزوایی که از شخص رهبری شروع شد و به تمام زندان‌ها و مردم کورد سرایت کرد پایان یابد. ما می‌خواهیم فرزندانمان در شرایط انسانی زندگی کنند. تا زمانی که فرزندان ما اعتصاب می‌کنند، ما اینجا وظیفه‌ای داریم. من به تمام مادرانی که در این تحصن شرکت کردند سلام می‌کنم. به مادران زندانیان و شهدا و گریلاها سلام می‌کنم. صدای زندان‌ها باشیم و آنها را تنها نگذاریم.»

ما به رهبر آپو و جوانان کورد اعتماد داریم

یکی از بستگان موشهر اولکر زندانی نیز با بیان اینکه ماه‌هاست از عبدالله اوجالان اطلاعی دریافت نکرده‌اند، گفت: «حتی وکلا هم نمی‌توانند با او ملاقات کنند و از سلامت او اطلاعی نداریم. می‌خواهند با این اقدامات ما را بترسانند. آنها از ما می‌خواهند که در خانه بمانیم و به خیابان‌ها نرویم. رهبری در کوه‌های کوردستان گام برداشت و در عرض ۴۵ سال آن گام تبدیل به ده‌ها هزار گام شد. هیچ کس نمی‌تواند ما را بترساند. به همه جوانان و فرزندانمان که در شرایط سخت به مقاومت ادامه می‌دهند و تسلیم فشار نمی‌شوند، درود می فرستم. برای اعتصاب آن‌ها آرزوی موفقیت دارم. آنها نمی‌توانند این ملت را تمام کنند. هر بهار ما با طبیعت احیا می‌شویم و دوباره متولد می‌شویم. آنها انسان نیستند، انسانیت را نمی‌شناسند. آنها پیکر شهدای ما را تحویل نمی‌دهند، به آنها بی‌احترامی می‌کنند، پیکر فرزندانمان ما را در جعبه می‌فرستند، اجساد ما را می‌سوزانند. قتل‌عام انجام می‌دهند. جوانان کورد در مقابل دیدگان کوردها کشته و نابود می‌شوند. ما اینجا علیه آنها هستیم. با همه اینها نه ترسیدیم و نه قدمی به عقب برداشتیم. مردم کورد به کوه‌های کوردستان ایمان دارند، به جوانان کورد ایمان دارند، به رهبر آپو ایمان دارند. این ایمان ما را به آزادی خواهد رساند. من هم دستگیر شدم و تحت انواع شکنجه‌ها قرار گرفتم. ما دست از مبارزه برنداشتیم، تسلیم نخواهیم شد. مردم کورد پا پس نمی‌کشند. ما با مقاومت پیروز خواهیم شد.»

فرزندانمان را تنها نخواهیم گذاشت

مادر زندانی حلیمه توپوز، با بیان اینکه جگر مادران سوخته است، خاطرنشان کرد، طبیعت، فرهنگ، تاریخ، زنان، جوانان، کودکان و همه افراد زنده در انزوا قرار دارند و ادامه داد: «ما از مقاومت فرزندانمان حمایت خواهیم کرد. ما صلح و آزادی می‌خواهیم. ما جنگ و مرگ نمی‌خواهیم. خواسته‌های فرزندان ما نیز آرزوی ماست. رهبر آپو رهبر این خلق است. بگذارید انزوا تمام شود و مذاکرات شروع شود. هر فردی که وجدان دارد باید به این درخواست‌ها گوش دهد. ما عدالت می‌خواهیم. بگذار صدای ما شنیده شود. در وان، استانبول، آدنا و بسیاری از شهرهای دیگر، مادران شروع به تحصن کرده‌اند. به اعتصاب زندانیان و تحصن همه مادران درود می‌فرستم.»