عضو شورای رهبری کنفدرالیسم جوامع کوردستان؛ مصطفی قره‌سو در یک ویژه‌برنامه‌ی مدیا خبر به ارزیابی شرایط کنونی پرداخت. تحلیلات وی از این قرار است:

"سیاست انزوای تحمیلی ۲۵ ساله بر رهبر آپو سیاست نسل‌کشی خلق کورد است"

حمله به جنبش خلق؛ در درجه اول به رهبریت و تشکیلات سیاسی وی صورت می‌گیرد. زیرا مبارزات یک خلق برای آزادی و دموکراسی بدون حذف و بی‌تاثیرکردن رهبر و پیشروان آن نمی‌تواند بی‌اثر و منفعل گردد. پیشروان جنبش شیخ سعید و جنبش درسیم کشته شدند و رهبرانش اعدام گردیدند. در واقع رهبر آپو ماجرای شیخ سعید و کشتن وی را به‌عنوان آغاز قتل‌عام کوردها معرفی کرد و این جریان هنوز ادامه دارد. انتقام و حذف رهبر آپو در جریان است. لذا مبارزه علیه نسل‌کشی کوردها و علیه انزوای تحمیلی یکی است. درنتیجه مبارزه علیه نابودسازی خلق کورد بدون مبارزه علیه انزوای تحمیلی بر رهبر آپو محال است. خلق کورد باید این حقیقت را بداند. باید مبارزه در راه آزادی و ارتباط مابین رهبر و جنبش سیاسی را درک کنیم. خلق در کنار رهبری و جنبش سیاسی و تشکیلاتیش مبارزه کرده و نیرو پیدا می‌کند. حالا علیه رهبر آپو در امرالی خنثی‌سازی و حذف اعمال می‌شود. مسلما مبارزه‌ای علیه این درجریان است و ۲۵ سال است ادامه دارد. موضع رهبر آپو اصولا مبارزه علیه این سیاست نابودگرانه است. حالا سندیکاهای مختلف تلاش می‌کنند، شهرداری‌ها و روشنفکران جهان برای آزادی رهبر آپو تلاش می‌کنند. دیگر آزادی رهبر آپو تنها مسئله کوردها نیست؛ بلکه به مسئله نیروهای دموکراتیک ترکیه و مسئله بشریت در تمام جهان مبدل شده است.

با وجود این دولت ترکیه بر سیاست انزوا و نسل‌کشی اصرار دارد. در این روزها مردان یانارداغ اتخاذ موضع کرد؛ درباره ارزیابی مواضع رهبر آپو و اعمال ضدانسانی داخل زندان امرالی؛ اینکه هیچ زندانی و محکومی در ترکیه با این حالت روبرو نشده است، مدت زمان زندانی بودن رهبر آپو از هر رهبر سیاسی دیگر بیشتر بوده است.غ مردان یانارداغ اینها را گفت! نیز گفت انزوای این چنینی در قوانین ترکیه وجود ندارد، چرا وکلایش نتوانند وی را ببینند؟ انتقاداتی از این دست کرد و گفت چرا طبق قوانین دولت ترکیه برخورد نمی‌کنند! فورا دستگیر شد. پیش از وی هم شبنم کورو فینجانچی در رابطه با موضوع بمب های شیمیایی ممنوعه دستگیر شد.

ارتباط مسئله‌ی دموکراسی در ترکیه و مسئله‌ی کورد در حد نیاز نیست

دولت ترکیه براساس حذف و انکار خلق کورد تاسیس گردید. قانون اصلی دولت ترکیه، ترک‌نمودن کوردها بوده تا کوردستان را به محل توسعه ناسیونالیسم ترک مبدل سازد. این یک اصل از قانون اساسی است و کسانی که این را قبول نمی‌کنند به شهروند ترکیه‌ای قبول نمی‌شوند و دشمن دولت ترکیه حساب می‌گردند. ترکیه‌ای‌بودنت یعنی فراموش‌کردن کوردبودنت، ترکیه‌ای بودنت یعنی انکار و کنارزدن کوردبودنت، این قانون آنهاست! بعضی می‌گویند قانون ترک‌بودن! خلاصه اینکه ضدیت با انزوای تحمیلی بر رهبر آپو به‌معنی ضدیت با این قانون ترکی و قانون نسل‌کشی است! با همین منطق مردان یانارداغ فورا دستگیر شد.

لذا نیروهای دموکراتیک ترکیه باید واقعا دموکراتیک باشند، سوسیالیست‌ها و چپ‌ها باید چپ دموکراتیک واقعی باشند. باید علیه این قانون ترک‌بودن بایستند؛ یعنی سیستمی که ترکیه براساس دشمنی و نابودی خلق کورد تاسیس شده است. وگرنه دموکراسی و آزادی در ترکیه به‌دست نمی‌آید. باید همه دموکراسی‌خواهان و انقلابیون این را درک کنند. لذا مخالفت با انزوای تحمیلی بر رهبر آپو، تنها مخالفت با انزوای تحمیلی بر یک رهبر کورد نیست، تنها مخالفت با یک سیاست علیه کوردها نیست، بلکه مخالفت با ارتجاع و فاشیسم در ترکیه است. دموکراسی در ترکیه پا نمی‌گیرد بدون مخالفت با انزوای امرالی. بگویید ما دموکراتیک و سوسیالیست هستیم اما با انزوای امرالی مخالفت نکنید، خود را فریفته‌اید. زیرا این‌گونه دموکراسی در ترکیه به‌وجود نمی‌آید. زیرا ارتباط دموکراسی در ترکیه و مسئله کورد در حد نیاز نیست. دموکراسی در ترکیه حاصل نمی‌شود بدون ایجاد ارتباطی مابین دمکراتیزه‌کردن ترکیه و چپ‌ها و کوردها. پیشرفتی حاصل نخواهد شد. اگر این‌گونه باشد چپ‌ها و دموکراتها و لیبرال‌ها خودشان را فریب می‌دهند. زیرا مبارزه علیه انزوا؛ مبارزه‌ای مهم در راه دموکراسی و آزادی است.

قطعا مبارزه نباید جسته‌وگریخته باشد. باید بی‌وقفه ادامه یابد. یعنی مبارزه باید علیه نابودگری و انزوا و برای دموکراتیزه‌کردن ترکیه همیشه مسئله روز باشد. باید مبارزه در جریان دائم باشد. از طرف دیگر باید به‌عنوان یک موضع نگریسته شود و علیه نابودگری کوردها و توقف فاشیسم به اولویت مبارزاتی مبدل گردد.

راه آزادیخواهی عبارت است از مخالفت با انزوای امرالی

از این لحاظ خلقمان در روژآوا و اروپا از رهبر آپو حمایت می‌کنند؛ باید خلقمان در باشور و باکور کوردستان نیز همان کار را بکنند. هرکسی که دم از کوردبودن و کوردستان و آزادی می‌زند؛ باید از رهبر آپو دفاع کند. آیا سزاوار است رهبر خلق کورد و رهبر بزرگترین حزب کوردی؛ ۲۵ سال در زندان مقاومت کند و احزاب کوردی از وی دفاع نکنند؟ این درست است؟ منطقی است؟ از این منظر  راه حزبیت کوردی و راه دموکراسی خلق کورد و آزادی وی، از مخالفت با انزوای تحمیلی بر رهبر آپو می‌گذرد. اگر علیه انزوا قیام نکنند، ما به حساسیت دولت ترکیه برای نابودسازی خلق کورد و اصرارش بر آن پی می‌بریم. دولت ترکیه دفاع از رهبر آپو را قبول نمی‌کند و آنهایی را که علیه انزوای تحمیلی بر رهبر آپو موضع می‌گیرند، دشمن حساب می‌کند.

تعدادی از احزاب سیاسی کورد می‌گویند باور نداریم دولت ترکیه اینگونه باشد و بدین صورت از رهبر آپو حمایت نمی‌کنند. اما این درست نیست و لازم است از رهبر آپو دفاع کنند. باید همه احزاب سیاسی باشور و روژآوای کوردستان و احزاب سیاسی در هرجایی، همه جریانات کوردی از رهبر آپو حمایت کنند. وگرنه یک جریان سیاسی کوردی حقیقی خطاب نمی‌شوند و نمی‌توانند مبارزه‌ای جدی را پیش ببرند. نمی‌توانند علیه نابودی خلق کورد قرار بگیرند و در این صورت این به ضرر تمام کوردهاست و همه کوردها متضرر می‌شوند. لذا از تمام کوردها می‌خواهیم علیه انزوای تحمیلی بر رهبر آپو مبارزه کنند.

دولت ترک از سال ۲۰۲۱ بدون گرفتن هیچ نتیجه ای، تاکنون حمله میکند

در سالگرد لوزان حملات گسترده ای آغاز شد. همه توجه خود را به زاپ، آواشین و متینا جلب کرده و قصد اشغال آنها را دارند. از سال ۲۰۱۵ در سالگرد لوزان حملات آغاز شد. دولت ترکیه ارزش سمبولیکی به این روزها میبخشد.

آشکارا میگویند، ما این حملات را متوقف میکنیم، قتل عام کوردها را به پایان میرسانیم و هدف لوزان را محقق میکنیم. اینها همه را در بر میگیرند. حمله در سالگرد لوزان حمله به همه ی کوردهاست. چون لوزان پیمان پاکسازی همه ی کوردهاست. باید این گونه آن را درک کنیم. به همین دلیل حملات گسترده و کلی هستند.

بدون شک در مقابل اینها مقاومتی تاریخی در جریان است. حقیقت این است، مقاومتی بزرگ در حال انجام است. دولت ترک علی رغم حملات و به کارگیری همه ی سلاحها و مهمات و تکنولوژی نظامی، از سال ۲۰۱۲ تاکنون هیچ نتیجه ای به دست نیاورده است.

ناتو همکار این حملات است

بدون شک یک هدف دیگر این حملات، موضعگیری و چگونگی جلسات ناتو است. ناتو هر بار میگوید" ما حساسیت دولت ترکیه را درک میکنیم"، اما آنها قتل عامی که در مقابل خلق ها وجود دارد، قتل عامی که علیه خلق کورد وجود دارد را درک نمیکنند".

زمانی که دولت ترکیه این حملات را انجام میدهد، میگوید، من دشمن کوردها نیستم بلکه دشمن تروریسم هستم. میگوید،  دشمن کورد نیستم و با حزب دموکرات کوردستان ارتباط دارم. میخواهد ارتباط با حزب دموکرات کوردستان را برای پنهان نمودن سیاست قتل عام کوردها، تقویت کند.  ناتو نیز همین کار را انجام میدهد. ناتو میگوید، ما علیه کوردها نیستیم و با حزب دموکرات کوردستان ارتباط داریم. این گونه وجدان خود را آسوده میکنند. زمانی که کوردها قتل عام میشوند، به گونه ای رفتار میکنند، گویا بخشی از این پروسه نیستند. چون ارتباط قوی با حزب دموکرات کوردستان دارند.

ناتو همکار این حملات است. باید مسئله اینگونه دیده شود. بدون شک حزب دموکرات کوردستان نیز آشکارا از این حملات پشتیبانی میکند. اکنون مکانهایی که به آنجا حمله میشود، عرصه ی مقرهای سربازانی هستند که در کنترل حزب دموکرات کوردستان قرار دارند. حزب دموکرات کوردستان چه کار میکند؟ آنها عرصه عملیاتهای گریلا را محدود میکنند. ارتباط میان عرصه های گریلا را قطع میکنند. کمکها و همکاریها به گریلا را قطع میکنند. اما اجازه ی تحرکات آزاد را به ارتش ترکیه میدهند. دولت ترکیه در همه ی مناطق تحت کنترل حزب دموکرات کوردستان آزادانه حمله میکند. وضعیت اینگونه است. کوردها باید این حقیقت را ببینند. دولت ترکیه به راحتی در همه ی مناطق حرکت میکنند، اما تحرکات برای نیروهای گریلا ممنوع است. همچنین دو بار رفقای گریلا را به کمین انداختند و سبب شهادت رفقایمان شدند. رفقا نمیتوانند به آسانی وارد این عرصه ها شوند. آنها فقط به شیوه ی گریلایی میتوانند به آن رجا بروند و از آنجا خارج شوند. اما دولت ترکیه با همه نیروهای نظامی اش به آسانی و بدون هیچ مشکلی تحرکات خود را انجام میدهد.

در مقابل این حملات، فقط نگاه کردن کافی نیست

این حملات باید جدی گرفته شوند. باید همکاری حزب دموکرات کوردستان در این حملات دیده شود. در مقابل این حملات فقط نگاه کردن کافی نیست. نباید فقط بگوییم نیروهای گریلا در این حملات با روح فداکاری و قهرمانی مقاومت میکنند. در این رابطه باید همه ی خلق و زنان و جوانان در هر جایی مسئول باشند. باید مبارزات علیه دولت فاشیستی ترک افزایش یابد. نباید وضعیت اینگونه ادامه پیدا کند. باید بر این روش غالب شویم. دولت ترک از سیاست قتل عام پیروی میکند. هدف آنها قتل عام است. هدفش فقط شکست نیروهای گریلا نیست. بلکه شکست گریلا به معنای کنار زدن مانع اصلی در مقابل قتل عام خلق کورد است. به همین دلیل همه ی فرزندان این خلق و هر کسی که خود را کورد میداند، همه روشنفکران و احزاب سیاسی، باید موضعگیری آشکاری علیه این حملات داشته باشند.

ما در مقابل حقیقت یک دشمن آشکار می‌جنگیم

من با احترام و منت یاد همه شهدای زندان را گرامی میدارم. به ویژه شهدای بزرگ ۱۴ ژوئیه خیری، کمال، عاکیف و علی چیچک. مقاومت ۱۴ ژوئیه مقاومتی آسان نبود، بلکه اساس و راه مقاومت کنونی خلق کردق است، روح فداکاری کورد است، شیوه انقلاب کردستانف را به وجود آورد. امروز ۵۰ سال است، مبارزات در کوردستان ادامه دارد. علت آن به این روش انقلابی که به وجود آمد، باز میگردد. بدون این روش مبارزات، مبارزات کنونی پیروز نمیشد. انقلاب کوردستان، انقلابی بسیار دشوار است. ما در کشوری دشوار مبارزه میکنیم. علیه حقیقت دشمنی دشوار مبارزه میکنیم. شرایط زندان آمد در دهه ۸۰ بسیار دشوار بود. زندانیان در شرایطی بسیار دشوار مقاومت کردند. از این لحاظ این مقاومت در زندان شماره ۵ آمد آسان نبود. زندانیان باید در شرایطی دشوار مقاومت میکردند.  از راه مبارزات و مقاومت، در شرایطی دشوار، میتوان با دشمن مواجه شد. این حقیقت آشکار شد. در اینجا بنیان مبارزات و روح مبارزات و شیوه مبارزات به وجود آمد. تا انقلاب کوردستان را به پیروزی برساند و در دشوارترین وضعیت مبارزات ادامه پیدا کند. در حقیقت این بزرگترین ارزش ۱۴ ژوئیه برای خلق کورد و تاریخ کوردستان است.

بدون شک مقاومت ۱۴ ژوئیه از این لحاظ علیه حملات ایستاد. در آن زمان میخواستند حزب کارگران کوردستان را ریشه کن کنند. میخواستند اندیشه ی آزادیخواهی که در این میدان به وجود آمده بود را از بین ببرند. ۱۲ سپتامبر مرحله رشد بود. حزب کارگران کردستانف و جوانان کورد میگفتند" کوردستان آزاد"، میگفتند" کوردستان مستقل". در راستای آزادی کردستانف مبارزه میکردند. این اندیشه به صورت گام به گام در میان جوانان به همه ی جامعه رسید. آنها این مسئله را تهدیدی علیه خود میدیدند. به همین دلیل پروسه ی ریشه کن کردن را آغاز نمودند. به ویژه در زندانها. تا راه این اندیشه را سد کرده و نتوانند به یک سازمان تبدیل شده و مبارزه کنند. در حقیقت مرحله ی ریشه کن کردن بود. ابتدا میخواستند ایده های حزب کارگران کوردستان را ریشه کن کنند تا نتواند در کوردستان ریشه بزند.

بدون شک امروز، روشی مشابه وجود دارد. هرچه مبارزات بیشتر رشد کند، ستمگران بیشتر آن را جدی میگیرند. همه ی توانایی خود را به کار گرفته تا آن را از بین ببرند. مبارزات ۵۰ سال است ادامه دارد. دستاوردهای بزرگی به دست آمده است. جامعه را به لرزه انداخت. در جامعه پخش شد و به فرهنگی اجتماعی تبدیل شد. خلق از هویت و فرهنگ خود صیانت میکنند. ۵۰ سال است مبارزه میکنند. اکنون بدون شک، دولت ترکیه میخواهد با این روش مقابله کند و برای تصفیه نمودن و از بین بردنش به هر امکاناتی که در اختیار داشته باشد، پناه میبرد. آنها این کارها را با هدف پاکسازی و شکست جنبش آزادی کورد و پاکسازی حزب کارگران کوردستان انجام میدهند. علاوه بر اینها میخواهند این حقیقت کورد را خفه کنند که حزب کارگران کوردستان آن را آشکار نمود. باید همه این را در نظر بگیرند.

با گسترش مبارزات، دشمن آن را بیشتر جدی میگیرد. دشمن نمیتواند وجود کوردها را بپذیرد. بلکه میخواهد کوردها به فراموشی سپرده شوند. میخواهد ملتی را بر اساس پاکسازی خلق کورد به وجود بیاورد. به همین دلیل، حملات بیشتر از همیشه خطرناک هستند. میخواهد سیاست خارجی، اقتصاد و کلیه ی سیاستش را بر این اساس پیش ببرد. پیشتر نیز اینگونه بود. اما اکنون حملات گسترش یافته اند. علی رغم تشابهات، اما تمایزهایی نیز وجود دارد. نکته ی تشابه این است که جنبشی ستمگر است. تمایز آن نیز در این مسئله است که جنگی ویژه و گسترده را انجام میدهد. باید این حقیقت اینگونه دیده شود.

در میان حقیقت خلق که  حزب کارگران کوردستان آن را ایجاد نمود و حقیقت قتل عام، جنگ ادامه دارد

از طرف دیگر،  مبارزات ۵۰ ساله ی خلق کورد ارزشهای جدیدی ایجاد کرد. اکنون مقاومت وجود دارد. کوردها از هویت و فرهنگ خود در جهان صیانت میکنند. در این رابطه بدون شک این جنگ، حمله برای پاکسازی است. در دهه ۸۰، میان حزب کارگران کوردستان و دولت، جنگ وجود داشت. اکنون جنگ گسترش یافته و میان حقیقت خلق، که حزب کارگران کوردستان  آن را ایجاد کرد و با حقیقت فرهنگ و حقیقت قتل عام و پاکسازی، است.

میتوانیم بگوییم، روح ۱۴ ژوئیه بسیار مهم است. شیوه ی ایجاد انقلاب کوردستان بسیار مهم است. دشمن با همه ی توان خود حمله میکند. در حقیقت میخواهد ما را نابود کرده و خفه کند. این یک حقیقت است. اما حقیقت دیگری نیز وجود دارد. توانایی و اراده ی خلق کورد بسیار بزرگ و در حد عالیست. با گفتن اینکه ضربه زدم، شکست دادم، کشتم، هیچ نتیجه ای به دست نمیآید.  حتی اگر بگوییم، تعداد زیادی انسان کشته شدند، یک ارتش و یک سازمان تصفیه شد، رهبری کشته شد، جنبش و مقاومتی از بین برده شد، اما مسئله اینگونه نیست. اکنون یک حقیقت اجتماعی مهم وجود دارد. همراه با مبارزات ۵۰ ساله، حقیقتی میهنی وجود دارد. فرهنگ مقاومت وجود دارد. حقیقت صیانت کورد از هویت خود وجود دارد.

اگر اصرار بر مبارزات وجود داشته باشد، اگر مبارزات سازمان یافته وجود داشته باشد، اگر با روح ۱۴ ژوئیه مقاومت شود، در هر شرایطی از روح ۱۴ ژوئیه صیانت شود، آنگاه مقاومت ادامه خواهد یافت. ببینید، رفقای جوانمان اکنون در زاپ، آواشین و متینا از روح ۱۴ ژوئیه صیانت میکنند. این روح را به روح مقاومت خود تغییر میدهند. موضعگیری مقاومت زیلان را به موضعگیری مقاومت خود تغییر میدهند. از این لحاظ مقاومت ۱۴ ژوئیه، نیروی مبارزات دیروز خلق کورد، نیروی مبارزات امروز است. همچنین نیروی مبارزات فردا خواهد بود.

موضع‌گیری محمد امین ازکان، موضعگیری  میلیتان های زندان است

محمد امین ازکان یک رفیق ۸۲ ساله است. مقاومتگری بزرگ است. حقیقتاً زمانی که حرفهای او را شنیدم، موهایم به تنم سیخ شد. مطمئن شدم که مبارزات خلقمان ادامه خواهد یافت. این موضعگیری او بسیار مهم بود. او گفت: " نمیتوانند مقاومتگران در زندان را سرکوب کنند". او حقیقت را گفت. چون مقاومت زندانها، تاریخی ۵۰ ساله دارد. آنها با روح ۱۴ ژوئیه مقاومت میکنند. با روح کمال، خیری، مظلوم و فرهاد مقاومت میکنند. موضعگیری محمد امین اسکان همان موضعگیری مبارزات زندان و میهن دوستان است.

میخواهم یک خاطره خود را برایتان تعریف کنم. زمانی که در آمد مقاومت میکردیم، دو برادر میهن دوست بودند. اسم یکی از آنها عبدالقادر یوجه بود. او اهل دیرک بود. موضعگیری میهن دوستانه و بسیار نمونه ای از خود نشان داد. در سال ۱۹۸۳، همه زندان قیام کرد. در همه بخشها راهپیمایی میکردیم. وقتی پیش وی رسیدیم،  او شعار میگفت و همه پشت سرش تکرار میکردند. اما او بیشتر از همه فریاد میزد. افسرها آمدند و گفتند" پیرمرد، جوانها فریاد میزنند. تو چرا فریاد میزنی؟" او گفت" زمانی که من را شکنجه میکنید، پیر نیستم. اکنون که مقاومت میکنم، پیر میشوم..،من از آنها جوانترم". مقاومت آمد این چنین تاریخی دارد. فقط پیشاهنگانی مانند کمال و خیری و مظلوم نیستند، بلکه میهن دوستان بسیاری داریم. امروز بر این اساس، مبارزات ادامه دارد. رفیقمان محمد امین ازکان هم مقاومت و موضعگیری خود را علی رغم بیماریش نشان داد.

بدون شک جوانان کورد و زنان کورد به مقاومت جوانان قهرمان و رفقای میهن دوستمان ادامه میدهند. زمانی که این موضعگیری را نشان میدهند، آیا میتوانیم سکوت کنیم؟ از همه جوانان و زنان درخواست میکنم، این موضوع را درک کرده و موضعگیری محمد امین ازکان را در پیش بگیرند.

همچنین اخیراً یک زن مسن چنین موضعگیری از خود نشان داد. در این رابطه نمیتوانند مقاومت زندان ها و مبارزات آزادی و دموکراسی خلقمان را متوقف کنند. بدون شک نمیتوانند. موضعگیری آنها، زندگی آزاد و دموکراتیک برای خلق کورد  به ارمغان خواهد آورد.