جمال شریک عضو کمیته مرکزی پ‌ک‌ک شکل جدید توطئه بین‌المللی را برای خبرگزاری فرات (ANF) ارزیابی کرد.

جمال شریک با بیان اینکه امرالی در پایگاه تجدید توطئه بین‌المللی قرار دارد، گفت: «انزوا شکل جدیدی از توطئه است، در عمیق‌تر شدن مطلق انزوا، نیروهای مدرنیته سرمایه‌داری نیز حضور دارند، دولت‌های منطقه‌ای وجود دارند، نوکران نیر وجود دارند. در صدر آنها دولت ترکیه نیز وجود دارد. همه آنها شامل آن می‌شوند. اگر انزوای مطلق تحمیلی بر رهبری تا این حد شدید شده است، این نیروها را در هسته خود دارد. بارزانی نیز هست. زیرا انزوای رهبری باعث می‌شود از نفوذ اندیشه‌های رهبری بر مردم کوردستان و مبارزه کاسته شود و او این را فرصتی برای خود می‌داند. انزوای مطلق رهبری را تنها راه موجودیت خود می‌دانند، بنابراین خانواده بارزانی بیش از هرکس دیگری خواهان انزوای مطلق رهبری است. نوکران کوردستان(خائنین و کسانی که با دشمنان همکاری می‌کنند) نیز این را می‌خواهند. همچنین کسانی که رابطه نزدیکی با خانواده بارزانی دارند، این را می‌خواهند. بندگی و خیانت تحمیل شده به روژاوا نیز این را می‌خواهد. همه آنها خواهان ادامه توطئه بین‌المللی در قالب انزوای مطلق بر رهبری هستند. ترکیه این را می‌خواهد، قدرت‌های اروپایی این را می‌خواهند. بنابراین وضعیت بدون رهبری را به پ‌ک‌ک تحمیل می‌کنند. آنها زندگی بدون پ‌ک‌ک، بدون رهبری را بر مردم کوردستان تحمیل می‌کنند. آنها تلاش می‌کنند این امید را ایجاد کنند که مسئله کوردها بدون رهبری، بدون پ‌ک‌ک حل خواهد شد.

جمال شریک عضو کمیته مرکزی پ‌ک‌ک با بیان اینکه خواستار جامعه‌پذیری مردم کوردستان بر اساس نظام مدرنیته سرمایه‌داری، اجتماعی شدن بر اساس مدرنیته سرمایه‌داری هستند، گفت: «از این رو در حال تحمیل نسل‌کشی اجتماعی بر جامعه کوردستان هستند. همه اینها نشان می‌دهد که آنها بر نسل‌کشی کوردها اصرار دارند. راه حل این موضوع چیست؟ راه حل رهبری است. رهبری چه می‌گوید؟ او می‌گوید از کوردهایی که تحت فشار نسل‌کشی فرهنگی هستند باید محافظت شود. این راه حل ملت دموکراتیک است. این راه حل انقلابی ماست. این راه حل ملت دموکراتیک، یک راه حل انقلابی است. راه حلی که با ساختن یک ملت دموکراتیک به دست می‌آید. یعنی حفاظت از جامعه‌پذیری کورد. به عبارت دیگر، اجتماعی شدنی که مبارزه ما برای آزادی کوردها ایجاد کرد، بازسازی جامعه‌سازی کوردی است. قطعا این اساسی‌ترین رویکرد در حل مسئله کوردها است. اما این فقط ساخت جامعه‌پذیری کوردی نیست، یعنی فقط ساخت یک ملت دموکراتیک مبتنی بر جامعه‌پذیری کوردی نیست. رهبری این را ساختنی لازم می‌دانند. یعنی می‌گوید این واقعیت ساخت، تنها حقیقت خود ساخت نیست. مثلاً با فرمول دولت و دموکراسی می‌گوید که طرفین با پذیرش وجود یکدیگر می‌توانند این مشکل را حل کنند.»

جمال شریک با اشاره به اینکه بر این اساس، کوردها به عنوان یک ملت دموکراتیک باید به خودسازی ادامه دهند، گفت: «آنها باید بتوانند خود را بر اساس پویایی خود بسازند. این یکی از جنبه‌های راه حل ملت دموکراتیک است. اما علاوه بر این، ملت دموکراتیک را نمی‌توان تنها با یک اتنیک تعریف کرد. رهبری خاطرنشان می‌کند که اتنیکهای مختلف می‌توانند با هم به عنوان یک هویت عالی در درون ملت دموکراتیک جای بگیرند. این نیز راهی برای حل ملت دموکراتیک است. علاوه بر این، رهبری می‌گوید که جوامعی با هویت یکسان باید سازمان دموکراتیک خود را بسازند. این یعنی چه؟ در درون کوردها، هر بخش می‌تواند خود را بر اساس استقلال خود سازماندهی کند، در میان بخش‌ها، مناطق مختلف نیز می‌توانند خود را در بین خود سازماندهی کنند و ترکیب همه اینها به خودمدیریتی دموکراتیک تبدیل می‌شود.  یعنی خودمدیریتی دموکراتیک با فرمول دولت و دموکراسی هم مبنای راه حل ملت دموکراتیک است و هم شامل تنوعات کوردستان می‌شود. مثلاً جاهایی وجود دارد که زازاکی صحبت می‌شود، در حالی که در بعضی جاها به زبان کرمانجی صحبت می‌شود. بعضی جاها هم سورانی صحبت می‌شود. همچنین، برخی مناطق وجود دارد که در آن مذاهب مختلفی وجود دارد. مکان‌هایی از فرهنگ‌های مختلف وجود دارد. همه اینها می‌توانند در میان خود از تفاوت ها و استقلال آنها محافظت کنند، یکدیگر را تکمیل کنند و رابطه‌ای منسجم ایجاد کنند. این یعنی چه؟ خودکفا، اما با هم کنفدرال».

نشست‌های صلح باید بر راه حل ملت دموکراتیک تکیه کند

جمال شریک عضو کمیته مرکزی پ‌ک‌ک با اشاره به اینکه در اینجا کنفدرالیسم دموکراتیک، خودمدیریتی دموکراتیک بخشی از راه‌حل ملت دموکراتیک می‌شود، گفت: «این هم یک راه‌حل در درون خودمدیریتی خودش است و هم یک راه‌حل توام با هم. به همین دلیل است که رهبری حتی در بدترین شرایط جنگ، راه حل انقلابی را پیشنهاد می‌کنند، اما در حوزه‌هایی که راه حل انقلابی مطرح می‌شود چه روی می‌دهد؟ راه حل مشترک را رد نمی‌کند . همچنین در مکان‌های راه حل مشترک، از هویت ملی دست نمی‌کشد. موجودیت ملی، خودمدیریتی ملی رها نمی‌شود.یعنی چنین چیزی وجود ندارد. برخی، از راه حل ملت دموکراتیک صحبت می‌کنند، از مذاکرات صلح صحبت می‌کنند. اما برای اینکه مذاکرات صلح انجام شود، باید زمینه ایجاد شود و آن زمینه باید متکی به راه حل ملت دموکراتیک باشد. اگر راه حل ملت دموکراتیک نباشد، اگر طیف‌ها وجود و خودمدیریتی یکدیگر را نپذیرند و یا اراده خودشان را نداشته باشند، راه حل محقق نمی‌شود. نشست‌های صلح از موجودیت آنها صحبت می‌کنند. به عبارت دیگر، گفت‌وگوهای صلح برای دست کشیدن از سلاح نیست. می‌تواند به آن خدمت کند، یا برای دست کشیدن از مبارزه نیست.

از مبارزه مسلحانه می‌توان به مبارزه‌ای متفاوت منتقل شد. اینطور نیست که هویت ملی خود را رها کند، یا در نظام مدرنیته سرمایه‌داری ذوب و محو شود. در این دوره که جستجوی راه حل مطرح می‌شود، رویکردهایی با این معانی نشان داده می‌شود. به محض برقراری صلح، شما به سیستم مدرنیته سرمایه‌داری میپیوندید و در آن ذوب می‌شوید. تلاش برای ایجاد چنین درکی وجود دارد. برخی از نشست‌ها نیز تحمیل می‌شوند. رویکردهایی برای ادغام پ‌ک‌ک در نظام مدرنیته سرمایه‌داری نشان داده شده است. این هیچ راه حلی نیست. همانطور که وقتی مسئله کورد ظهور کرد، مدرنیته سرمایه‌داری سعی کرد مسئله کورد را بر اساس نسل‌کشی حل کند، تاکتیک تفرقه بینداز و حکومت کن وجود داشت و هنوز آن تاکتیک کنار گذاشته نشده است. اما چیز دیگری به این موضوع اضافه شده است. باش و شبیه خود کن یا نفوذ کن و شبیه کن. این یک راه حل در نوع خود است.

نام این چیست؟ نابودی، نابودی ملی است؟ این راه حل مسئله کورد نیست. از ابتدا خطی که رهبری تعیین کرده است، آن خط، خط انقلابی برای حل مسئله کورد است. مسیر انقلاب کوردستان سطح اولیه آن خط را مشخص کرده است. راه حل ملت دموکراتیک و حمایت از کوردها که با نسل‌کشی روبرو هستند، سطح مدل فعلی آن راه حل را نشان می‌دهد. سبک این دوره از توطئه بین‌المللی، اصرار مدرنیته سرمایه‌داری در نسل‌کشی است که علیه راه حل ملت دمکراتیک رهبری انجام می‌دهد. مبارزه رهبری ما نیز، مبارزه با این نسل‌کشی است. رهبری با مقاومت خود در امرالی در خط مقدم مبارزه با نسل‌کشی قرار دارد و با این مقاومت، رهبری مردم کوردستان ، مردم خاورمیانه و همه بشریت را بر عهده دارد. در این فرصت، بار دیگر به رهبر آپو در مقاومت تاریخی امرالی سلام می‌کنم و از رفقایی که در این مبارزه به شهادت رسیدند، با احترام یاد می‌کنم.