انتشار بیان‌نامه اکولوژی بار دیگر این واقعیت را نشان داد که مبارزات زیست محیطی ومقابله با آسیمیلاسیون قومی وفرهنگی در گرواتحاد وهمبستگی طبقاتی وانترناسیونالیستی است که امروز جنبش کارگران کوردستان پرچم‌دار آن شده است.
در گیرودار تنش‌های فزاینده وبحرانها و دگرگونی‌های سیاسی اخیر خاورمیانه از جمله جنگ لبنان وغزه وسرنگونی اسد و لشکرکشی دولت فاشیست ترکیه به خودمدیریتی دموکراتیک روژاوا، کارگاه اکولوژی با پیشاهنگی کمیته اکولوژی ک‌ج‌دک-اروپا در فرایبورگ آلمان بین ۲۱ تا ۲۲ دسامبر با شعار «از مقاومت اکولوژیکی تا برساخت» برگزار شد. آنچه این همایش را با دیگر همایش‌ها کارگاه‌های منطقه‌ای وجهانی که به طور روتین وکلیشه‌ای با مشارکت متخصصین وآکادمیسین‌ها وبعضا دولت‌هایی که خود مسبب اصلی تخریب ونابودی محیط زیست هستند ،متفاوت می‌کند توام بودن اندیشه وعمل ، دانش وتعهد ومسئولیت‌پذیری برای اقدام عاجل برای کاستن اثرات انفال اکولوژیک در جغرافیای منطقه است.
تغییرات اقلیمی امروزه از قالب پبش‌بینی‌های دانشمندان ومتخصصان بیرون آمده وبه پدیده‌ای عینی وملموس تبدیل شده است که روزانه ودائما زندگی وحیات انسان‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد . پر واضح است بانی وباعث این معضل وامصیبت غیر طبیعی مشخصا ناکارآمدی نظام سرمایه‌داری در بهره‌برداری وبهره گیری بی‌رویه وغیر عقلانی از منابع طبیعی با هدف افزایش سود بیشتر بدون توجه به پیامدهای ویرانگر آن است.
بیانیه کارگاه اکولوژیک با درک واقعی از این پدیده ودرپبش گرفتن رویکرد علمی وانسانی برای مقابله با تغییرات اقلیمی مجموعه راهکارهایی کاربردی را ارائه می‌دهد که با اقدام جمعی وحرکت اجتماعی با مشارکت حداکثری مردم میسر می‌شود.
ایجاد توسعه پایدار مبتنی بر بهره‌مندی از مواهب طبیعی به گونه‌ای که زخم‌های آن التیام یابد وجامعه انسانی سالم وآزاد وبرابر را بنیان نهد، مستلزم اصلاح مناسبات تولیدی استثماری وکلونیالیستی حاکم است. در قسمتی از این بیانیه آمده است:
«کشاورزی عنصر اساسی اجتماعی-اقتصادی مردم کورد است. بنابراین، سیاست‌های آب و خاک که در چارچوب اکولوژی اجتماعی تدوین شده‌اند، عناصر راهبردی فرآیند استعمارزدایی یا رهایی هستند. بر این اساس، کارگاه ما با هدف توسعه یک اقتصاد اشتراکی مبتنی بر کشاورزی اکولوژیک بر اساس ساخت یک جامعه جدید مبتنی بر پارادایم اکولوژیکی است. هدف آن برقراری رابطه‌ای هماهنگ با طبیعت در برابر بیگانگی ناشی از مدرنیته سرمایه‌داری بین انسان-انسان و انسان-طبیعت است.»
صنعت‌گرایی بی‌رویه وپیشرفت‌گرایی سرمایه سالار بدون توجه به ظرفیت‌های طبیعی ونیازهای واقعی منجر به اشباع وهدر رفت تولیدات صنعتی وبهره وری پایین ونهایتا بحران‌های سرمایه‌داری وگسترش بیشتر فقر وبیکاری ونابرابری می‌شود.
این در حالیست که دولت‌های سرمایه‌داری برای گسترش بیشتر بازارها وگشایش مسیرهای نو دائما در حال کشمکش و جنگ وجدل هستند وهیچگونه برنامه ومسئولیتی برای مقابله با بحران‌های زیست محیطی ندارند وبا سرکوب هرگونه مقاومت اکولوژیک ومبارزات طبقاتی باعث تعمیق تخریب و انفال اکولوژیک می‌شوند. در چنین شرایطی است که مبارزه برای حفظ محیط زیست به مبارزه طبقاتی وجنبش‌های اجتماعی ومردمی گره می‌خورد،به گونه‌ای که تنها با اضمحلال دولت‌های سرمایه سالار و استثمارگر وبنیاد نهادن جوامع خود گردان وطبیعت محور می‌توان با نابودی محیط زندگی وحق حیات وتنفس وبقا مقابله کرد.
در این بیانیه آگاهی وفهم ودانش اکولوژیک ودرک ودرایت عمیقی برای برون رفت از بحران مشاهده می‌شود که نشان از امید واراده قوی برای ایجاد تغییرات پایه‌ایی مدیریت اجتماعی طبیعت محور است. ضرورت پرداخت به موضوع تغییرات اقلیمی وزیست محیطی که کنار مبارزه ومقاومت در مقابل نیروهای تباهی وضد بشری وسرمداران جینوساید اتنیکی تنها در جنبشی مدرن واومانیستی است که پ‌ک‌ک بنیانگذار آن است.
جنبش رهایی‌بخشی که در عصر پسا استعماری وپساجنگ سردی به عنوان تنها جریانی که با تکیه به اراده انسانی رزمندگان وگریلاها جان برکف وحمایت مادر طبیعت وپشتیوانی اجتماعی مردمان ستمدیده وطبقه کارگر وزحمتکش به نیرویی تعیین کننده ورهایی بخش برای ملت‌های تحت ستم منطقه وجهان تبدیل شده است.
سفر نوامبر سال گذشته گرتا تونبرگ فعال زیست محیطی سوئدی که به نماد مقاومت ومبارزه برای بقای زیستی کره زمین تبدیل شده است ودر اکثر اعتراضات جهانی وسمینارها و کمپین‌ها حضور داشته به کوردستان(باکور) ناشی از رسانه‌ای شدن وبازتاب جهانی عمق فاجعه تخریب عامدانه زیست بوم کوردستان توسط رژیم فاشیست ترکیه است.
تونبرگ در صفحه شخصی خود در اکس به تخریب محیط زیست به عنوان یکی از ابزارهای سرکوب کوردها اشاره کرده واین اقدام را روندی دانسته که به تخریب جوامع محلی،کاهش تنوع زیستی وآوارگی اجباری مردم کورد منجر شده است.
مسلم است نظام فاشیستی سرمایه‌داری ترکیه برای محو هرگونه مقاومتی جینوساید قومی را همزمان با جینوساید اکولوژیک پیش می‌برد واین الگوی یکسانی برای تمامی نظام‌های مسقتر دولت‌های سرمایه‌داری در منطقه وجهان است.
درشرایطی که پژوهش‌های جدیدی نشان می‌دهد بشراز شش مرز حیاتی ازجمله تنوع زیستی ،تغییرات اقلیمی،جنگل زدایی وآلودگی شیمیایی از حدود ایمن فراتر رفته است وبه مراحل بی‌بازگشت نزدیک شده است ، بقای جانداران تنها به کنش متقابل واقدامات سریع وروزانه ما بستگی دارد.
تشکیل مجامع وصدور توصیه نامه ودعوت به نشاندن درخت وآزاد کردن پرنده‌ها وبقیه اقدامات نمادین کافی وبسنده نیست تنها دردستور کار قراردان این موضوع درقالب مبارزه‌ای همه جانبه علیه ریشه‌ها وبانیانان وعوامل بروز آن وحذف مناسبات سرمایه‌داری می‌تواند موثر واقع شود.
انتشار بیان‌نامه اکولوژی بار دیگر این واقعیت را نشان داد که مبارزات زیست محیطی ومقابله با آسیمیلاسیون قومی وفرهنگی در گرواتحاد وهمبستگی طبقاتی وانترناسیونالیستی است که امروز جنبش کارگران کوردستان پرچم‌دار آن شده است ولازم است همه تشکل‌های کارگری جریان‌های هم سو برای اتحاد عمل انقلابی قدم بردارند.
