رفاقت راستین در جنبش آزادی کوردستان (پ‌ک‌ک)، کوه‌ها را سبز می‌کند، گرما و زیبایی به طبیعت می‌بخشد، برف و باران را، از چشمه‌هایش به گریلا‌های آزادی آب می‌دهد. تمام دردها و سختی‌ها را به فراموشی می‌سپارد.

هرچند با هم زندگی کنند، سختی‌ها و شادی‌ها را تقسیم کنند و هرچقدر هم آن دوره‌های با هم بودن کوتاه یا طولانی باشد، وقتی زنگ‌های خداحافظی به صدا درمی‌آیند، آن لحظات به دردناک‌ترین و سوزناک‌ترین لحظات تبدیل می‌شوند. مانند تیرها قلب‌ها را پاره می‌کنند و طوفان‌های یخ‌زده بر چهره‌ها می‌وزند.

گریلای آزادی، رفیق واربین که در شهر قامشلو در روژاوای کوردستان به دنیا آمده بود، با وجود اینکه زیاد به مدرسه نرفته بود، نوشته‌ها و درکش از ادبیات مرا به سوی خود می‌کشید.

این نشان می‌دهد که هر کس که در صفوف پ‌ک‌ک زندگی و مبارزه کند، در مدت کوتاهی می‌تواند با بزرگترین ادیبان و محققان به رقابت بپردازد.

دلیل آن این است که گریلا‌های آزادی حقیقت را زندگی می‌کنند و آنچه را حس می‌کنند، تجربه می‌کنند. برای زینت دادن به شعرهایشان به دنبال جملات و کلمات آراسته نمی‌گردند. زیبایی را حس می‌کنند و می‌بینند و احساسات خود را بر دفترچه ساده‌شان جاری می‌سازند.

رفیق واربین هر وجب از خاک کوردستان را میهن خود ساخت. هر صخره‌ای برایش تکیه‌گاهی شد و به آن‌ها تکیه نی‌زد. در آن کوه‌های باشکوه، نفس‌های آزادی را به اعماق وجودش می‌کشید.

گل‌های ریحان و نرگس را از دشت‌های روژآوا و خیابان‌های شام تا جنگل‌های باشور، قله‌های کوه‌های گابار و بوتان کاشت.

رفیق، گریلا و ادیب انقلابی، واربین هرکول (مریم سَلمو) سال‌ها در کوه‌های آزاد برای دفاع از عزت خلق خود مبارزه‌ای بی‌نظیر را به پیش برد.

رفیق واربین در مارس ۲۰۱۶ در مقاومت شهرها در باکور کوردستان، در سرزمین قهرمانان آپویی، هَزَخ، به کاروان جاودانگان کوردستان پیوست.

امروز صدها مبارز و گریلای زن برای تحقق امیدها و آرزوهای واربین‌ها در یک مقاومت و مبارزه الهام‌بخش برای تمام زنان و خلق‌ها قرار دارند. ما نیز به عنوان رفقای مبارز او قول می‌دهیم که پرچم شهدای‌مان را همواره برافراشته نگه داریم و مبارزه آن‌ها را با والاترین پیروزی بیاراییم.