کسانی که می‌خواهند بدانند این مقاومت چگونه اتفاق افتاد می‌توانند زندگی و مقاومت فرمانده آلان ملازگر و دکتر سارا تولهلدان را بررسی کنند که اخیرا شهادتشان اعلام شد و اگر می‌خواهد کمی انسان باشند باید بدانند چگونه برای این کار وقت بگذارد.
کوردها و دوستانشان هفته‌هاست که چهلمین سالگرد کارزار ۱۵اوت، یعنی چهلمین روز رستاخیز ملی و گریلا را با شور و شوق فراوان در چهار بخش کوردستان و در سراسر جهان جشن می‌گیرند. جشن‌های پرشور همچنان ادامه دارد و به نظر می‌رسد روزهای آینده نیز ادامه خواهد داشت. بی‌شک این جشن‌های پرشور با عملیات‌های موثر گریلا در زاپ و متینا آغاز می‌شود. مشخص است که کارزار آزادی ۱۵ اوت که چهل سال پیش با عملیات‌های دیهه و شمزینان آغاز شد، توسط گریلاهایی که ابتدا خود را در اطراف زاپ سازماندهی کردند، طراحی و اجرا شد. به عبارتی زاپ در جنگ آزادی چهل ساله جایگاه و نقش تعیین‌کننده‌ای دارد.
در حالی که کوردها و دوستانشان روز رستاخیز ملی و روز گریلا را جشن می‌گرفتند، دو موضوع مهم در ۱۵ اوت در مطبوعات منعکس شد. ابتدا توسط مرکز اطلاع‌رسانی و مطبوعاتی نیروهای مدافع خلق (ه‌پ‌گ) اعلام شد که آلان ملازگر فرمانده منطقه شرق زاپ و دکتر سارا تولهلدان گریلای منطقه شرق زاپ در ۲۱ ژوئن در یک مقاومت قهرمانانه به شهادت رسیدند. ما از این دو قهرمان مقاومت زاپ که سالها ادامه داشت با احترام و عشق عمیق یاد می‌کنیم.
موضوع دوم این است که اعلام شد مقامات عراقی و ترکیه در تاریخ ۱۵ اوت در ترکیه جلسات جدیدی برگزار کردند و تصمیمات جدیدی در مورد حملات اشغالگری و الحاقی علیه مناطق حفاظتی مدیا اتخاذ کردند. پس از این بیانیه، اطلاعاتی مبنی بر انتقال نیروها و خودروهای زرهی جدید ترکیه به خط آمدیه و دِرَلوک به عنوان نیروی کمکی در مطبوعات منعکس شد. این اطلاعات و فعالیت نظامی اشغالگری همچنان ادامه دارد. تصاویر جدید به طور مداوم در مطبوعات پخش می‌شود.
البته ما نمی‌دانیم که مقامات عراقی و ترکیه چه نوع تصمیمات جدیدی گرفته‌اند. به هر حال نیازی به دانستن اینها نیست. زیرا اشغالگری و حملات الحاقی که توسط دولت ترکیه به همراه حزب دمکرات کردستان (پ‌دک) و دولت عراق انجام می‌شود در برابر چشم جهانیان ادامه دارد و همه این را آشکارا می‌بینند. این حملات در طول جلسات مورد بحث، تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی قرار می‌گیرند.
به وضوح مشخص است که دولت ترکیه با حمایت آمریکا و بارزانی در ۲۶ اوت ۲۰۱۶ حمله اشغالگرانه به مناطق حفاظتی مدیا را از طریق چَله آغاز کرد. همچنین این یک واقعیت شناخته شده است که حملات اشغالگری علیه منطقه برادوست از خط شمزینان در دسامبر ۲۰۱۷ و علیه منطقه هفتانین از خط قلابان از سال ۲۰۱۹ آغاز و انجام شد. در اواسط فوریه ۲۰۲۱ یک حمله نقطه‌ای ناموفق علیه گاره انجام شد و از اواسط آوریل همان سال حملات اشغالگری به مناطق زاپ، متینا و آواشین آغاز شد.
دولت فاشیست آک‌پ-م‌ه‌پ با انجام هلیبورن‌ها بر روی تپه‌ها و با بازکردن جاده‌ها از زمین تلاش کرد تا این حملات اشغالگری را که از مرز ترکیه آغاز شد، به نتیجه برساند. بدون شک او در تمام این حملات اشغالگری از حمایت پ‌دک تحت سرکردگی بارزانی برخوردار بود. اما در حملات اشغالگری که چهار سال انجام می‌دهد، با وجود صرف تمام توانش نتوانست به نتایجی که پیش‌بینی کرده بود دست یابد. اساساً در مواجهه با مقاومتی که توسط گریلاهای ه‌پ‌گ و یژا استار با جنگ تیمی و تونلی هماهنگ ایجاد شد، شکست خورد.
برای غلبه بر این وضعیت، در طول زمستان ۲۰۲۳-۲۰۲۴، کار دیپلماتیک فشرده‌ای را در سطح ایالات متحده آمریکا و ناتو از یک سو و روسیه و ایران از سوی دیگر انجام داد. اساساً هر هفته به دروازه‌های بغداد و هولیر حمله می‌کردند. مستشار میت و وزیر امور خارجه تقریباً هرگز عراق و باشور کوردستان را ترک نکردند. در نتیجه، با سفر طیب اردوغان به بغداد و هولیر در ۲۲ آوریل ۲۰۲۴، قراردادهای چندجانبه جدیدی امضا شد و دولت عراق نیز در حملات مورد بحث جای گرفت. بر این اساس، از سوم جولای، تانک‌ها و خودروهای زرهی ترکیه و ده‌ها هزار سرباز و تبهکار ترک در اطراف آسفالت باتوفا-بامَرنی-کادیشه-آمدیه-درلوک-شلادزه مستقر شدند.
بدون شک همه اینها توسط «اتاق عملیات مشترک» که نمایندگان جمهوری ترکیه، عراق و پ‌دک در آن حضور داشتند، اداره می‌شد. بدین ترتیب منطقه بین مرز ترکیه و جاده آسفالت مورد نظر از سمت باشور در محاصره ارتش ترکیه و یگان‌های زرهی قرار گرفت. البته حملات شدید هوایی و آتش توپخانه نیز علیه این مناطق محاصره شده آغاز شد و تا امروز ادامه داشته است. با این حملات، زمین‌ها، تاکستان‌ها و باغ‌ها سوختند، روستاها ویران شد و روستاییان منطقه مجبور به مهاجرت بر این اساس شدند. اکنون کل منطقه محاصره شده به دولت ترکیه واگذار شده است. ارتش ترکیه ایست‌های بازرسی در این منطقه ایجاد کرد و شروع به بازرسی ورودی و خروجی‌ها و مدیریت منطقه کرد. به این ترتیب، حملات اشغالگرانه‌ای که سالها به طول انجامید، تبدیل به الحاق این منطقه به جمهوری ترکیه شد. تنها از این طریق دولت ترکیه محاسبه کرد که در حملات اشغالگری خود موفق خواهد شد.
همانطور که مشخص است مرز ترکیه و عراق در مجموع ۳۲۰ کیلومتر، طول دارد. ارتش ترکیه از بخش به طول ۲۸۰ کیلومتری از این مرز، وارد «خاک عراق» شد و بر همین اساس حملات اشغالگری و الحاق خود را انجام داد. جاده آسفالت محور باتوفا-شلادزه به شکل فعلی مرز جدید ترکیه است و این مرز جدید ۲۵ تا ۴۰ کیلومتر با منطقه مرزی قدیمی فاصله دارد. یعنی دولت ترکیه جغرافیایی به طول ۲۸۰ کیلومتر و عمق ۲۵-۴۰ کیلومتری را اشغال و ضمیمه کرده است، یا در تلاش است تا این کار را انجام دهد. در شرایط فعلی، اداره پ‌دک و عراق این جغرافیا را در ازای پول، برق و آب به دولت ترکیه فروخته‌اند و با دولت ترکیه برای عملی کردن این فروش همکاری می‌کنند. در منطقه مورد نظر نزدیک به چهارصد روستای بزرگ و کوچک وجود دارد که در حال حاضر این روستاها تخلیه شده است. تنها نیرویی که در برابر چنین اشغالگری پست و خائنانه و حمله الحاقی مقاومت می‌کند، گریلاهای پ‌ک‌ک هستند. به عبارتی فرمانده بزرگ، آلان ملازگر و عاشق آزادی، دکتر سارا تولهلدان و رفقایش هستند.
اکنون، در حالی که این حقیقت است، دولت‌ها و مطبوعات عراق و پ‌دک تلاش می‌کنند این حقایق را پنهان یا معکوس کنند. این نیروها این دروغ را تبلیغ می‌کنند که «پ‌ک‌ک برای عراق و باشور کوردستان خطر ایجاد می‌کند» تا چهره‌های خائن خود را که در حال فروش زمین‌هایی هستند که به آنها «کشور ما» می‌گویند پنهان کنند. آنها سعی دارند گریلا را «مسئول و مقصر» همه اینها نشان دهند. از این طریق سعی دارند مردم کورد و عرب و افکار عمومی بین‌المللی را فریب دهند.
با این حال، خورشید را نمی‌توان با گل پوشاند. اعمال ناپسند و خیانت‌های انجام شده در مقابل چشمان جامعه است. مردم کوردستان، جامعه عرب و تمام بشریت به خوبی دیده و تشخیص داده‌اند که گریلاهای پ‌ک‌ک در جنگ با تبهکاران داعش چیست و چه چیزی نیست. همه همچنین بارزانی‌هایی را می‌شناسند که از دست داعش فرار کردند و بسیاری از مناطق به ویژه شنگال را ترک کردند. همچنین نخست‌وزیر وقت عراق با بیان «افتخار انسانیت» به گریلاهای آزادی کوردستان تبریک گفت.
به طور خلاصه، حملات اشغالگری و الحاقی و همکاری و خیانت آشکار است و واقعیت مقاومت قهرمانانه گریلا در برابر آنها و تقدیم صدها شهید نیز آشکار است. و این مقاومت نوعی مقاومت است که نسل بشر کمتر شاهد آن بوده است. کسانی که می‌خواهند بدانند این مقاومت چگونه اتفاق افتاد می‌توانند زندگی و مقاومت فرمانده اعلام شده آلان ملازگر و دکتر سارا تولهلدان را بررسی کنند و اگر می‌خواهد کمی انسان باشد باید بداند چگونه برای این کار وقت بگذارد.
آلان ملازگر و دکتر سارا تولهلدان از همان ابتدا در مقاومت در برابر این حملات اشغالگران حضور داشت و هشت سال قهرمانانه زندگی و جنگیدند. سه سال آخر این مقاومت در قالب مقاومت تونلی ادامه یافت. به مدت سه سال، نیروهای اشغالگر ترکیه با حمایت ناتو و پ‌دک تونل مورد نظر را محاصره کردند و دائماً با انواع سلاح‌ها از جمله بمب‌های هسته‌ای تاکتیکی و شیمیایی به آن حمله کردند. با این حال، او نه توانست اراده آلان و سارا را بشکند و نه جنگ را متوقف کند. سارا و آلان که سه سال در سخت‌ترین شرایط قهرمانانه جنگیدند با عملیات ایثارگرانه خود که ضربات سنگینی به دشمن وارد کردند به شهادت رسیدند. باید این زندگی‌ها و مبارزات انسانی را که در اوج قداست انسان است، به درستی درک کرد و پذیرفت. بار دیگر با احترام و عشق از یاد آنها را گرامی می‌دارم.
