دولت اردوغان با حمله به کوردها توسط تبهکاران ارتش ملی سوریه (SNA) می‌خواهد آنها را سرکوب کند. آنها مستقیماً جنگ را هماهنگ می‌کنند و پشتیبانی هوایی را انجام می‌دهند. آنها دائماً در تلاش هستند تا اعراب را در مناطق خودمدیریتی تحریک کرده و مناطق خودمدیریتی را
مطبوعات ترکیه و محافل نزدیک به دولت، تحولات سوریه را به پیروزی برای خود تبدیل کرده‌اند. با تغییر موازنه‌ها و شکاف‌هایی که ایجاد شده است، آنها با نابود کردن نیروهای ق‌س‌د، بستن صفحه‌ی کوردها را مبنا قرار می‌دهند. می‌توان گفت در مورد کوردها یک کسوف ذهنی کامل وجود دارد. آیا کسانی که می‌گویند «کوردها و ترک‌ها خواهر-برادرند، ما هزار سال است که با هم زندگی می‌کنیم» می‌توانند از دفن کوردها در قبرها اینقدر خوشحال باشند؟ آیا طبیعی است که آنها اینقدر درگیر شده و رهبری این کار را بر عهده دارند؟ کسانی که این امر را به ذهن آورند و زیر سوال برند، پیدا نمی‌شوند.
جمعیت کورد در ترکیه اگرچه تعداد دقیق آنها مشخص نیست، اما به ده‌ها میلیون نفر می‌رسد. این کوردها در کنار مردم ترکیه زندگی می‌کنند. آنها با هم در مدارس درس می‌خوانند، سربازی می‌روند و در دنیای کارگری باهم کار می‌کنند. مردمی که در کنار هم زندگی می‌کنند، چگونه می‌توانند به اینکه این همه مورد ظلم و ستم قرار گیرند رضایت نشان دهند؟ آیا می‌توان تا این اندازه به ابزار دسته جنگی تبدیل شد که فجایع بزرگتری را برای کوردها سازماندهی می‌کند؟ این سوالات را می‌توان چند برابر کرد. از نظر آگاهان به تاریخ و احترام به وجود مردم، حالت کسوف کامل ذهنی وجود دارد.
کوردها با دولت ترکیه چه کرده‌اند، چه سناریوهای فاجعه‌باری انجام داده‌اند؟ حقیقتا چنین چیزی وجود ندارد. کوردها بین چهار دولت تقسیم شده‌اند و اراده آنها نادیده گرفته شده است. آنها تحت همگون‌سازی سیستماتیک قرار گرفتند. از این نظر، کوردها مردمی به شدت قربانی و تحت ستم هستند. تنها خواسته آنها این است که وجودشان پذیرفته شود و اراده آنها مورد توجه قرار گیرد. آنها هیچ کشوری را تجزیه نکرده‌اند. در شرایط کنونی نمی‌گویند که دولت جداگانه ایجاد می‌کنند. آنها اراده خود را برای زندگی مشترک با مردمی که با آنها زندگی می‌کنند، آشکار می‌کنند. آنها خواهان صلح و دموکراسی هستند. آنها نه تنها برای خود، بلکه برای مردم منطقه نیز از این موضوع دفاع می‌کنند. آیا این مطالبات مستلزم چنین خصومت و تهاجمی است؟
کسانی که می‌گویند «ما هزار سال است که با هم زندگی می‌کنیم، کوردها و ترک‌ها خواهر-برادرند» سناریوهای فاجعه‌باری می‌سازند و اجرا می‌کنند که برای کوردهای سوریه اتفاق نیفتاده است. مطبوعات و دولت ترکیه با شور و شوق پیروزی‌های SNA را جشن می‌گیرند و از آنها می‌خواهند که بیشتر به کوردها حمله کنند. آنهایی که به عنوان SNA تعریف می‌شوند چه کسانی هستند؟ بیشتر آنها از داعش و القاعده تشکیل شده اند. فقط نام و نشان آنها تغییر کرده است. افراد زیادی از دولت‌های مختلف می‌آیند که در غارت و حوادث وحشیانه دست دارند. عفرین را غارت کردند و در پاکسازی اتنیکی نقش داشتند. در گزارش‌های تهیه شده از سوی سازمان ملل و سایر سازمان‌های حقوق بشری مشخص شده است که آنها مرتکب جنایات جنگی زیادی شده‌اند. مطبوعات و مقامات ترکیه انگار که چنین چیزهایی وجود ندارد، از آنها قهرمانانی برای خود ساختند. تنها دلیلی که آنها این کار را می‌کنند این است که از آنها علیه کوردها استفاده کنند و آنها را مجبور به حمله بیشتر کنند.
این واقعیتی است که دولت اردوغان آن را به یک قانون اساسی تبدیل کرده است؛ «کوردها نباید چیزی داشته باشند، حتی اگر به قیمت سوختن جهان تمام شود.» آیا مطبوعات، محافل سیاسی و نیروهای دموکراتیک ترکیه نباید این وضعیت را زیر سوال ببرند؟ آیا وظیفه ترکیه تبرئه SNA و کسانی است که مرتکب جنایات بزرگ شده‌اند؟ آنها به خاطر حملات به مناطق کوردها و اداره خودمدیریتی جشن می‌گیرند. آنها به هیستری «هرگز نگذارید کوردها از موقعیت سوء استفاده کنند، نابودشان کنیم، سریعتر نابودشان کنیم» گرفتار شده‌اند.
از زمانی که هیئت تحریر الشام (HTS) قدرت را به دست گرفته است، دولت اردوغان سود زیادی برای خود به دست آورده است. آنها با تبدیل این موضوع به یک ماده (ابزار) انتخاباتی قدرتمند در داخل کشور، می‌خواهند مخالفان را سرکوب کنند و مردم گرسنگی و فقر را فراموش کنند. اردوغان به دنبال فرصتی برای ماندن در قدرت تا زمان مرگ است و سعی دارد از فرصت‌ها نهایت استفاده را ببرد.
مردم ترکیه کی از این طلسم بیرون می‌آیند و حقیقت را می‌بینند؟ آیا واقعاً به نفع شما است که یک رژیم از نوع طالبان در کنار شما مستقر شود؟ توازن منطقه‌ای به سرعت تغییر کرده است. تحولات غیر قابل پیش‌بینی رخ داده است. روسیه و ایران در سوریه مستثنی شدند. اکنون اسرائیل به عمق سوریه نفوذ می‌کند. بسیاری از اهداف استراتژیک در حال بمباران هستند. اسرائیل می‌گوید که با آینده‌نگری عمل می‌کند و نمی‌خواهد رژیمی قدرتمند با آینده‌ای تاریک در کنار خود داشته باشد. هیچ کس از جمله اردوغان و محفل او و HTS واکنش جدی به این موضوع نشان نداده‌اند. اکنون عراق و ایران در رتبه‌های بعدی قرار دارند. آیا ترکیه در این زمینه با آمریکا و اسرائیل تعامل داشته است؟ آیا اجازه دادن به اردوغان برای دخالت این همه در سوریه هزینه دیگری ندارد؟
دولت اردوغان با حمله به کوردها توسط تبهکاران SNA می‌خواهد آنها را سرکوب کند. البته تنها به اینها هم بسنده نمی‌کنند. آنها مستقیماً جنگ را هماهنگ می‌کنند و پشتیبانی هوایی را انجام می‌دهند. به این نیز بسنده نمی‌کنند. آنها دائماً در تلاش هستند تا اعراب را در مناطق خودمدیریتی تحریک کنند، مناطق خودمدیریتی را بی‌ثبات کنند. در حال حاضر، او این را ضعیف‌ترین جنبه مدیریت خودمدیریتی می‌داند و بر آن تمرکز می‌کند. با این حال، بسیاری از محافل در سراسر جهان خواستار توقف خشونت و پایان دادن به جنگ هستند. از سوی دیگر، ترکیه تلاش می‌کند تا با ثبات‌ترین و دموکراتیک‌ترین مناطق خودمدیریتی را نابود کند، کوردها را در هم بکوبد و اراده آنها را از بین ببرد. آنها در مورد وجود کوردها بسیار سخت و خشن هستند. آنها هیچ حد و مرزی نمی‌شناسند. خواهری-برادری مردم، قانون یا معیارهای اخلاقی نزد آنها معتبر نیست.
اخباری در مورد قتل‌عام و حملات انتقام‌جویانه علیه علوی‌ها، کوردها، زنان و کسانی که در سوریه اسیر شده بودند، منتشر شد. حدس زدن اینکه این بیشتر از چیزی است که منعکس شده است دشوار نیست. آیا با این ذهنیت می‌توان یک سوریه دموکراتیک و باثبات ایجاد کرد؟
به طور خلاصه، تصمیمات آنها در مورد کوردها نسل‌کشی و نابودکردن است. جدا از این، کاری نمی‌کنند. قبل از هر چیز، مردم کورد و نیروهای دموکراسی باید محاسبه کنند که سوریه به سمت یک روند نامطمئن‌تر و تاریک‌تر می‌رود. هر کسی که می‌خواهد کاری را انجام دهد باید قبل از اینکه خیلی دیر شود، سعی کند آن را انجام دهد.
منبع: یِنی اوزگور پولیتیکا
