رهبری از خلق کورد و خلق کورد از رهبری جدا نیستند و پ‌ک‌ک این موضوع را به خوبی می‌داند. نشانه‌اش هم این است که وقتی رهبری درخواست توقف فعالیت‌ها به نام پ‌ک‌ک را می‌دهد، بلافاصله حزب به این درخواست پاسخ مثبت می‌دهد. واکنش خودجوش مردم هم این است که در خیابان‌ها جشن می‌گیرند و پایکوبی می‌کنند. به راستی پس از این همه سال انزوای تحمیلی، اینکه چنین اتصالی میان رهبری و ملت کورد وجود دارد شگفت انگیز است. شاید به همین خاطر است که کسی نمی‌تواند جای او را در قلب ملت پر کند چرا که هیچکس توان درک خواسته‌های قلبی این ملت را به این صورت ندارد.

اما افق مذاکرات صلح به چه صورت است؟ حقیقتا قضاوت کردن همیشه بر پایه‌ی تجربه‌ی قبلی صحیح نیست چرا که بسیاری از فاکتورهای دخیل با عنصر زمان تغییر می‌کنند. هم ساز و کار پارلمان و بلوغ سیاسی در جمهوری ترکیه رشد کرده است و هم اینکه پس از شکست مذاکرات صلح قبلی ترکیه فهمیده که به لحاظ نظامی قادر به حذف پ‌ک‌ک نیست و چاره‌ای جز تعامل با کوردها برای حل مسئله ندارد. این مسائل است که باعث می‌شود به این دور از مذاکرات و آزادی رهبر آپو خوشبین باشیم. چرا که ترکیه می‌داند بدون رهبری چنین اتفاقی هرگز ممکن نبود و هیچ توافقی بدون آزادی رهبری نزد ملت کورد مشروعیت نخواهد داشت. این توافق همراه با آزادی رهبر آپو تحقق همان آرمان‌های شهیدان است که برای دموکراسی و آزادی خلق کورد جانشان را فدا کردند. پس امروز به هر شکلی که شده باید تلاشمان را بکنیم تا این مبارزه‌ی تاریخی، که بیش از چهار دهه طول کشیده، را به نتیجه برسانیم.

همانطور که در متن بیانیه‌ی کنگره ذکر شده این نه یک پایان بلکه آغازی قدرتمندتر است. این نوع نگاه با وقعیت‌های تاریخی ملت کورد هم تطابق دارد چرا که هیچگاه در طول تاریخ نگاه پیشینیان ما به زمان، خطی نبوده است. همیشه چرخه‌هایی از وقایع وجود داشته‌اند و لزوم آغاز هر عصر جدیدی پایان دوره‌ی قبل است و این به معنای نیستی و عدم نخواهد بود بلکه میراث هر دوره در دوره‌ی جدید تداوم می‌یابد. این لازمه‌ی بقاست و در طبیعت هم به همین گونه است که آبی که جریان دارد گواراتر است و ماری که پوست می‌اندازد جوان می‌شود و بسیاری از مثال‌های دیگر که تغییر و حرکت در نهایت به عنوان امری مثبت اثر می‌گذارد. خلق کورد هم مسیر بسیار طولانی را برای دستیابی به حقوق اولیه‌اش طی کرده و موجب توسعه‌ی سیاسی در مناطقی که حضور دارد شده است و حال آماده است که توسعه‌ی اقتصادی که در نتیجه ی صلح و آرامش به وجود می‌آید را تحقق ببخشد و ملتی را که سالها به واسطه‌ی در حاشیه بودن در مرزهای ساختگی، محروم مانده است را به رفاه و پیشرفتی که لیاقتش را دارد با حفظ المان‌های هویتی خود، برساند. هدف همیشه همین بوده و همین خواهد ماند و برای رسیدن به آن هر روش و ابزاری مشروع است. اشتباهی که بسیاری از ملت‌ها در مبارزاتشان مرتکب شده‌اند و ابزار و روش برایشان مقدم و مقدس شد تا جایی که هدف را فراموش کردند اما با درایت رهبر آپو و شهیدان و فرزندان مبارز خلق کورد اینجا رخ نداده و عقلانیت در مبارزه و اولویت بندی درست، همیشه محور حرکت آپویی و مانع تعصب گرایی بیهوده بوده است.