اگر خلق در مقابل این حملات مقاومت کنند و بر اساس مشی میهن‌دوستانه به زندگی خود ادامه دهند، می‌توانند این حملات را شکست دهند. کسی که در چنگال نسل‌کشی است، خلق هستند. بهانه‌های واهی، خودفریبی است. دولت ترکیه هرگز حقیقت را برای مردم فاش نکرده و همواره اهداف و مقاصد خود را پنهان کرده است. بنابراین مردم باید حقیقت را پیدا کنند تا بتوانند در برابر این حملات از خود دفاع کنند!

منشأ دشمنی چیست؟ پاسخ به این سوال می‌تواند عمیق و طولانی باشد، اما اساسی‌ترین و اصلی‌ترین منبع دشمنی، عدم تحمل است. یعنی اگر در جایی با شما شدیداً خصومت شد، بدانید که نسبت به شما عدم تحمل جدی وجود دارد. اما اگر این عدم تحمل، بی‌دلیل و بدون گناه نسبت به شما ادامه پیدا کند، همگان می‌فهمند که مشکل از شما نیست، بلکه مشکل از طرف مقابل شماست. یعنی مشکل از آن است که با شما دشمنی می‌کند. در همین راستا، می‌توان «خصومت دولت اشغالگر ترکیه علیه خلق کورد» را به عنوان نمونه نشان داد. یعنی بی‌دلیل و بدون داشتن هیچ حق و حقوقی وارد یک روستا شوید و به مردم آنجا ظلم کنید! این بزرگترین عدم تحمل است. البته همانطور که از قبل مشخص است، این فشار، حملات، شکنجه و سیاست‌های فاسد دولت ترکیه نه تنها در روستاها، بلکه در همه جا وجود داشت. حتی از نمونه‌های اخیری که در تلویزیون، آژانس‌ها، اخبار و رسانه‌های مجازی دیده می‌شود، نشان می‌دهد که دولت ترکیه حتی ترانه، رقص و زبان کوردی را تحمل نمی‌کند. یعنی جدا از حملات فیزیکی، هجمه‌های فرهنگی و معنوی نیز به مردم وارد می‌شود.

در برابر این جنایات دولت ترکیه، خلق کورد همواره مجبور به مهاجرت بوده‌اند. یعنی روستاهایشان همیشه ویران، سوخته و... شده است. اکنون علیرغم مهاجرت و آوارگی، عدم تحمل دولت اشغالگر ترکیه ادامه دارد. ملموس‌ترین نمونه آن اردوگاه آوارگان شهید رستم جودی (مخمور) است. بسیاری از مردمی که به دلیل دشمنی، ظلم، ستم، فشار، شکنجه و حملات دولت فاشیستی، روستاها و خانه‌های خود را ترک کرده و به مخمور آمدند، هنوز با چهره این دشمنی یا عدم تحمل دولت فاشیستی روبرو هستند. این واقعیت نشان می‌دهد که اشغال تنها منوط به خاک نیست، بلکه اشغال نسل‌کشی فرهنگی را هم هدف گرفته است. مردم مخمور شاید وطن خود را ترک کرده باشند، اما همچنان زنده هستند و از فرهنگ خود صیانت می‌کنند. دولت ترکیه آوارگی را کافی نمی‌بیند، می‌خواهد حقیقت مردم را ریشه‌کن کند. چون قبلا نتوانست به طور فیزیکی آنها را کاملاً از بین ببرد، اکنون می‌خواهد آنها را از بین ببرد و از نظر فرهنگی نابود کند. به همین دلیل همچنان به حملات فرهنگی و فیزیکی خود ادامه می‌دهد. یعنی حتی اگر کوردها به ماه بروند، دولت ترکیه به حملات خود در آنجا ادامه خواهد داد. از آنجا که دولت ترکیه موجودیت خود را بر مبنای نابودی خلق کورد بنا کرده است، می‌خواهد کوردها را از ریشه نابود کند.

دولت ترکیه قبلاً تبهکاران داعش را به اردوگاه مخمور فرستاده بود

در سال ۲۰۱۴، دولت فاشیست ترکیه به داعش دستور حمله به باشور کوردستان و عراق را داد. اما با ورود گریلاهای ه‌پ‌گ و یژا استار، مبارزه بی‌نظیری علیه تبهکاران وحشی انجام شد. اگر به یُمن مقاومت گریلا و مردم اردوگاه نبود، بسیاری از شهرهای باشور کوردستان مانند هولیر، کرکوک، دهوک و غیره به دست تبهکاران وحشی می‌افتاد و این بیشترین فشار را به غیرنظامیان تحمیل می‌کرد؛ هر روز شاهد کشته شدن افراد بی‌گناه می‌بودیم! مقاومت گریلاها و مردم اردوگاه، اولین چیزی بود که جلوی این کار را گرفت. از آنجایی که اردوگاه شهید رستم جودی آزاد شد و سپس گریلاهای ه‌پ‌گ و یژا استار در مقابل حملات بسیار از اردوگاه دفاع کردند، اردوگاه جایگاه منحصر به فردی پیدا کرد. اما دولت فاشیست ترکیه که مقاومت کوردها و کوردایتی در روستاها و شهرهای باکور کوردستان را تحمل نکرد، این بار جدای از جنگ ویژه و فرهنگی در اردوگاه، حملات هوایی را نیز انجام داد. گریلاهای اطراف اردوگاه هرگز وارد اردوگاه نمی‌شدند. یعنی فقط امنیت اردوگاه و ساکنان را تامین می‌کردند. در واقع به عنوان اقدامی برای جلوگیری از حمله دیگری مانند حمله در سال ۲۰۱۴ به اردوگاه، سعی کردند از اردوگاه در برابر تهدیدات اطراف محافظت کند. اما دولت ترکیه به دلیل دشمنی با کوردها بارها به این اردوگاه حمله کرد و همیشه به وجود گریلاها به عنوان بهانه اشاره می‌کرد. تاکنون در تمامی حملات هوایی به اردوگاه، مردم غیرنظامی آسیب‌های زیادی دیده‌اند. بسیاری از غیرنظامیان کشته یا زخمی شده‌اند. همه اینها در آرشیو ثبت شده است، کسانی که می‌خواهند می‌توانند به آرشیو آژانس‌ها، تلویزیون و برنامه‌های کوردی نگاه کنند.

آنچه قطعی است، مقاومت مردم مخمور است!

در ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۳، مراد کارایلان فرمانده قرارگاه مرکزی ن‌پ‌گ  در بیانیه‌ای اعلام کرد که نیروهای گریلای ه‌پ‌گ و یژا استار خود را از اردوگاه مخمور خارج می‌کنند و گفت: «ما وظیفه حفاظت از اردوگاه را به جوانان اردوگاه واگذار می‌کنیم.» دولت اشغالگر ترکیه حضور گریلاهای ه‌پ‌گ و یژا استار را بهانه‌ای برای حملات خود به اردوگاه قرار می‌داد و جنایات ضد بشری را بر مردم تحمیل می‌کرد. اما مشخص شد که دلیل این حملات حضور گریلاهای ه‌پ‌گ و یژا استار  نیست. از خروج گریلاها از اردوگاه هنوز یک سال هم نمی‌گذرد، بار دیگر غیرنظامیان مورد حمله قرار گرفتند! در این حمله ۳ مادر مجروح شدند که حال یکی از آنها وخیم است! از این قبیل نمونه‌ها که دشمنی دولت فاشیست ترکیه با خلق کورد را برجسته می‌کند زیاد است. حمله اخیر به اردوگاه، بار دیگر خصومت و عدم تحملی را که گفتیم به وضوح نشان داد.

موضع دولت عراق در برابر این حملات البته سکوت است. زیرا عراق و دولت ترکیه در مورد کوردها به توافق رسیده‌اند. دولت ترکیه از مواضع عراق نسبت به حملات خود خوشحال است. چون می‌داند عراق ساکت است، می‌گوید ما توافق کرده‌ایم و می‌توانم ذهن مردم را از حقیقت منحرف کنم. من می‌توانم هر کاری را به راحتی انجام دهم. در شرایط کنونی، موضع عراق مهم است، اما تعیین کننده نیست. تعیین کننده، حقیقت و نگرش افراد اردوگاه است. اگر مردم در مقابل این حملات مقاومت کنند و به زندگی میهن‌دوستانه خود ادامه دهند، می‌توانند این حملات را شکست دهند. زیرا کسی که در چنگال نسل‌کشی است، مردم هستند. بهانه‌های دیگر، خودفریبی است. دولت ترکیه هرگز حقیقت را برای مردم فاش نکرده و همواره اهداف و مقاصد خود را پنهان کرده است. بنابراین مردم باید حقیقت را پیدا کنند تا بتوانند در برابر این حملات از خود دفاع کنند!