واضح است که تیم دولتی ترکیه که قتل زنان کورد را سازماندهی می‌کند، نفرت زیادی نسبت به زنان دارد. زنان انقلاب‌ها را رهبری می‌کنند و بر جوامع تأثیر می‌گذارند، به همین دلیل هدف قرار می‌گیرند.
دولت ترکیه به طور سیستماتیک به حملات و ترورهای خود ادامه می‌دهد تا نیروهای خلق کورد را که علیه آنها مبارزه می‌کنند، از بین ببرد. چون گریلاها و مردم مقاومت می‌کنند، این دولت نمی‌تواند استراتژی نسل‌کشی را اجرا کند. برای تکمیل نسل‌کشی باید مقاومت سازمان یافته مردم شکسته شود. اگر رهبران از بین بروند، این امر منجر به از بین رفتن همه دستاوردهای مردم کورد خواهد شد. اگر مردم کورد بدون سازماندهی و رهبر بمانند، مقاومت شکسته خواهد شد و هیچ دستاورد و پایه‌ای باقی نخواهد ماند. آنچه امروز مردم کورد به دست آورده‌اند به یُمن سازماندهی آنهاست. زمانی که مردم سازماندهی نشده و ناآگاه بودند، دولت ترکیه حتی نام آنها را به خاطر نمی‌آورد.
چرا زنان و رهبران خلق کورد این همه مورد هجمه و حمله قرار می‌گیرند؟ اول از همه انسان باید این را خوب درک کند و بفهمد. امروز، دستگاه اطلاعات ترکیه، میت، مانند یک ماشین جنایت و قتل کار می‌کند. برای مدتی قتل‌ها توسط ژیتم، حزب الله و دیگر نیروهای تاریک انجام می‌شد. اما اکنون مین، ارتش، کوردهای خائن و تبهکارام سازمان یافته در این قتل‌عام‌ها و جنایات استفاده می‌شوند. دولت قبلاً این را آشکارا نمی پذیرفت. آنها حتی وجود ژیتم را انکار کردند. آنها جنایات و اقدامات غیرانسانی را به گردن حزب الله انداختند و گفتند دست ما پاک است. اما کسانی که حزب الله را وارد میدان کردند و از آنها استفاده کردند، خودشان بودند.
اجازه و آزادی انجام جنایات
اخیراً دولت ترکیه گلستان تارا و هیرو بهاالدین را در سلیمانیه به قتل رساند. آنها می‌دانستند که زن و روزنامه‌نگار هستند. این حمله طبق اطلاعات و دستگاه اطلاعاتی آنها انجام شده است. بنابراین غیرممکن است که ندانند چه کسی در این خودرو بوده است. اکنون مقامات دولت ترکیه و میت این قتل‌ها را با ستایش خود به عهده می‌گیرند. آنها برای انجام جنایات و قتل‌عام‌ها اجازه و آزادی گرفته‌اند. کشورهایی که قتل‌ها در آنها رخ می‌دهد سکوت می‌کنند و سکوت کامل وجود دارد. کشورهای با نفوذی مانند آمریکا، اتحادیه اروپا و روسیه یا در این بی‌عدالتی‌ها و جنایات جنگی شریک هستند و یا در سکوت به آنها کمک کرده و آنها را تشویق می‌کنند.
کینه آنان از زنان کورد بسیار است
ناگیهان آکارسل نیز در سلیمانیه به قتل رسید. گروهی‌که این جنایت‌ها را سازماندهی می‌کند نشان داده که از زنان، کینه و دشمنی بزرگی در دل دارد. در روژاوا نیز شمار بسیاری از زنان پیشاهنگ را هدف می‌گیرد. کسانیکه برای خودمدیریتی دمکراتیک پیشاهنگی می‌کنند و قهرمانانه در مقابل داعش جنگیدند و زنان دیگر بسیاری را هدف گرفتند. پیشاهنگی زنان برای انقلاب‌ها و تاثیرشان بر خلق‌ها برای اینکه حکم مرگ‌شان صادر شود، از دید آنها یک دلیل کفایت کننده است. از دیدگاه آنان، اگر آن زنان کورد باشند و همچنین به جنبش آزادی هم نزدیک باشند، مرگ حق آنهاست! چشم‌های مقامات ترکیه دیگر تاریک شده است.
تلاش می‌کنند تا ی‌ن‌ک را بترسانند
دلیلی که این حملات در سلیمانیه و مناطق پیرامون آن ایجاد می‌شود نیز، ترساندن اتحادیه میهنی کوردستان (ی‌ن‌ک) است. ی‌ن‌ک به مثابه پدک به خط خیانت روی نیاورد. از اشغالگری دولت ترکیه حمایت نکرده و در مقابل گریلا هم دشمنی ننمود. مدیریت اردوغادن بارها ی‌ن‌ک را تهدید کرد. عهد بست و هنوز هم می‌جنگند. همانگونه که دیده می‌شود، علت و وسعت این حملات بسیار مهم است. اتحاد خلق کورد از میان برداشته می‌شود. دولت ترکیه می‌خواهد در میان کوردها تفرقه بیندازد، آنان را علیه یکدیگر قرار داده و به این شکل سرکوب کند. متحد نشدن بخش‌های کوردستان و به موقعیت سیاسی (استاتو) دست نیافتن‌شان برای ترکیه اولین هدف است.
سکوت در مقابل پدک غیرقابل قبول است
دولت ترکیه ارتشش را به داخل ترکیه می‌خزاند و سکوت در مقابل پدک که همدست این نقشه‌های خطرناک است، وضعیتی غیرقابل قبول است. چه کسی این ارتش را از باشور کوردستان بیرون براند؟ کسانیکه همدست اشغالگری هستند، از ریختن خون کوردها پشیبانی می‌کنند، در آینده چگونه برنامه‌ریزی‌هایی خواهند کرد؟ مثلا پدک به دولت ترکیه خواهد گفت «سربازان خود را به عقب ببرید، شما اینگونه به ما قول داده بودید؟» این غیرممکن است. در حالیکه بخشی از خلق کورد به همدست اشغالگری مبدل می‌شود، در اینصورت کسانیکه در عراق نشسته‌اند علیه دولت ترکیه قیام می‌کنند؟ این نیز غیرممکن است. کسانیکه صاحب خانه هستند، اشغالگران را صدا زدند و سپس می‌گویند «مگر چه مشکلی دارد بگذارید بمانند»، درواقع هم‌اکنون نیز همین سخنان را بیان می‌کنند. اردوغان پروژه‌ها و تکلیف‌های جدیدی را پیش‌روی بغداد گذاشت. آنان یعنی برخی عراقی‌‌ها نیز می‌خواهند از جنگ علیه کوردها، نفعی را بهره‌مند شوند و در باشور کوردستان بیش از پیش تاثیرگذار باشند. به همین خاطر در نقشه جدید مشارکت کردند.
رسانه‌های پدک جنایت را مشروع می‌کنند
مطبوعات پدک در رواژوا به قیمت گندم مشغول می‌شود. قصد دارند وقایع را از دیدگاه خودشان بازتاب دهند. برای اینکه خودمدیریتی دمکراتیک را تضعیف کنند و آن را شکست‌خورده نشان بدهند، بسیار تلاش می‌کنند. اما باشور کوردستان را مملو از سربازان ترکیه کردند، کوه‌ها و کوهستان‌ها بمباران می‌شوند، اراضی و بیشه‌زار ها در آتش می‌سوزند، روستاها خالی از سکنه می‌شوند. در این جغرافیا قیامت به پا شده است (دنیا از هم فروپاشیده) اما مطبوعات پدک به مثابه اینکه هیچ اتفاقی نیفتاده است می‌تواند رفتار کند. می‌تواند با زبانی به اصطلاح بی‌طرفانه از عبارت «جنگ میان دولت ترکیه و پ‌ک‌ک» استفاده کند. مثل اینکه در آن جغرافیا دو نیروی خارجی با یکدیگر در حال جنگ هستند و مطبوعات پدک هم در وضعیت بی‌طرفی قرار دارد. شما به پ‌ک‌ک کمک نکنید، میهن‌دوستی شما باقی نمانده اما مگر مجبورید از دولت ترکیه پشتیبانی کنید که می‌خواهد خلق کورد و دستاوردهایش را از میان بردارد؟ نشان دادن زنانی که موجودیت خود را در راه خلق‌شان دادند و پیشاهنگی می‌کنند، به‌مثابه اینکه پ‌ک‌ک‌یی است و یا «حق‌شان مرگ است» در اخلاق کدام مطبوعات و کوردی مشروع می‌باشد؟ مطبوعات پدک قتل گریلا، روشنفکران و میهن‌دوستان را با گفتن «پ‌ک‌ک‌یی است» مشروع می‌کند. مطبوعاتی که باید به خلق روشنایی بدهد در دستان پدک به ابزاری برای وارونه کردن حقایق مبدل شده است و به وسیله‌ای مبدل شده است تا دشمن و قاتلان را پاک نشان دهد.
منبع: روزنامه روناهی
