این عنوان ویدئوی کوتاهی است که در آن پیرمرد ۷۰ ساله کورد به ساده‌ترین زبان حقیقت انتخابات باکور کوردستان را فاش می‌کند. در این ویدئو تعداد زیادی از غیرنظامیان شهر شرنخ باکور کوردستان در صف رای دادن هستند. پیرمرد کورد با علم به اینکه اینها همه رای دهندگان وارداتی از شهرهای دیگر هستند و هیچکدام کورد نیستند، با عصبانیت زیاد به آنها نزدیک می‌شود و می‌خواهد با آنها صحبت کند تا ترفند حزب عدالت و توسعه برای اشغال شهرداری‌های باکور کوردستان را برملا کند. او به آنها می‌گوید : (Konuş, Sen Nerelisin)‌‌‌(حرف بزن اهل کجایی‌‌؟). هیچ کدام از این افراد که مشخصاً سرباز هستند و کورد نیستند و بلد نیستند به زبان کوردی صحبت کنند و تنها وظیفه آنها این است که بیایند و در یک شهر کوردی به حزب عدالت و توسعه رأی دهند و سپس به شهر خود در ترکیه برگردند، پاسخی نمی‌دهند. البته هرگز نمی‌توان این ویدئو را در کانال‌های رسانه‌ای حزب عدالت و توسعه و حزب بارزانی مشاهده کرد، اما هیچکس در ترکیه و باکور کوردستان نیست که این ویدئو را که در واقع تصویر واقعی انتخابات باکور کوردستان را به تصویر می‌کشد، ندیده باشد. تا پیش از این حزب عدالت و توسعه از طریق قیوم کنترل شهرداری‌های باکور کوردستان را در اختیار داشت. یعنی حدود صد شهردار منتخب را به زور برکنار می‌کرد و شخصی را به انتخاب خود جایگزین آن‌ها می‌نمود. وقتی دید که دیگر ممکن نیست و دستش برای هر کسی که ذره‌ای وجدان داشته باشد رو شده است، آمد و راهش را عوض کرد. در نقشه‌ای برنامه‌ریزی شده و کثیف ده‌ها هزار نفر از سربازان گرفته تا کارمندان و رای دهندگان حزب عدالت و توسعه یک روز قبل از انتخابات برای رای دادن به نامزدهای حزب عدالت و توسعه و هوداپار با هواپیما و اتوبوس از ترکیه به باکور کوردستان منتقل شدند و در همان روز به زادگاه خود بازگشتند. با تکیه بر این رای دهندگان وارداتی، حزب عدالت و توسعه توانست شهرداری‌های شرنخ، بدلیس، قارص، چولیک و چندین شهر و منطقه دیگر در باکور کوردستان را به تصرف خود درآورد. اما پیروزی دم پارتی به حدی بود که این ترفند نتوانست مانع از شکست حزب عدالت و توسعه در ترکیه و باکور کوردستان شود و پیروزی که حزب عدالت و توسعه در این شهرها با آرای وارداتی به دست آورده بود، شیرینی خود را از دست داد. زیرا حزب عدالت و توسعه در سراسر کوردستان و ترکیه شکست خورده بود. اگر چیزی از حزب عدالت و توسعه در کوردستان باقی مانده باشد، فقط از طریق ارتش و پلیس است، دیگر چیزی به نام پایگاه مردمی و مشروعیت حزب عدالت و توسعه وجود ندارد. این وضعیت مختص کوردستان نیست. پس از ۲۲ سال حکومت، حزب عدالت و توسعه علیرغم استفاده از همه امکانات دولتی اما اکثریت خود را در انتخابات محلی از دست داد و از CHP عقب افتاد. چرا این اتفاق افتاد؟ راز پاسخ به این سوال در نزد کوردهاست و برای پاسخ، باید کمی به تاریخ حزب عدالت و توسعه در تصویر سیاست منطقه‌ای و بین المللی بازگردیم.

وقتی دولت ترکیه و نیروهای گلادیوی ناتو دیدند که تنها با تکیه بر گفتمان ملی گرایانه دولت باعچلی یا سوسیال دموکرات بولنت اجویت نمی‌توانند جنبش آزادی خواهی کورد را نابود کنند و پارادایم فکری رهبر آپو را خنثی نمایند، آنها تصمیم گرفتند حزبی به ظاهر اسلامی، به ظاهر دموکراتیک و لیبرال ایجاد کنند که بتواند از یک سو بر اساس گفتمان اسلامی توجه اکثریت کوردها را به خود جلب کند، آنها بر اساس یک تفسیر غلط از دین می‌خواهند هویت تاریخی، فرهنگی و ملی را محو کنند و از سوی دیگر می‌خواهند تمام دستاوردهای کوردها را با عملیات علیه گریلا از بین ببرند. این یک طرح جامع و چند بعدی نسل‌کشی علیه کوردها بود. به همین دلیل اردوغان را موظف کردند و قبل از اینکه وی در انتخابات شرکت کند، انتخاب می‌شود، یا قبل از آنکه هیچ رسمیتی داشته باشد در کاخ سفید از وی استقبال می‌شود. سپس در یک سناریو دولت باخچلی از دولت اجویت کناره گیری کرد و آن را سرنگون نمود. بنابراین انتخابات زودهنگام برگزار شد و حزب عدالت و توسعه قدرت را در دست گرفت. در طول این ۲۲ سال، همه ناتو، اتحادیه اروپا و آمریکا، یعنی وارثان پیمان لوزان، برای پاکسازی مبارزات آزادیخواهانه کوردها، همه نوع حمایتی از اردوغان را ارائه کرده‌اند. آنها به اردوغان چراغ سبز نشان دادند تا این وظیفه را با موفقیت انجام دهد. او هر راهی را امتحان کرد. او داعش را ایجاد کرد و پرورش داد، سوریه و عراق را با آن غرق خون کرد و روژاوا و باشور کوردستان را اشغال کرد. هیچ کس نگفت چرا این کار را می‌کنی. این کشور مناطق بیشتری از خاک لبنان را در عراق و باشور کوردستان اشغال کرده است و هیچ کس در مقابل آن نمی ایستد. هر روز در باشور و روژاوای کوردستان با هواپیماهای بدون سرنشین کوردها را می‌کشد اما هیچکس او را محکوم نمی‌کند. ده‌ها هزار کورد را در زندان به گروگان گرفته است، اما کسی نمی‌گوید که این بی‌عدالتی است.

سه سال است که رهبر آپو را به عنوان یک گروگان سیاسی در جزیره امرالی نگه داشته است و از او هیچ خبری در دست نیست، اما هیچ موضع‌گیری جدی علیه این کار انجام نمی‌شود. صاحبان و وارثان لوزان این وظیفه را به اردوغان سپرده‌اند و برای موفقیت در این وظیفه آماده‌اند تا بر تمامی جنایات اردوغان سرپوش بگذارند. حتی اگر چیزی هم بگویند، فقط برای فریب افکار عمومی است.

اردوغان از تمام منابع اقتصادی ترکیه برای انجام این وظیفه استفاده کرد. اکنون بسیاری از تحلیلگران سیاسی شرایط معیشتی و اقتصادی مردم را دلیل اصلی شکست اردوغان در انتخابات محلی می‌دانند. اما این تحلیلگران و ناظران که همگی دکتر، استاد و محقق هستند، مسئله مهم‌تری را بیان نمی‌کنند. چون نمی‌خواهند نان خود را سنگ کنند. سوال اینجاست که چرا اقتصاد ترکیه در چنین وضعیتی قرار دارد. آیا ترکیه عضو گروه جی ۲۰ و یکی از ۲۰ اقتصاد بزرگ جهان نیست؟ آیا مقامات ترکیه در همه جلسات داووس، ناتو و مونیخ شرکت ندارند؟ آیا مدام از صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی وام نمی‌گیرند؟ آیا سرمایه همه کشورهای خلیج به ترکیه نمی‌رود؟ مگر هر ساله یک امیر خلیجی میلیاردها دلار به اردوغان نمی‌دهد؟ آیا سالانه میلیون‌ها گردشگر از سراسر جهان به ترکیه سفر نمی‌کنند؟ آیا همه منابع آبی خاورمیانه (دجله و فرات) در ترکیه نیست؟ آیا ترکیه پل تجاری بین اروپا و آسیا، روسیه و آفریقا نیست؟ آیا اجناس ترکیه بازارهای روسیه، اروپا، عراق و همه کشورهای خاورمیانه را پر نکرده است؟ چرا لیر ترکیه هر روز سقوط می‌کند؟ چرا مردم ترکیه فقیرتر و فقیرتر می‌شوند و چرا جوانان ترک به دلیل بیکاری به خارج از کشور می‌روند؟ هر روز بر تعداد افرادی که به دلیل فقر دست به خودکشی می‌زنند افزوده می‌شود. چرا ارزش یک دلار ۳۲ میلیون لیر ترکیه است؟ (چیزی که اکنون یک لیر ترکیه نامیده می‌شود در اصل ۱ میلیون لیر بود. آنها شش صفر را حذف کردند تا از شرمندگی بیشتر جلوگیری کنند).

این مسائل به ما نشان می‌دهد که اردوغان این همه اقتصاد و منابع مالی را صرف چیز دیگری می‌کند. بر اساس گزارش موسسه بریتانیایی پیشرفت دموکراتیک، ترکیه تا سال ۲۰۲۱ ، ۳ تریلیون و ۶۳۰ میلیارد دلار برای جنگ علیه کوردها هزینه کرده است. اگر هزینه این عملیات در سه سال گذشته را نیز در نظر بگیریم، می‌توان گفت که این مبلغ اکنون به ۵ تریلیون دلار نزدیک شده است. اردوغان در پاسخ به این سوال که چرا پیاز گران شده است، می‌گوید: آیا می‌دانید قیمت یک گلوله توپ چقدر است؟ اگر گلوله توپ علیه کورد و کوردستان استفاده نشود، کجا استفاده می‌شود؟ یعنی علناً می‌گوید تمام اقتصاد و پول ترکیه را صرف خرید گلوله و اسلحه و مهمات می‌کند تا کوردها را قتل‌عام کند و میهن کوردها را اشغال کند. اردوغان برای انجام این وظیفه به قدرت رسیده است. در شب اعلام نتایج انتخابات و شکست اردوغان، اردوغان نیمه شب جلسه عمومی برگزار کرد و بر ادامه اشغال باشور و روژاوای کوردستان تاکید کرد. او در اینجا این پیام را می‌دهد که «نتیجه انتخابات هر چه که باشد، من به وظیفه‌ای که به من محول شده است ادامه خواهم داد.»

با توجه به این واقعیت‌ها به راحتی می‌توان تشخیص داد که مقاومت کوردها در برابر حملات و ظلم اردوغان دلیل اصلی شکست اردوغان است. این مقاومت در برخی مراکز متمرکزتر است. اوج آن در امرالی است، جایی که رهبر آپو به مدت ۲۵ سال و دو ماه (یعنی ۹ هزار و ۱۸۲ روز تا زمان نگارش این مقاله) در برابر همه شکنجه‌ها و فشارهای دولت ترکیه و سیستم ناعادلانه اروپا مقاومت کرده و تفکر و اندیشه و اراده آزاد خود را حفظ کرده و به سرچشمه شجاعت برای خلق کورد و هر انسان آزادی‌خواهی تبدیل شده است. یکی دیگر از کانون‌های مقاومت کوه‌های کوردستان است که اکنون در مناطق متینا، زاپ و آواشین به اوج خود رسیده است. از پاییز سال ۲۰۲۳ ، گریلاهای آزادی‌بخش کوردستان در سخت‌ترین شرایط، عملیات‌های بسیار موفقی را علیه ارتش اشغالگر ترکیه انجام دادند و ثابت کردند که اراده مقاومت و روحیه کارزار و حمله می‌تواند بر همه فنون و سلاح‌های پیشرفته غلبه کند. صحنه برچیده شدن پایگاه‌ها و مقرهای ارتش اشغالگر ترکیه به همه مردم کورد شجاعت بخشید و ترس و نگرانی را در سیاست و ارتش ترکیه ایجاد کرد. پهپادی که اردوغان بر آن می‌بالید، کم کم زیر کفش گریلاها می‌افتد. گریلاها توانستند برای اولین بار در تاریخ کوردستان با تکیه بر نیرو و اراده خلاق خود، سلاح‌های ضد هوایی بسازند و به عنوان مژده نوروز به مردم میهن دوست ارائه کنند. مردم کورد با شهامتی که از مقاومت امرالی و مقاومت گریلا دریافت کردند، نوروز را اوج ابراز اراده کردند و آن را با شکوه در سراسر کوردستان از قندیل تا لرستان، ایلام، ماکو، حلب، کوبانی، آمد، استانبول و اروپا جشن گرفتند و میلیون‌ها نفر در این جشن‌ها شرکت کردند. اینها همه سنگ بنای پیروزی کوردها و شکست اردوغان در انتخابات بود. دم پارتی هم دستور کار خود را با دستور کار مردم کورد در هر چهار بخش کوردستان و خارج از میهن همسو کرد. یعنی رفع انزوای سخت تحمیلی بر امرالی و آزادی جسمانی رهبر آپو و بر این اساس راه حل دموکراتیک مسئله کورد را هدف اصلی مبارزه خود قرار داد.

دم پارتی بر این اساس دو استراتژی تدوین کرد. اولین راهبرد ائتلاف با همه طبقات، نیروهای سیاسی و احزاب باکور کوردستان بود. دوم استراتژی اتحاد با نیروهای چپ و دموکراتیک در سراسر ترکیه بود. به عنوان اولین نیاز راهبردی، همه نامزدهای شهرداری ابتدا در یک فرآیند پیش از انتخابات قبل از انتخابات اصلی، توسط مردم انتخاب شدند. یعنی کاندیداها را یک مرکز مشخص نمی‌کرد، بلکه توسط مردم و رای گیری تعیین شدند. این همان مسیر دموکراسی واقعی است. بنابراین، همه طبقات و اقشار از نامزدها صیانت کردند.

استراتژی دوم مبتنی بر ایجاد ائتلاف‌های محلی متنوع با نیروهای چپ و دموکراتیک در شهرهای ترکیه بود. نام این استراتژی «شهرسازان» بود. به عبارت دیگر، به جای پیروی از یک مدل ائتلافی واحد برای همه شهرهای ترکیه، ائتلاف‌های ویژه‌ای با نیروهای چپ و دموکراتیک هر شهر با توجه به ویژگی‌های آن تشکیل شد. در اینجا دم پارتی نامزدهای خود را به‌عنوان خط سوم سیاست ترکیه برای همه شهرها و شهرک‌ها داشت، اما در برابر ائتلاف و اجماع با کسانی که مخالف فاشیسم اردوغان و باخچلی بودند بسته و محدود نبود. می‌توان گفت که یک ائتلاف سراسری ضد فاشیست در سراسر ترکیه تشکیل شد که توانست فاشیسم را به عقب نشینی وادار کند. دم پارتی همچنین آزادی رهبر آپو را اصل اساسی سیاست و مبارزه خود تعریف کرد. بدون این استراتژی سیاست دموکراتیک کوردها، سیاست فاشیستی اردوغان مجبور به عقب نشینی نمی‌شد. بنابراین اردوغان بلافاصله پس از انتخابات به عنوان انتقام از کوردها، با چندین ترفند قانونی، قیم را برای شهرداری وان تعیین و شهردار منتخب را برکنار کرد. اما این اقدام اردوغان واکنش تاریخی مردم وان، مردم باکور کوردستان و نیروهای دموکراتیک را به همراه داشت. مردم کورد در تمام شهرهای باکور کوردستان از اراده مردم وان صیانت کردند. افکار عمومی ترکیه به چشم خود دیدند که این یک بی‌عدالتی مطلق است و هیچ توجیهی ندارد. از این رو با رهبری نیروهای چپ و دمکرات، از اراده مردم وان صیانت کردند و به طرق مختلف حمایت خود را نشان دادند. این موج قیام، اعتراض و حمایت باعث شد تا فاشیسم اردوغان عقب نشینی کند و شهرداری را به صاحبان واقعی آن بسپارد. همین امر باعث شد تا مردم سراسر باکور کوردستان با شور و شوق بی‌سابقه‌ای این پیروزی را جشن بگیرند. مردم در سه روز دو پیروزی بزرگ تاریخی را ثبت کردند. اولین پیروزی در بردست آوردن اکثریت شهرداری‌های باکور و دومی پیروزی در مبارزه علیه اشغال وان توسط فاشیسم اردوغان است. 

این دو پیروزی یک واقعیت را ثابت می‌کند. پیروزی در اتحاد دموکراتیک نهفته است. مطبوعات وابسته به حزب عدالت و توسعه و حزب بارزانی در تلاشند تا از ایجاد اتحاد کوردها با احزاب دموکراسی‌خواه و سایر ملل جلوگیری کنند. به ویژه پس از پیروزی اردوغان و حزب عدالت و توسعه در انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی سال گذشته با هزار ترفند، این مطبوعات به سیاست دموکراتیک کوردها در باکور حمله کردند و ادعا کردند که اتحاد با چپ ها و دموکراسیخواهان ترکیه دلیل کاهش آرای کوردها و حزب دموکراتیک خلق‌ها است.

 در حالی که برعکس بود، اگر آرای HDP در انتخابات ۲۰۲۳ کاهش یافت، به این دلیل بود که این اتحاد با مردم و نیروهای چپ و دموکراسی‌خواهان ترکیه مورد توجه کافی قرار نگرفت. کوردها با اصلاح این اشتباه اکثر شهرداری‌های باکور کوردستان را از دست قیم های اردوغان خارج کردند و در زمان اشغال وان، کل ترکیه از کوردها صیانت کردند.

اما باید این واقعیت را بدانیم که رژیم فاشیست اردوغان و باخچلی می‌خواهند انتقام بگیرند و به این زودیها از سیاست نسل‌کشی خود علیه کوردها دست برنخواهند داشت. بنابراین همه باید در برابر اخلالگریهای اردوغان هوشیار باشند. فراموش نکنیم که در انتخابات ۲۰۱۵ نیز همین اتفاق برای اردوغان افتاد. وی در آن زمان داعش را برای انتقام فراخواند و چندین عملیات انتحاری در شهرهای باکور کوردستان و ترکیه (آمد، آدیامان، اورفا، مرسین، آنکارا) انجام داد و صدها نفر به شهادت رسیدند. یک ماه بعد، در سالگرد پیمان لوزان، روند صلح را مختل کرد و جنگ سراسری را از سر گرفت که تا امروز ادامه دارد. به خودی خود اولین پیام اردوغان پس از انتخابات سال گذشته و امسال، جنگ و عملیات علیه جنبش آزادیبخش خلق کوردستان بود.

اردوغان اکنون می‌بیند که در انتخابات شکست خورده و متحدش در باشور کوردستان از ترس شکست، انتخابات را تحریم کرده است. بنابراین، برای نجات هم خود و هم متحدش از این بحران، چاره‌ای جز جنگ ندارد. این وظیفه همه نیروهای میهن‌دوست و آزادی‌خواه در عراق و باشور کوردستان است که با سیاست اردوغان از هر نظر مقابله کنند. این امر چگونه ممکن است؟ راه حل در وان باکور کوردستان است. رمز پیروزی، مقاومت است.